Sosyal medya da gördüğü taktiği gerçek hayatta deneyen kızımız , farkında olmadan bir polise denk geliyor.
0532*******: Neden?
Siz: Ne neden?
0532*******: Arabamın camına numara koymanızı diyorum , neden?
✨
Merhaba, ben ilk defa bir kitabımda final yapıyorum. O yüzden biraz garip geliyor. Bu hikayeye başlarken sonu hiç düşünmemiştim. Nereden nereye diyorum kendi içimde. Normalde bu bölümü iki bölüm şeklinde atacaktım ama böyle daha iyi oldu. İlk texting hikayemde, yanımda olup okuyan herkese teşekkürü bir borç bilirim. Destekleriniz için minnettarım. Cam Sileceği'ni bambaşka karakter ve kurguyla, ikinci bir kitap daha yazmayı düşünüyorum ama şimdi değil. Biraz diğer hikayelerime odaklanıp, devam ettirmek istiyorum. Kütüphanelerinizden siler misiniz bilmiyorum, eğer silmezseniz yayınladığım vakit buradan duyuru yaparım. Özel bölüm gelir mi? Bilmiyorum ama hamilelik sürecini kabul ettiğinde çocuklu bir özel bölüm yazma isteğim oluştu.
Son kez, desteklerinizi bekliyorum. Ve son kez, iyi okumalar🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hamileyim." dememin üzerinden kaç dakika geçti bilmiyorum ama Kağan'ın eli, elimde tuttuğum ultrason görüntüsünün üzerinde kaldı. Gözleri bir süre benim gözlerimde duraksamış ardında elimizde tuttuğumuz görüntüye kaymıştı. Şaşkınlığını gizleyemiyordu. Benim gözümde artık yaş kalmayacak hale gelmiştim ama yinede damlalar birbirini takip ediyordu.
"Hamilesin?"
"Hamileyim." başımla hem kendimi hem onu onayladım. "Ben hala anlam veremiyorum, olmaz ki."
"Hamilesin." diye kendi kendine bir kaç kez daha tekrar ettiğinde gözlerini tekrar bana çevirdi. Kabullenme aşamasında olduğu için cümlelerimi yutmuş ona süre tanımıştım.Elini saçlarının arasından geçirdi. "Ben, bunu beklemiyordum. Şaşırdım , hamilesin sen şimdi?"
"Kağan,"
"Sevgilim." dediğinde yüzümü tekrar avuçlarının arasına aldı. Yanaklarımdan tekrar öptü. "Gözyaşlarına kurban olurum, kızarık gözlerine sebep olan haber bu muydu?"
"Kağan olmaz ki, ben-" başımı iki yana salladım aceleyle. "olmaz. Ben böyle bir şeyi hiç düşünmedim ki. Erken yani şimdi ben bakamam."
"Şşş," deyip yüzlerimizi eşitlediğinde panik halime biraz ara vermiştim. İsteyecek diye aklım çıkıyordu. Ben anne olmayı hiç düşünmemiştim. "sakin ol önce. Olan olmuş ama önce sakin olman lazım tamam mı? Bende şaşkınım ama panik yapmamamız lazım.Düşünüp ona göre yol çizeriz ama önce sakin ol."
"4 haftalıkmış. Korunmadık mı biz? Kadın dediğinde anlam veremedim. Çok saçma." Sıralı cümlelerim devam ederken yanaklarımı okşayıp gözlerime anlayışla bakıyordu sadece. Benim aksime şok halini kısa sürede atlatmış olmasına anlam veremiyordum. Bir insan bu kadar çabuk bu durumu kabul edemezdi.
