𝐁𝐈𝐋𝐈𝐍𝐂𝐈𝐍 𝐎𝐓𝐄𝐒𝐈「ᴛᴏᴍ ᴍ. ʀɪᴅᴅʟᴇ」

| noel misafiri

23 Aralık 1944

Tatilleri genelde severdi Carmen. Evde olmayı, bacaklarını uzatarak kitap okumayı ve hiçbir şey yapmamayı gerçekten severdi.

Fakat o yılki Noel tatilinin gelmesini hiç istememişti.

Kiernan ile nişanının kutlaması, ailesinin yanına dönüp Iris ile karşılaşacak olmak ve Tom'dan uzak kalma düşüncesi... Carmen tatili Hogwarts'ta geçirmeyi yeğlerdi.

Seçim şansı olsaydı tabii.

Eve geldiği gecenin akşamıydı. Noel'e iki gün vardı ve Noel'den üç gün sonra da nişan kutlaması vardı. En azından kutlamada Tom'u görebilecekti, bu biraz kendisine dayanma gücü veriyordu.

Akşam yemeğine inmek için saçlarını düzeltirken trenden indiğinden beri üzerini değiştirmemiş olduğunu fark etti. Hala siyah uzun kollu V yaka kadife elbisesiyle oturuyordu.

Masaya en son kendisi gelmişti. Annesi, babası ve ablası Iris çoktan oturuyorlardı. Iris'in mavi gözleri kendisinin üzerindeyken masada annesinin sağ yanındaki yerini aldı.

Her zamanki gibi babası baş köşede, annesi babasının sağında ve ablası babasının solunda oturuyordu. Carmen de annesinin yanına otururdu.

Küçük kızının geldiğini gören adam gülümseyerek "Afiyet olsun." dediğinde yemeğe çorbayla başlamışlardı.

Tatlıya kadar her şey Carmen'in umduğundan bile normal geçti. Yemek masasında hissedilebilir bir gerginlik vardı elbette ancak somut bir hal almamıştı.

Ta ki annesi "Noel akşamı Lestrange ailesi de bizimle olacak." diyene kadar. İşte o an Iris'in bakışlarını üzerinde hissetmeye başlamıştı Carmen. "Aileler olarak ilk Noel'imiz."

"Kiernan bana bir şey söylememişti." dedi Carmen alçak sesle.

Iris'in küçük kıkırtısı duyulduğunda Carmen ona baktı. Kardeşi kahverengi saçlarını kulağının arkasına sıkıştırırken "Nişanlın seninle hiç konuşmuyor mu Carmen? Böyle basit bir haberi bile vermemesi ilginç." dedi.

Carmen ablasıyla kavga etmek istemiyordu. Haksız olduğu noktalar olduğunu biliyordu ama tam olarak kendisinin de seçim şansı olmadığı konulardı, Iris'in onun üzerine bu denli gelmesi haksızlık gibi geliyordu.

"Kiernan benimle her şeyini paylaşıyor abla, merak etme." dedi gözlerini onun gözlerine dikerek. "Onun da haberi olmayabilir bu durumdan."

Carmen'in annesi iki kardeş arasındaki gerginliğin arasına girerek "Evet, ailece aldığımız bir karardı. Çocukların haberi yoktu Iris." dedi ve Carmen'i haklı çıkardı. "Bayan Lestrange seninle daha çok vakit geçirmek için heyecanlı olduğunu söyledi."

Carmen hafifçe gülümsedi. Oysa onun tek isteği bir an önce Lestrange ailesinden kurtulup aşık olduğu kollara atılmaktı.

Iris çatalını tabağın içine seslice bırakarak "Gerçekten hiçbir şey olmamış gibi mi davranacaksınız anne?" dedi. "Beni görmezden gelerek Carmen'in mutlu ailesine mi odaklanacaksınız?"

"Iris." dedi babası yumuşak bir şekilde. "Öyle yapmadığımızı biliyorsun. Acını anlıyoruz ama ortada bir evlilik var."

"Hiç anlıyormuş gibi durmuyorsunuz baba, annem Kiernan ile Carmen'in nişan günü sevinçten aklını kaybetmişti."

Bayan Greengrass "Kötü bir niyetim olmadığını biliyorsun Iris. Bir çocuğun arkasından üzülmek de saçmalık senin gibi güzel bir kadın için. Ondan daha iyisini bulacaksın, seni seven birini."