(Bu kurguda +18 ve olumsuz içerik bulunmaktadır)
"Ruhun beden üzerinde bir mucize yaratamadığı açıktır. Ruh ve beden birdir, hepsi eşit bölümleri tamamlar, evet ve yanmak için birbirlerine ihtiyaçları olduğu çok açıktır."
(Bu kurguda +18 ve olumsuz...
(Bu hikayede +18 ve olumsuz içerik bulunmaktadır!)
☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( 2011, ROMANYA - BÜKREŞ )
- Păcatul mărturisit, pe jumătate iertat.
Ruhumuz konuşamaz, hareket edemez, tepki veremez ama hissedebilir. Ve bunu beden ile yansıtır. Kalbin kırılırsa, göğsünde ağrı hissedersin, Sinirlenirsin ve bedenin ısınmaya başlar, korktuğumda buz kesersin. Bu onların arasındaki kuvvetli bağı gösterir. Onlar birbirlerini tamamlarlar ikisininde birbirlerine ihtiyacı vardır. Ama ruh her zaman bedeni yönettir. Beden istemese bile ruh ister, o zaman bedenin istediğinin bir önemi kalmaz istemsizce ruhun hisselerini yansıtır.
Gühanlarımızdan, ruhlarımız sorumludur. Ama bunun acısını bedenimiz çeker. Tanrı bedenimizi yakarak bizi cezalandırır. Ruhumuz sadece bunu hissederek cezalandırılır. Kuklası olan beden ise artık beden değil, bir avuç kül olur.
Romanya her zamanki gibi soğuk ve sisli, ara sokaklarındaki sessizlik insanın nefes alışverişlerini duyabileceği desibel de evsiz kişiler bile sis'in verdiği görünmezlik ile kaldırım kenarlarına uzanıp uyumuş. Bu onların belkide son uykuları, belkide gözlerini tekrar açtıklarındaTanrı onları karşılayacaktı.
"Adrian!"
Bana sesleniyor, her zamanki o iğrenç sesiyle, kulağımı çınlatıyor.
"Adrian hadi hazırlan, baban gelecek geç kalırsan, çok kızar sana!"
Babamı sikleyen kim diye geçirdim, içimden derin bir nefes vererek oturduğum soğuk ve nemli olan kaldırımdan kalktım. Ayağa kalktığımda dizimde oluşan ağrı beni iki büklüm yapacak cinstendi.
Elimi dizimin üzerinde gezdirdim. Başımı kaldırıp bakışlarımı eve doğru yönelttiğimde bana baktığını gördüm. O yeşil gözlerini kısarak bana bakıyordu. Canımın yandığını belli etmeden ellimi dizimden çektim. Ağrıyan bellime rağmen dik durdum. Ve adımlarımı eve doğru yönelttim.
Adrian acı çekemez, o her zaman dik durmak zorunda, en iyi olmak zorunda, her konuda aklınızın alabileceği her konuda en iyi olmak zorunda...
Her konuda...
Kapıyı açıp beni içeri soktu.
"Bu havada ne işin var dışarda!?" Rumencesi bozuk Rumen değildi, o bir Rus ve ben ruslardan nefret ederim.
