THE ~H~ Minsung

-1-

İnsan her zaman istediği kişi olarak yaşamak, geleceğini buna göre planlamak isterdi öyle değil mi.

Lee Minho için de bu durum herkes gibiydi. Ama belki insanların çoğunun aksine geleceğini kendi istediği gibi planlamak onun için oldukça zor olmuştu.

Peki başarmış mıydı?

Doğrusu evet, fazlasıyla başarmıştı.

Şuanda milyar dolarlık sözleşemelere imzalar atmış, Kore'nin en büyük şirketlerinden biri olan Lee Şirketi'nin patronuydu.

İnsanların televizyonda görüp her gün "Keşke onun yerinde olabilseyim." dedikleri o adamdı Lee Minho.

Eh, haksız sayılmazlardı. Zengin, yakışıklı, başarılı; kim onun yerinde olmak istemezdi ki?...

Hmm, muhtemelen hikayenin arka tarafını bilen birileri...

17 YIL ÖNCE (minho 5 yaşında)

Minho:
"Ah! Baba acıyor."

Bay Lee:
"Tabiki acıyacak. Daha antrenmanın başından böyle sızlanmaya başlarsan nasıl başarılı bir asker olacaksın. Ayağa kalk ve devam et. Küçük yaşta olman eğitim için daha taze olduğun anlamına gelir, oturup ağlama hakkın olduğuna değil."

Küçük çocuk ne kadar istemese, sadece eve gidip uyumak, tüm bu acıyı unutmak istese bile babasının dediğini  yaptı.

Hoş, başka şansı olduğu söylenemezdi.

Babası ordudan yeni ayrılmış binbaşıydı. Ve oradan kendi isteği ile ayrılmadığı her halinden belliydi.

Üstüne bir de eşinin ölümü eklenince adamın tek düşündüğü oğlunu dünyanın en güçlü askeri yapmaktı.

Fakat oğlu bu fikre katılmıyordu. Daha bunu düşünüp kendi kararını verebilecek yaşına bile gelmemişti.

Ayrıca her ne kadar dile getiremese de babası gibi onun da yaşadıkları kolay değildi.

Annesini kaybedeli yalnızca altı ay olmuştu. Doğum umulan gibi iyi gitmemişti ve doğumhaneden canlı çıkan tek kişi kız kardeşi olmuştu.

Küçük çocuk ise her ne kadar kız kardeşi ile ilgilenip vakit geçirmek istese bile buna hiçbir şekilde fırsat bulamıyordu.

O henüz beş yaşında minik bir çocuktu. Elinden gelen en ufak bir şey dahi yoktu.

5 YIL SONRA

Minho:
"Baba, ben düşündüm ve şey... Bir karar verdim yani..."

Bay Lee:
"Uzatma da konuya gir."

Çocuk derin bir nefes aldı:
"Antrenmanlarımdansa derslerime daha çok çalışıp büyüyünce kendi işirketimi kurmak istiyorum."

Bay Lee:
"Olmaz."

Minho:
"Ama baba bu kadar hızlı karar verme. Bir düşünürse-"

Bay Lee:
"Olmaz dedim. Gidip antrenmanına başla."

Minho:
"Baba yinede bi-"

Bay Lee:
"Bugün iki katı antrenman yapacaksın. Git şimdi."

Minho:
"A-"

Bay Lee:
"Dediğimi duymadın sanırım. Dört katına çıkmasını mı istiyorsun?"

Ve çaresiz çocuk her zaman olduğu gibi babasına boyun eğmek zorunda kaldı.

3 YIL SONRA

Minho:
"Yeter artık! Aynı eziyeti kardeşime de mi yaşatacaksın?!"

Bay Lee:
"Kes sesini ve çekil aradan! Bunun adı eziyet değil eğitim anladın mı beni?!"