//Sunlight//

#35 - Nightmare

Maribaaa güzellerim <3

Yeni kapak yaptımmm nası olmuşş? ^-^

6 bölümdür. Azıcık görsekte tam olarak Asel yoktu. Sonunda bu bölümde gözükücek biraz da Defne bekleyi versin cnm.

Şimdiden hepinize iyi okumalar dilerimm....

.
.
.

Doğduğumuz andan itibaren hayatımızı
ve kendimizi pek çok şey belirler ve içlerinden en büyüğü de aile etkenidir.

Her ne kadar 4 kelimeden oluşmuş basit bir kelime gibi gözükse de hem düşüncelerimizi hem de vereceğimiz tepkilerin tüm temelleri ailemizde atılır.

Bazı aileler çocuğun yapabileceği çoğu seçiminde onu özgür bırakır ki çocuğun gelişimi içinde en doğru olan şey budur. Çocuğun kendi başına evde ve dışarıda bir şeyler yapması kendine güvenini arttırır en başında.

Çok ta fazla uzatmayacağım fakat bilgisi yetersiz olan pek çok aile yetiştirirken hata yapar. Ben bu hatalardan hikayemiz için önemli olanını anlatacağım. Zira diğerlerini rastgele elinize aldığınız bir kişisel gelişim kitabında bile bulabilirsiniz.

O hatalardan biri de çocuğun doğduğu andan beri kaderinin belirlenmiş olmasıdır. Dini olarak değil, ailesinin belirlemiş bir halde daha küçük bebeğin ne olucağını ve nasıl yaşayacağının en küçük ayrıntısına kadar seçilmiş olmasıdır.

Kabusları normal herhangi bir insan rüya olarak görebilir. Fakat öyle doğan biri sadece gece değil gün içerisinde de kabuslara mahkumdur.

Kaderine boyun eğmesi onu bitmeyen bir mutsuzluğa sürükler ama kaderine karşı gelmesi onu ne kadar mutlu yapabilir ki?

.
Hafta'nın başı (Pazartesi Sabahı)~~~

Balın BİLGİÇ

Bir elimde tepsi, diğer elimle kapıyı tıklattım. Ancak içeriden hiçbir ses gelmedi. Bende içerideki kişinin hala uyuyor olduğunu düşündüm ve sessizce kapının kulubunu ittirerek içeri girdim.

Tıpkı düşündüğüm gibiydi. Küçük hanım uykusunda üzerini açmış uyuyordu. Her ne kadar cezalı olsa da okula gitmesi gerekiyordu. Bu yüzden onu uyandırmak için dün akşam kapattığım kalın siyah perdeleri çektim.

Perdeleri açmam hiçbir etki etmemişti. İçeride sadece loş bir ışık görevi görmüştü. Gökyüzü tamamen kara bulutlarla kaplı bir halde tek bir ışık hüzmesinin dahi içeri girmesine izin vermiyordu.

Gökyüzü kapalı olduğu için etraftaki ağaçlık alana da ayrı bir kasvet veriyordu.

O sırada Asel hanım yatağında hareketlenmeye başladı. Belki ilk defa beni uğraştırmaz ve kolayca uyanırdı.

Bende uyanır diye düşünerek yanına doğru gitmiştim. Fakat uyanmamıştı. Hayır, gözleri kapalıydı.

Bir iç çekerek yatağına yaklaştım. Ona dokunmak için elimi uzattım ve "Kü-" Dememle başını çevirdi.

Yüzüne vuran ışıkla net bir şekilde görebilmiştim onu. Yüzü gergindi. Kaşları çatılmış, dudaklarını bastırmış bir eliyle uyurken üzerinden attığı yorganını sıkıyordu.

"Dur!" Dedi sesli bir şekilde. Konuşmasını anlamak zordu. Fakat tek heceli olduğu için olabileceği kadar netti.

Uykusunda mı konuşuyordu? Daha önce yaptığı bir şey değildi. Böyle düşünüyordum ama bundan tam olarak emin olamazdım. Bilemezdim. Sonuçta gece su veya süt getirdikten sonra sabaha kadar görmüyordum onu. Belki de pek çok akşam konuşuyordu ama bir gariplik vardı.