Cam Sileceği / Texting

40|

Merhaba,
final yaklaştıkça bende bir hüzün oluyor.
Ama güzel bölümlerle devam ediyoruz.
Desteklerinizi esirgemeyin,
iyi okumalar 🤍

Eve girip ayağımda ki topuklu ayakkabıları duvara fırlattığımda tüm hırsımı çıkartmaya çalışmıştım.Pasif direnişim haline gelmişti. Elimdekileride başka bir yere attığımda direkt salonumda ki balkon kapısını açtım. Geçen aylarda Kağan'la oturduğumuz yere tek başıma çöktüğümde göğüsüm daralmaya başladı. Göz yaşlarım bir bir akmaya başladığında, tüm gece içimde tuttuklarımı dışarı atacağımın farkındaydım.

Heyecan, gerginlik, hayal kırıklığı, kırgınlık.. Bu duygularım döngü halinde peşimde dolanmıştı bugün. Dudaklarımdan kaçan hıçkırıkla birlikte kapıdan anahtar sesi geldiğinde, yutmak zorunda kaldım. Gözlerimi silip dışarıya döndüğümde bu kadar erken gelmesini beklemiyordum. Kız benimle aynı binada oturmuyorsa benimle arkalı önlü gelmesi fazla imkansızdı.

Ayaklarının parkede bıraktığı ses kulağıma geliyordu. Dönmemek için direndim. Bir kaç ses daha geldi. Ne yaptığına dair bir fikrim yoktu. İçimde derin bir nefes çektiğimde yüzümü ellerimle biraz daha kuruladım. Muhtemelen rimelim akmıştı ama umrumda değildi.

"Ben geldim." dediğinde ses yakından gelince bir an boş bulunup sıçrayacak gibi olmuştum.

"Erken geldin."

"Taksi durağına bıraktım. Seni kırgın bırakmışken başka birinin şoförlüğünü yapacak değildim." dediğinde başımla onayladım. Yine yüzüne bakmadım. "Gideyim mi içeriye? Biraz yanında kalayım ya da? Olur mu?"

"Takıl kafana göre ben odama geçeceğim." dediğimde yerden destek alarak ayağa kalktım. Yanından geçip gideceğim sırada kolumu tutmasıyla eğdiğim başımı kaldırdım. Adımlarımda durmuştu mecburen.

"Pelin," kolumu kıyafetimin üzerinden okşadı. "gitme."

"Ben nerdeysem başka odada olacağını sadece aynı çatı altında olmak istediğini söyledin." dedim.

"Evet ama-"

"Yalnız kalmak istiyorum,anlamak bu kadar zor olmamalı." diye yükseldiğimde ona dönmüştüm. Göğüsüm yine hızla inip kalkmaya başladığında, sinirden mi yoksa ağlama isteğimden miydi bilmiyorum. Kağan'ın omuzları düştüğünde gözleri yüzümde geziniyordu.

"Bırakamıyorum." dediğinde güldüm. Sinirlerim bozulmuştu. Güldükçe gülesim geliyordu.

"Bırakamıyorsun?" Gülüşüm söndü, dudaklarım tek çizgi halini aldı. "Ben tüm gece yalnızdım Kağan."

"O an mecburdum, isteyerek gelmemezlik yapmadım.Kendimi savunmak değil amacım, orada olmalıydım biliyorum.Apar topar gelsemde yetişemedim, özür dilerim." dedi.

"Evet, sana aşık kadınla apar topar yetiştin. Bitince. Direkt buraya gelseydin keşke zahmet oldu." dediğimde gözlerini bir kaç saniye kapalı tuttu.

"Görevden sonra arabaya bindi laf anlatana kadar senin yanına geldim. Bile isteye arabaya almadım." dediğinde kafamda ki her şey o kadar birbirine girmişti ki, toparlayamıyordum. Kafamda ki cümleler bir ordan bir burdan olacak haldeydi. Dermanım bitmiş gibi hissediyordum.

"Bebeğim." deyip bana yaklaştığında ellerini yüzüme değdirmeden bir adım geriye gittim. "Konuşalım halledelim, lütfen."