𝐁𝐈𝐋𝐈𝐍𝐂𝐈𝐍 𝐎𝐓𝐄𝐒𝐈「ᴛᴏᴍ ᴍ. ʀɪᴅᴅʟᴇ」

| eksik anlaşma

Slytherin ortak salonunda en yakın arkadaşlarından biriyle cam kenarındaki karşılıklı tekli koltuklarda oturuyordu Carmen.

Danielle Rowle ve Amelia Fawley onun samimi bulduğu iki arkadaşıydı. Carmen onlara belirli bir sınıra kadar güvenir, onlarla vakit geçirmekten zevk alırdı.

"Leonard ne çok değişmiş, değil mi?" dedi Danielle. Bakışları ortak salonun bir başka köşesindeki Slytherinli çocuktaydı. "Bu yaz kendine ne yaptı acaba?"

Carmen bakışlarını Danielle'in baktığı yöne çevirdi. Eksiksiz bir şekilde oturuyorlardı şömine önündeki deri koltuklarda. Her zamanki yerleriydi, bir kere bile değişmemişti o yerdeki ne kişiler ne de yer.

Leonard, Walden, William, Archer, değerli nişanlısı Kiernan ve elbette ki bu beşlinin lideri Tom Riddle.

Onlar Slytherin evinin görüp görebileceği en kıymetli gruptu. Her daim de öyle kalacaklardı.

Bu altı genç zamanı geldiğinde çok büyük işler başaracak, büyücülük dünyasının her köşesinde isimleriyle anılacaklardı.

"Olgunlaşmış yalnızca." dedi Carmen hala gruba bakarken. Aralarında bir tek Tom Riddle yoktu. Onun odasında, kendi yalnızlığıyla bir başına olduğunu düşündü Carmen.

Diğerlerine kıyasla Tom her daim kendini geri çeken olmuştu. Uzak durur, insanlarla iletişim kurmaktan fazla zevk almazdı. Yüzünde her zaman mesafeli, duygusuz bir bakış olurdu. O bakış nadiren değişirdi.

Buna rağmen Slytherin evinde fazla etkiliydi. Bu etkinin hem onun Salazar Slytherin'in varisi olmasıyla hem de kendisi olmasıyla alakası vardı elbette.

Salazar Slytherin etkisi olmasa bile Tom Riddle tek başına, kendisi olarak Slytherin evindeki tüm gücü avuçları içine alabilirdi. Hiç de zorlanmazdı açıkçası.

"Yakışıklı olmuş." dedi Danielle düşündüklerinin dilinden dökülmesine izin vererek.

Duyduklarıyla kaşlarını kaldırdı Carmen, yüzüne anında ince bir gülümseme yayılmıştı. Arkadaşına doğru dönerek "Yakışıklı mı olmuş?" demişti. "Öyle mi düşünüyorsun Danielle? Leonard Nott mu?"

Danielle dudaklarını birbirine bastırarak gözlerini kaçırdı. Carmen'in mavi gözlerindeki kendisiyle oynayan ifadeyi ve dudaklarındaki gülümsemeyi görmek onu utandırmıştı.

"Yapma ama Carmen, sadece düşündüğümü söyledim." dedi Danielle. "Hem... Neden olmasın ki? İkimiz de safkanız ve Kutsal 28 ailesinden geliyoruz."

Carmen bir süre düşündü. Doğrusu, Leonard ve Danielle iyi bir çift olurdu. Şakalaşmayı seven Leonard, Danielle'in mizah anlayışıyla uyuşurdu. Daha sakin olan Danielle ise Leonard'ın çocuksu hareketliliğini dengeleyebilirdi.

"Ailenle bu konu hakkında konuştun mu?" diye sordu bu yüzden.

"İlk önce Leonard ile konuşmam daha mantıklı olmaz mı?" dedi Danielle de karşılık olarak.

Carmen omuz silkti. "Kiernan benimle konuşmamıştı." diye mırıldandı.

Lestrange ailesi en köklü ailelerden birisiydi. Kiernan'ın altıncı sınıfta kendisinden hoşlandığının farkındaydı Carmen.

Söylenmesine gerek yoktu; Kiernan bakışlarıyla, Carmen'e bir ihtiyaç anında ilk koşan olmasıyla tüm ilgisini açık ediyordu.

Bu yüzden yaz başlangıcında Bayan Lestrange'in kendilerini ziyarete gelip Kiernan'ın Carmen'le nişanlanmasının münasip olup olmayacağını sormasına hiç şaşırmamıştı.

Annesinin ve ablasının mutluluğu görülmeye değerdi. Carmen, Lestrangelerin gelini olacaktı ve bu, ailelerin çok güzel bir birleşimi olacaktı!