Unicode
𝗔𝗡𝗘𝗠𝗢𝗡𝗘 𝗶𝗻 𝗗𝗔𝗥𝗞 𝗣𝗮𝗿𝗮𝗱𝗶𝘀𝗲
"အမြဲတမ်းသိခဲ့တယ်မဟုတ်လားဟင်...ကိုယ် မင်းကို...အမြဲချစ်နေတုန်းပဲ ဆိုတာကိုလေ"
ငုံ့ကြည့်၍ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့ သူ့မျက်ရည်တွေကိုဖယ်ပေးနေတဲ့ ကတုန်ကရင်လက်ချောင်းလေးတွေကိုယူကာ နမ်ဂျွန်းနမ်းလိုက်သည်။
အားနာလွန်းလို့ ရူးမတတ်ဖြစ်ရသလို ပျော်လွန်းလို့လည်း ရူးမတတ်ဖြစ်ရမလို။
မလွှတ်ချင်တော့လောက်အောင် ဖက်တွယ်ရင်း သူ့အတွက်ပေးလာတဲ့ နောက်ထပ်အခွင့်အရေးတစ်ခုကို အကိုကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးမည်ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်အရင်ဆုံး ကတိပေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်တို့တွေ ချစ်နေရဲ့သားနဲ့ နားလည်မှုလွဲတာတွေများလွန်းလို့...ဒီလိုအခြေအနေတွေကို ကျွန်တော်ကြောက်နေပါပြီမောင်ရယ်...ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး ဘယ်လောက်ပင်ပန်းနေရလဲ မောင်သိပါတယ်"
နမ်ဂျွန်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
အကို သူ့ကိုအခွင့်အရေးပေးလာပေမဲ့ ဒီတိုင်းတော့အဆင်မပြေတာကို သူသိပါသည်။
အကိုပြောသလို ဒဏ်ရာတွေများနေပြီမို့ အဲ့တာတွေကိုပြောင်းလဲနိုင်ဖို့ အချိန်ကတော့လိုအပ်လိမ့်မည်။
ကိုင်ထားတဲ့အကို့လက်လေးကို ပိုပြီးတင်းကျပ်လိုက်မိသည်။
"အဲ့တာကြောင့် ကျွန်တော် ဒါကိုပဲစဥ်းစားမိလို့ပါ...ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံး..."
"....."
"အသစ်ကနေ ပြန်ချစ်ကြရင်...အဆင်မပြေဘူးလား"
🦋
လှစ်ခနဲ တစ်ချက်ပြုံးပြီးနောက် ခေါင်းကိုခဏငုံ့လိုက်သည်။
သူ့အသံမရှိတော့တာနဲ့ ချက်ချင်းတိတ်ဆိတ်သွားတဲ့အခန်းက ရှိနေသောလူသုံးယောက်ရဲ့ အတွေးကိုယ်စီကို သီးသန့်ဖြစ်နေစေသည်။
"အဲ့တော့ ဘာဆက်ဖြစ်ကြမှာလဲ"
အားမလိုအားမရဖြစ်သော အသံနှင့် မင်ဂျီ့မေးခွန်းကို ဆော့ဂျင်သဘောကျမိကာရယ်ရင်း ဒယ်ဒီ့မျက်နှာကိုပြန်မော့ကြည့်လိုက်သည်။
အချိန်တွေအကြာကြီး သူနဲ့အလှမ်းဝေးနေခဲ့သူ ဒယ်ဒီဟာ အခုတော့လည်းသူဝမ်းနည်းရင် စိတ်မကောင်းဖြစ်တတ်သလို သူပြုံးရယ်နေရင်လည်းသဘောကျနေတတ်တဲ့အထိ သားသမီးတွေကိုသိပ်ချစ်တဲ့အဖေတစ်ယောက်မှန်း သိရှိရပါသည်။
YOU ARE READING
ANEMONE in Dark Paradise
Fanfictionနိဗ္ဗာန်ဘုံက ဘိန်းပန်းတွေအကြောင်း။ နိဗၺာန္ဘုံက ဘိန္းပန္းေတြအေၾကာင္း။
