o incecik beli şimdi başka biri sarıyor mu? / hyunsung + minsung

5

25072023

---

"İyi görünmüyorsun."

Jisung kafasını masaya yaslamış uzun bir süredir öylece kütüphanenin camından sonbahar için yapraklarını döken dev ağaçları izlerken Hyunjin ses etmeden kitabını okuyordu.

Saçları dağılmış olan, kitap okuyanı rahatsız etmek istemediğinden yalnızca yanına oturmuş ve sessizliğini paylaşmıştı. Saat oldukça erkendi ve Jisung yine uyuyamamıştı.

Düşüncelerine son veren huzurlu varlığın yanında olmak yeterliydi sadece. Büyük istekleri, beklentileri falan yoktu.

Sorusuna yanıt vermek istememişti.

"Bir süredir seni hep bu halde görüyorum gerçi."

Hyunjin'in önüne dönüp kitabıyla tekrardan ilgilenmesinin ardından gülümsemişti. Her fırsatta Jisung'un varlığından haberdar olduğunu dile getirmesinin nedeni rahatsız olması mı yoksa merakı mı anlayamıyordu sadece.

"Bende uzun bir süredir yalnızca kitap okurken görüyorum seni."

Sonunda konuşmuştu. Sakin çıkmıştı sesi içindeki heyecana göre. Hyunjin'in eşsiz keskinlikteki gözlerine bakmasına rağmen, sakinleştirici ses tonunu duyuyor olmasına rağmen... Onunla normal bir biçimde iletişime geçmişti.

"Düşünceler ve endişeler için birebir."

"Düşünceli ve endişeli gibi görünmüyorsun."

"Senin için söylemiştim. Uykunu getirirler en azından."

Gülmüştü kafasını kaldırıp sırtını sandalyeye yasladığında.

"Sen neden bu kadar çok okuyorsun peki? Tiyatrocu olan biziz, siz dansçısınız."

"Tiyatrocuları anlamak için okuyorumdur belki? Hangi edebiyatı sattığınızı bilmek lazım."

"Kendini böyle kapatan biri misin?"

"Senin meraklı biri olmadığını bildiğim gibi, öyle biri olmadığıma eminim."

Yine aynı şeyi yapmıştı. Jisung'un meraklı biri olmadığını söylerek neden kendisini merak ettiğini sormuştu. Oldukça zeki biriydi. İnsanlardan uzak kalmak tamamen onun tercihiydi.

Tercih edilmiş yalnızlık...

"Yanlış biliyormuşsun."

Kafasını tekrardan masaya yasladığında gözlerini kapamıştı.

"Hakkımda ne biliyorsun emin değilim. Buraya sadece uyumak için geldim."

Gece boyu uyuyamamıştı. Karanlıkta öylece tek başınayken Hyunjin'in söylediği gibi düşünceleri ve endişeleri tarafından ayağına taş bağlanmış şekilde okyanuslara atılmıştı.

Yorulmuştu nefes alamamaktan.

"Bir nefes sesine ihtiyacım vardı."

Dürüstlüğü seçmişti. Bir nefes sesine, birinin varlığına ihtiyaç duymuştu zihninden kaçmak için.

Gözleri güzel olan ise aradığı nefes olmuştu ruhuna.

---

25072023
Syglr
Svglr