o incecik beli şimdi başka biri sarıyor mu? / hyunsung + minsung

7

26072023

---

Felix kapısını tıklayarak girdiği revirde gözleriyle dostunu aramıştı. Çalışmaları biter bitmez Jisung'u kontrol etmeye gelmişti fakat aradığı kişi yerinde değildi.

Sadece bozulmuş yatak, çantası ve okuduğu kitap duruyordu.

Fiziksel açıdan iyi görünmediği gibi ruhsal olarakta tükenmiş hissettiği açıktı ve bu Felix dahil onu tanıyan herkesi endişelendirmişti.

"Gitmiş olmalı."

Hyunjin'n cümlesiyle kaşlarını çatarken elini telefonuna atarak arkadaşının yatağına oturmuştu tüm gün çalışmasının verdiği yorgunlukla.

"Eşyaları burada ama... Arayacağım, sen gidebilirsin."

Dostunun numarasını tuşlayarak tekefonu kulağına götürmüştü dudaklarını dişlemeden duramayan beden.
Telefon hala çalıyordu. Hyunjin beklemenin sorun olmadığını belirtmek istercesine gülümsemiş ve karşısındaki revir yatağına oturarak Jisung'un okuduğu kitabı parmakları arasına almıştı.

"Son zamanlarda ona ne oldu anlayamıyorum..."

Felix'in endişesini gidermek istesede konuşma konusunda pekte iyi sayılmazdı. Sessizce yanında durarak en azından arkadaşının kapılabileceği yalnızlık hissinden kaçmasını sağlayabilirdi.

Jisung, şimdi Hyunjin'in elinde tuttuğu kitaba yeni başlamış olmalıydı. İlk sayfaların yapraklarını öylece çevirirken gencin altını çizdiği yerlerde gezinmişti gözleri, O bilmese bile Jisung'un deli gibi aşık olduğu dünyalar kadar güzel olan gözleri...

'Yürüyerek kimlik fikrinin kendisinden, biri olma, bir isim ve hikâyeye sahip olma isteğinden kaçarsınız.'

"Bu tiyatro oyununa canını sıkmış olmalı. Herkes Minho yüzünden bıraktığını konuşmaya başlamış. Saçmalık. Jisung bu tür şeylere takılan biri değil."

'Biri olmak, herkesin kendinden bahsettiği yüksek sosyete toplantılarında ya da terapi seanslarında iyidir. Denir.'

"Hiçbir zaman anlatıldığı gibi biri olmadı. Kendini açıklamaya çalışsada yanlış anlaşılıp durdu. Artık kendini açıklamaya çalışmıyor bile..."

'Oysa biri olmak, boynumuza ağır ve aptalca bir kurgu zincirleyen (bizi benlik tasvirimize sadık kalmaya zorlayan) toplumsal bir zorunluluk değil midir?'

"Yorulmuş olmalı."

'Yürürken biri olmama özgürlüğünü yakalarız, çünkü yürüyen bedenin tarihi yoktur, o sadece hareket halindeki kadim yaşamdır.'

Hyunjin Felix'in cümleleriyle uyum halinde olan altı çizili kelimelerin canını yaktığını hissetmişti.

Jisung o gün yanına geldiğinde iyi görmüyordu ve yorgundu.

"Yürüyüşe çıkmıştır."

Kitabın kapağını yavaşça kapatıp yatağın üzerine bırakmıştı Felix'in gözlerine bakıp içini ferahlatmak istercesine gülümserken.

"Ve belkide bu ona iyi gelmiştir. Daha iyi hissediyordur."

Bir nefes sesine ihtiyacı olduğunu söyleyen bedenin kendi nefes sesini duymak isteyebileceğini düşünmüştü.

"Yanında kimse yoksa sen varsın. Endişe etme."

Felix arkadaşını yanlış anlayan herkese rastgele sitem ederken yalnızca elindeki kitapla ilgilenen Hyunjin'in onu dinlemediğini düşünmüştü.

Şaşkınlığını gizlemeden baktığı gözlerin sahibi bir şey demesine izin vermeden Jisung'un çantasına uzanıp omzuna asmış ve önden ilerlemişti.

Felix, Hyunjin çıktıktan sonra sonunda aramasna cevap veren arkadaşıyla rahatça bir nefes alırken söylenmişti.

"Endişeden Minho'yu bile arayabilirdim. Neredesin?"

"Üzgünüm. Sadece yürüyordum."

Telefonun ucundaki arkadaşının endişeli azarlayışını yalnızca gülümseyerek dinleyebilmişti. Çünkü gözleri, revirin çıkışında çantasıyla birlikte kendisine bakan gözlerde takılı kalmıştı.

Telefon kapandığında ise Hyunjin adımlarını hızlandırarak dalgın olanın çantasını kollarına bırakmış ve söylenmişti.

"İnsanları endişelendiriyorsun."

---

26072023

Syglr
Svglr