உந்தன் நினைவுகள் | Undhan Ninaivukal | Author - Meeththira

ஆரம்பம்

ஓர் வித அமைதியும் பலவித எண்ணங்கள் மனதோரம் காயம் செய்ய ஓர் வித தெளிவு பெறாத கண்களுடன் தன் முன் நின்று காயப்பட்ட தன் மனதை மேலும் மேலும் காயம் செய்பவனை பெண்ணவள் பார்த்து நிற்க.

அவனோ வெறிப்பிடித்தவன் போல் கத்திக் கொண்டிருந்தான். சற்றும் எதிர்பாராமல் தன் முன் கல்லுடன் இனைத்து கட்டியிருந்தவள் பின்னிருந்து தன் கையை வைத்து அவள் மூச்சு விட முடியாது அழுத்தி பிடித்தவன். அவள் காதில் " வக்கீல் பெண்சாதி இல்ல அது தான் டீ உனக்கு இந்த திமிரு. நீ கவலை படாத உன் பின்னாடியே உன் புருசனையும் அனுப்பு வைக்கிறன் " என கத்திய படி மேலும் கையை வைத்து அவள் சுவாசத்தை நிறுத்தும் முயற்சியில் இறங்கினான்.

கண்கள் செருகி மூளையில் ஓர் வித விறைப்பு தன்மை உணர்ந்தவள். சுவாசிக்க சிரமப்படும் நொடியில் தன் முன் " நந்திரா........ " என கத்திக் கொண்டு உடம்பில் காயங்களுடன் ஆறடி உயரத்தில் ஓடி வந்தவனை கண்டதும் அவள் புலன்கள் தன் செயலை நிறுத்தும் தருவாயில் இருக்க.

தீடீர் என சந்தண வாசம் நாசியில் உணர காதில் ஓர் குரல் " இப்ப நீங்க எழும்பி வாறிங்களா? இல்ல உங்கள இங்க கழட்டி விட்டிட்டு நா களம்பவா " என்று குரல் கேட்க சோர்வோடு கண்களை திறந்தாள் பல்லவி.

இடுப்பில் கை வைத்து கீழ் கண்களால் தன்னை பார்த்து நின்ற தன் மூத்த தமக்கையின் மகளை பார்த்தவள். " ஈ... ரொம்ப தாமதமா எழும்பிட்டனா?... " என்ற படி தன் கடிகாரத்தை பார்த்தவள் மறுபடியும் அவளை பார்த்து " சித்தி இரண்டு நிமிடத்தில ரெடி ஆகிடுவன் ஓகே... " என தன் கட்டை விரலை காட்டினாள்.

" நீ என்ன மகி நூடில்ஸ்சா? இரண்டு நிமிசத்துல ரெடி ஆக " என பல்லவியை நக்கல் செய்த படி வந்த பல்லவியின் இரட்டையன் பர்வதன் தன் தமக்கையின் கண்கள் சிவந்திருப்பதை பார்த்து " என்னாச்சு இப்ப நீ எதுக்கு அழுற?... " என கேட்ட படி தமக்கையின் கண்ணீரை துடைத்தவன் கேள்வியாய் தன் மூத்த தமக்கையின் மகள் நைநிதாவை பார்த்து நின்றான். தன் மாமன் தன்னை பார்ப்பதை பார்த்தவள் பல்லவியை பாவமாய் பார்த்த படி " உங்கள நாங்க இங்க விட்டு போகல அழதீங்க " என அந்த 5 வயது சிறுமி பிஞ்சு மொழி பேச " டேய் ஏன்டா என் செல்லத்த மிரட்டுற? உனக்கு என்ன பத்த அழுதுட்டு இருக்குற மாதிரியா கிடக்கு " என்ற படி தன் கன்னத்தை தொட்டவளுக்கு அப்போதுதான் தான் அழுது இருப்பது புரிந்து அதிர்ச்சியானாள்.

குழப்பமாய் தன்னை பார்த்து நின்ற பர்வதனை பார்த்தவள் என்ன சொல்லி அவனை சமாளிப்பது என புரியாது முழித்துக் கொண்டிருக்க. " அட மூவரனி சங்கமே எல்லாரும் பஸ்சில போய் இருந்துட்டாங்க. நீங்க இங்க என வேட்டி கதை பேசிட்டு இருக்கீங்க! இப்ப நீங்க வாரிங்களா? இல்ல நாங்க களம்பவா?... " என கேட்ட படி அங்கு வந்தாள் பல்லவியின் அத்தை மகள் சாகித்தியா. கோபமாய் கடிந்து கொண்டவளை என்ன சொல்லி சமாளிப்பது என புரியாது " இதோ நாங்க ரெடி சாகித்தி.... ஆனா பல்லவி தான் " என இழுத்த படி பர்வதன் கட்டிலை பாத்தான். பல்லவி அங்கு இல்லாததை அறிந்ததும் சுற்றி அறையை நோட்டமிட்டான்.

பல்லவியோ அறை வாசலில் நின்ற படி " அட என்னத்த தேடுற பவன் நீ எப்பவும் சீக்கிரமா ரெடி ஆக மாட்டியா? " என பர்வதனை கடிந்த படி சாகித்தியவை வெளியே செல்ல. அதிர்ந்த பார்வை வீசிய படி " இதே உனக்கு வேலையா போச்சு " என முறைத்த படி நைநிதாவை தூக்கிக் கொண்டு அவளை பின் தொடர்ந்தான் பர்வதன்.

பல்லவி ஓடிச் சென்று சாகித்தியா அருகே அமர்ந்து கொள்ள பின் வந்த பர்வதன் " சாகித்தி இவ இருக்கும் வரை நீ சிங்கிள் தான் " என பெரும் மூச்சு விட்ட படி சகித்தியாவின் தம்பி மல்வீரன் அருகே அமர்ந்து கொண்டான். பர்வதன் கூறியது புரியாமல் சாகிதியை பார்த்தாள். பல்லவி " ஏய் நமக்கு ஒரே வயசா இருந்தாலும் நாங்க உன்னை விட பத்துமாசம் லேட்டு தெரியுமில்ல " என சந்தேகமாய் இருவரையும் பார்த்தாள்.

" புத்தி போகுது பாத்தியா நீ எனக்கு எப்பிடியோ அப்பிடி தான் சாகித்தியும் எனக்கு " என பர்வதன் பல்லவியிடம் எரிந்து விழ எலியும் பூனையும் போல் இருவரும் சண்டைக்கு ஆயத்தம் செய்வதை பார்த்த சாகித்தியா " பவன் அவ வேணுமின்னு கண்ண காட்டிட்டு தான்டா உன்னை வம்பு பன்றா நீ அமைதியா இரு " என இருவரையும் அடக்கி வைத்தாள்.

அடர்ந்த காடுகளின் நடுவே பஸ் சென்று கொண்டிருக்க. சாகித்தியா மீது அழகாய் சாயந்து கொண்டு தொப்பியுடன் கூடிய சேட்டினால் தன் முகம் முழுவதையும் மறைத்தவாள் வீட்டில் இடையில் குழம்பிய உறக்கத்தை தொடர்ந்தாள் பல்லவி.

நிமிர்ந்த நடையும் முறுக்கு மீசையுடன் ஒருவன் உள்ளே நுழைய அவனை கண்டதும் முகம் முழுதும் செம்மையை தத்து எடுத்த படி எழுந்து நின்றாள் சாகித்தியா. எழுந்து நின்றவளை தன் நெஞ்சோடு அனைத்து மென்மையாய் அவளது தலையை வருடி விட்டான். இதை எல்லாம் ஓர் ஓராமாய் இருந்து பார்த்த பல்லவி " வெளிய எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு நான் அங்கிட்டு போறன் " என கத்திய படி ஓட முயன்றவளை ஒரு கரம் கெட்டியாய் பிடித்துக் கொண்டது.

" நீ சூசைட் பன்ற தா இருந்த இந்த ரூர் நல்ல படியா போய் வந்ததுக்கு அம்புறம் பன்னு இப்ப எங்கள கொஞ்சம் நிம்மதியாய் இருக்க விடு பல்லவி.... " என பர்வதன் அவளை உழுக்க உறக்கத்தில் இருந்து விழித்தவள். " நான் எதுவும் பாக்கல " என படபடக்க ஆரம்பித்தாள். பைத்தியம் போல் கதைத்தவளை " நீ எதுவும் பார்க்கல என்னு நல்லாவே தெரியுது கொஞ்சம் விட்டிருந்தா ஓடுற பஸ்சில இருந்து கீழ குதிச்சிருப்பா! என்னடி அச்சு உனக்கு " என பர்வதன் பதற்ற பட ஆரம்பித்தான்.