𝐁𝐈𝐋𝐈𝐍𝐂𝐈𝐍 𝐎𝐓𝐄𝐒𝐈「ᴛᴏᴍ ᴍ. ʀɪᴅᴅʟᴇ」

| yanan ateş

Hogsmeade gezisi burnundan gelmişti.

Her ne kadar belli etmemek için elinden geleni yapsa da Carmen'in midesi günün geri kalanında sinirle kasılmış ve huysuzluğu onu tamamen ele geçirmişti.

Tom Riddle'a çok kızgındı. Ablasının konusunu ne olduğunu bilmiyormuş gibi alelade şekilde masada açmasından ötürü ona çok öfkelenmişti.

Bu öfkeyi içinde söndürmeye çalıştıkça da başarılı olamamıştı.

Kiernan tüm gün Carmen'i incelemiş, tepkilerinden bir anlam çıkarmaya çalışmıştı ancak Carmen o denli iyi bir oyuncuydu ki Kiernan'ı endişelendirecek hiçbir ifadenin yüzünden okunmasına izin vermemişti.

Akşam olmaya başlarken gezi izinleri bittiğinden ötürü dört arkadaş Hogwarts'a dönerken Danielle ve Carmen önden ilerliyorlardı. Leonard ve Kiernan arkada kalmışlardı.

"İyisin değil mi?" diye sordu Danielle ona. "Iris konusunun açılması biraz tatsız oldu." 

Carmen tekrar kendisine iddialı bir şekilde bakan yeşil gözleri hatırlayınca dişlerini sıktı. "İyiyim." dedi sakince. "Merak etme."

Ortak salonlarına nihayet geldiklerinde Carmen hemen odasına çıkmadı. Kiernan'ın peşinden diğerleriyle oturup sohbet etmek için şömine önündeki koltuklara ilerledi.

Sıcak alevlerle dans eden şöminenin önündeki koltuğa bacak bacak üzerine atarak otururken Kiernan kolunu ona sarmıştı.

"Gününüz nasıl geçti?" diye sordu Archer sırıtarak. "Ayarlayabildiniz mi Rowle'u Leonard'a?" 

Carmen yüz ekşiterek "Ayarlamak ne çirkin bir tabir Archer." dedi. "Oturup sohbet ettik sadece."

Archer, Carmen'e bilmiş bilmiş baktı. "Beni kandırmaya çalışma küçük prenses, niyetinin ne olduğunun farkındayız. Boşu boşuna oturmadınız siz o masaya. Leonard da biliyordu bunu."

"Eh, bilerek geldiğine göre Danielle'e gönlü var demek ki." dedi Carmen gülümseyerek. Kendinden emin bir gülümsemeydi bu. "İstediğimiz olmuş kısacası."

"Nişanlın çok zeki Kiernan." dedi Archer arkadaşına dönerek. "Tanrı yardımcın olsun, kandırmak hiç kolay olmayacaktır."

Kiernan güldü hafifçe. "Kandırmamı gerektirecek bir şey olmayacağı için sorun olmaz Archer." dedi. "Karımdan gizlim yoktur benim."

"Olmamalı zaten." dedi Walden. "Aferin sana."

Carmen, Kiernan'a doğru dönerek "Evet, aferin sana Kiernan." dedi, yüzünde gülümseme vardı. Kiernan da ona gülümseyip saçlarının uçlarını okşamıştı.

Ortak salonda oturmakta bir amacı vardı Carmen'in. Sakinleşmek.

Sosyal bir ortamda bulunursa öfkesini hızlıca söndürebileceğini düşünmüştü ama ablası konusu hala hassas olduğu bir konu olduğundan ötürü o yaraya dokunulması onu zorlamıştı.

Üstelik bunu Tom Riddle'ın yapmış olması...

Koltuğa sığamayacak kadar öfkeyle dolduğunu hissedince "Ben odama çıkıyorum." dedi Kiernan'a. "Yoruldum ve üzerimi değiştirmek istiyorum."

Kiernan sevgilisinin yerinden kalkışını dikkatle izlerken "Sıkılırsan ben burada oturmaya devam edeceğim." dedi. "Tamam mı sevgilim?"

Onun yakışıklı yüzündeki endişeli ifadeye gülümsemeye çalıştı Carmen. Kiernan gerçekten de Slytherin evinin en yakışıklı öğrencilerinden birisiydi.

"Tamam." diyerek diğerleriyle de vedalaştı ve ortak salondan çıktı.

Kendi odasına gitmiyordu. Bu sinirle kendi odasına gidemezdi. Erkeklerin yurt odasına giden merdivenlere çevirdi yönünü ve yedi kat tırmanmaya başladı.