Cam Sileceği / Texting

38|

Merhaba,
adım adım finale.. Kabataslak konuları oluşturup baktığımda 6 bölümümüz kaldı.
Biz şimdi bu bölüme geçelim!
Desteklerinizi esirgemeyin 🤍

Arabamı Kağan'ın arkasına park edip indikten sonra aşkın kıroluğuna kendimi kaptırıp fotoğraf çektim.Fotoğrafa güle güle kapıya doğru ilerlediğimde açılan kapının sesiyle başımı telefondan kaldırıp, sevgilime baktım. Hayatta ki tüm şansımı arabasına numaramı koyarken kullanmıştım.

"Selam." der demez telefonu kapatıp kollarının arasına girdiğimde hemen sardı beni. Dudaklarını alnıma bastırdığında huzur kotamı doldurmaya başlamıştım.

"Hoş geldin güzelim." bir kaç öpücük daha.

"Hoş buldum, ben böyle kollarının arasında mı yaşasam?" dediğimde gülerek iyice sardı beni.

"Bana uyar, bugünden itibaren burada kal. Neye gülüyordun sen az önce?" bir anda merakını bastıramayıp sorduğu soruya güldüğümde elimde ki telefonun kilidini açıp fotoğrafı ona gösterdim.

"Arkana park edince bir an hoşuma gitti, fotoğrafını çektim. Buna gülüyordum." dediğimde bir an cidden buna gülüp gülmediğimi tartmak istercesine bana baktı. "Ne?"

"Çok tatlısın." gülmeye başladığında benimde gülüşüm büyümüştü. "Sen liseli aşıklara dönmüşsün, farkında mısın?"

"Olabilir." dediğimde kolları bana dolanmış olsada biraz geriye doğru başımı yatırmış öyle bakıyordum. Eğilip dudaklarını çenemin altına bastırdığında çok oyalanmadan geri çekildi.

"Bahçeye geçelim direkt, Salim'de iner şimdi." kolunun altında beni bahçeye doğru yürüttüğünde bir kaç dakika geçmeden oturma grubunun önündeydim.

"Hoşgeldin yengem." Salim'in sesini duyduğumda mecbur ona doğru dönmek zorunda kaldım. Aslında bilerek yapmadığını bildiğim için normalde çok büyütmüyordum. Ama yinede yaptığı yanlış bir şeydi.

"Hoş buldum." dediğimde Kağan'a hızlıca göz kırpıp ikili yere oturdum. Kağanda sırıta sırıta yanıma oturduğunda kolunu omzuma atıp beni kendine doğru çekti.

"Liseli." dediğinde omuzlarımı silkip Salim'e döndüm. Ayakta dikiliyordu.

"Otursana niye ayakta duruyorsun?" diye sorduğumda Kağan'da ona doğru döndü.

"Harbi oğlum otursana." eliyle karşıda ki tekli koltuğu gösterdi.

"Gerildim ben bi ya." Salim oturduğunda avuç içlerini şortuna sildi. Gözleri bana döndüğünde gülümseyerek bakıyordum. "Yenge affette rahatlayayım ya. Şu heriften mi korkayım senden mi emin olamıyorum."

"Niye korkasın ya? Tanışıyoruz işte." dediğimde emin olmak istercesine Kağan'a baktı. Kağan umursamaz bir şekilde dümdüz duruyordu.

"Kağan ağzıma sıçtı bugün nasıl korkmayım? Bir de diyor Pelinle aramda ki kara kedi gibisin. Ben o gün açıkladım kendimi diyorum yok diyo yengen bozuk sana." dediğinde bir tık rahatlamıştı. O gün aklımda hep bir yer edinecekti ama Kağan'a yansıttığım gibi adama bir şey yapmayacaktım.

"O gün deme bana geliyorlar Salim. Arabada ki tavrını mı hatırlayayım karakolda beni saatlerce bekletmeni mi yoksa hırpalar gibi götürmeni mi?" teker teker hatırlatıp saydığımda yüzünü sıvazladı.