Fırtına gibi bir kadın.
Rüzgar gibi bir adam.
Kadın, cinayet kadar gürültülü.
Adam, ölüm kadar sessiz.
Peki fırtına gibi esen gözünü intikam bürümüş o nefret dolu kadın, adamın acılı sessiz rüzgarında huzur bulursa, neler olabilir?
---
‼️Ağırlıkla c...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"23. Bölüm : Parti Günü"
12. Mart 2020 - Parti günün devamı...
"Ezgi!"
Aleda, korku dolu sesiyle arkadaşının ismini bağırırken çaresizdi. Panik tüm hücrelerine yayılırken titremeye başlamıştı. Nasıl bir akılla kalkıp Karan'ın kafasına bibloyu indirmişti bilmiyordu, anlayamıyordu. Birden ağlamaya başladığında arka salona kimsenin girmemesi için dua ediyordu. Eğer biri girerse ve bu hallerini görürse Aleda biterdi.
Öylece durup ağlamayı bıraktı, Karan'ın bilinçsiz vücudunu buradan kaldırması gerekiyordu ve bunun farkındaydı da. Kollarından tutarak tüm gücüyle yerdeki bedenini sanki bir cesetmiş gibi çekti. Karan'ın vücudu yerde sürünerek bir şeytan tarafından alt kattaki odalardan birisine tıkıldı.
Aleda Karan'ı yatağa yatırdığında yere yığıldı ve ne kadar terlediğini anladı. Karan'ın koca vücudunu oradan kendi başına sürüklemek ve yatağa yatırmak zayıf bedeni için hiç kolay olmamıştı. Birkaç dakika soluklandıktan sonra ayağa kalktı ve Karan'ın başında dikildi. Korkuyla solan yüzüne bakarken başında kan izi falan görmedi, çok sert vurduğunun farkındaydı.
"Çok özür dilerim, Karan..." derken bir çocuk gibi ağlamaya başlamıştı yine. Ellerini birbirine sürtüyor, bir kız çocuğu gibi başını kaldırmıyordu. Yavaşça yatağa ilerledi ve elini saçlarına gömdü, yavaşça tutamlarını okşadı. "Beni buna sen mecbur bıraktın. Böyle olmasına gerek yoktu. Beni sevseydin ve seni öpmemi kabul etseydin böyle olmazdı. Bunu kendine sen yaptın..."
Hazır böyle korunmasızca ve sakince yatarken onunla istediğini yapabilirdi. Karan'ı elde etmek için sarf ettiği çabaların çoğu boşa gitmişti, güzellikle değil zorla yapacaktı. Telefonunu el çantasından çıkarıp Ezgi'ye kısa bir mesaj attıktan sonra vurdumduymazlıkla gözyaşlarını sildi.
Aleda, koyu sarı saçlarını arkaya atarak kötülükle dolan gözlerini kıstı ve sertçe yutkundu. Yatağa oturduğunda elini Karan'ın yüzüne koyup tenini okşadı. "Çok ateşlisin... Bu kadar yakışıklı olmasaydın belki bunlar başına gelmezdi. Neden beni görmedin, Karan? Çok mu çirkinim? Benim gibi bir tanrıçayı nasıl görmezsin?"
Uzun süre sessizlik olduğunda kız kahkahalarla gülmeye başladı. Dişarıdan korkunç görünüyordu... "Sikeyim, körsün! Bize bunu nasıl yapabildin? Çok güzel olabilirdik. Seni ne kadar çok sevdiğimi görmediğin için bu haldesin şu an. Hazır böyle yatarken benim olmalısın, Karan..."
Ayaklandı ve kısacık elbisesini üzerinden çıkarıp attı. Alev alev yanan teninin tek nedeni yatağın üzerinde yatan adamdı. Kız çırılçıplak kaldığında yatağa çıktı ve kıs kıs gülerek bilinçsizce yatan oğlanın kucağına bindi.
