Cam Sileceği / Texting

28

Merhaba,
önce ki bölümün üzerine hızla yazmaya başladım ben.
Desteklerinizi bekler iyi okumalar dilerim 🫶🏻

Kağan'ın yönlendirmesiyle oturma alanına geçtiğimizde kendisi koltuğa yan bir şekilde oturmuş benide yanına çekmişti.Koltukla arasına oturduğumda bacaklarımı bacağının üzerinden uzattım. Temasımızı kesmemişken konuşmak için olabilecek en güzel konumdaydık.

"Arkadaşın evde değil heralde?" sessizliği bozmak için aklıma gelen tek şeyi söylemiştim.

"Yukarı geçti o , ayrıldı yollarımız yani." dediğinde güldüm.

"Yani baya ayrılmış nasıl bu kadar uzaklaştı bir anda?" gülüşüm devam ettiğinde kolunun birini bacağımın üzerine koymuştu.

"Sorma. Alışkanlık diye çıkmıyor bazen , gecenin bir vakti arıyor." el parmaklarıyla oynamaya başladığımda gözü oraya kısa süreli kaydı.

"Sana aşık olabilir mi?Bi şüphe ettim. Hani öyleyse bileyim ben." gülerek gözleri tekrar gözlerimle buluştu.

"Çık bi sor istersen."

"Polis mi o da?" diye sorduğumda başıyla onayladı. "Ayıp biz de emniyetteyiz sanıyoruz. Yazıklar olsun." cık cık'ladığım an da başını geriye atarak güldü.

Başını düzelttiğimde gülüşü tebessüme dönmüş bakışları bi durgunlaşmıştı. O öyle olunca benim modum düşmeye yüz tuttu hemen. Koltuğa yaslı eliyle saçlarımın bir kaç tutamıyla oynamaya başladığında odağı sadece oradaydı. Ben yokmuşum saçlarım varmış gibi bakıyordu.

"Ben, hep olmasada çoğunlukla böyle görevlere gideceğim. Belki bir kaç saat belki bir kaç gün. Belirsiz." dedi. Az önce ki neşeli sesi yerini düşünceli bir tona bırakmıştı.Endişelenmem onu üzmüştü.

"Biliyorum, farkındayım." yerimde biraz kıpırdandığımda elimi yanağına yaslayıp yüzüme bakmasını sağladım. "Çok mu abarttım?Bana sorarsan bilmiyorum. Sadece , benim hayatımda ilk defa böyle bir durum oluyor. O da bir an da oldu. Yeni birbirimizi bulduk , yüz yüze yani. Sudan çıkmış balığa döndüm ben Kağan."

"Abartmadın ama korktun Pelin. Hem de fazlasıyla korktun. Telefonumu açtığında ki sesin hala kulağımda.Boynuma atladın ya benim." bir şeyleri bana mı söylüyordu kendine mi anlamıyordum. Sert ses tonu beni zorluklara ikna etmek için gibiydi.

"Çünkü bir anda oldu! Benim hayatımda haber alamadığım insan en fazla toplantıdaydı. Bir anda nasıl kabul edeyim ki? Ben senin mesleğini bile öğreneli kaç gün oldu? Her şey çok yeni bana." onun beni motive etmesi gerekirken yerleri değiştirmiş gibiydik.Durduk yere birden bu farkındalığa girişi sinirlerimi bozmaya başladı.

"Hepsi bir anda olacak." dediğinde elimi yanağından çekip bi nefes verdim. Zorluğu görünce gidip gitmeyeceğimi mi test ediyordu acaba diye düşünmemek zordu.

"Ama bunun farkında olacağım. Ben farkındayım bu kadar büyütmüyorum zorlukları. Kasmasan mı acaba?" sonda biraz sinirden güldüm.Anlamış mıydı bilmiyorum ama sinir yayılıyordu vücudumda.

"Bu kadar kolay mı yani senin için? Belki bir plan yapmak isteyeceksin ama ben gelemeyeceğim. Bir anda gideceğim. Belki vurulurum belki ölürüm. Bunları kabul ediyor musun yani?" dediğinde sakinlemek adına gözlerimi biraz kapatıp tekrar açtım. Onu anlıyordum ama bu kadar sert bir tonda konuşması canımı fazlasıyla sıkıyordu.Bacaklarımı bacaklarının üzerinden kurtarıp kenara çektiğimde hareketlerimi izliyordu.