"Beni sevmeye çalışın Prensesim, çünkü ben şu bir ayda bağımlısı oldum gözlerinin ve aşk bir iki kat ötesidir sevginin"
Madeline krallığının güzide prensesi, Kralın, ve Kraliçenin tek kızı güzeller güzeli Liliya, Cordelia krallığının prensi Victor i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonunda atlarımız sarayın önünde durduğunda önce Victor inip benimde inmeme yardım etti ve saraya geçtik.
Bugün hiç bir şey yapmamış olmama rağmen çok yorulmuştum, Cordeliada yaşamaktan yoruldum, yeni saraya alışmaya çalışmaktan yoruldum, Darcy gün geldiğinde bize ne yapacak korkusuyla yaşamaktan yoruldum, ailemi ve Madeline'deki sakin hayatımı özlüyorum ama bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak onuda çok iyi biliyordum.
Dairemize geçtiğimizde Victor şövalyelere annesi kraliçe Ophelia'yı sordu ama uyuduğunu söylediler. Victor üstelemeyip yarın onunla konuşmak istediğini, uyanınca haber vermelerini söylemişti.
"Gece gece ne oldu? Kraliçe'ye ne söyleyecektin"
"Darcy meselesini söylemem gerek, bir çare bulmak farz oldu artık"
Dediğine sessiz kalıp takılarımı çıkarmaya devam ettim. Takılarımı çıkarıp saçımı taradıktan sonra geceliğimi giydim, tam yatağa geçecektim ki çarşaflarımızın hala değişmediğini gördüm.
Madeline'deyken en titiz olduğum konuydu, iki güne bir çarşaflarım değişmeliydi ama buradaki mürebbiyeler kaç gün olmuş hala elini sürmemişti.
Zaten gün boyunca yeterince gerildiğim yetmezmiş gibi bir de hizmetlilerin sorumsuzlukları ile uğraşıyordum.
Victor elindeki kitap ile büyük koltuklardan birinde otururken kapıyı seslice tıkladım. Şövalyeler kapıyı açar açmaz konuştum, "Bana odayla ilgilenen mürebbiyeleri çağırın, çabuk"
Arkadan Victor'un "Ne oluyor" seslerini duymazdan gelip beklemeye başladım, Zaten bir yan odamızda bir emrimiz olur diye kalıyorlardı, gelmeleri uzun sürmemişti bu sebepten.
Mürebbiyeler yanıma geldiğinde sert bir üslupla konuştum.
"Size bu çarşaflar iki güne değişecek demedim mi ha? Kaç gündür değişmiyor, bu ne sorumsuzluk"
İkiside başını yere eğmiş ellerini bağlamış beni dinlerken kısa olan konuştu.
"Prensesim, kirlenmeyince değiştirmedik. Affedin, şimdi hemen değiştiririz"
Neyi ima ettiğini az çok anlamıştım, yanına yaklaşıp fısıldadım.
"Bana bak, sana kirli mi değil mi diye kontrol et diyen olmadı küçük hanım. Bu çarşaflar iki güne bir değişecek o kadar, şimdi dairenize dönün. Yarın ilk iş çarşaflar değişecek"
İkiside önümde eğilip gitmeye başladıklarında bende arkamı dönüp içeriye gidiyordum ki fısıldaşmalarına kulak vermeye karar verdim.
"Hah, zaten kirlenmiyor ki çarşaflar. Birlikte olmuyorlar belli, içeriden tık sesi gelmiyor çarşaflar tertemiz."
"Ya evet, bir kere kahkaha sesi bile duymadım, öylece birbirlerini izliyorlar sanırım."
