SENSEDİM (bxb)

18. Bölüm

Vote ve yorum atmayı unutmayın!! ✊

Zilin art arda çalması ile gözlerimi araladım. Koltuktan hızlıca kalkıp kapıya doğru ilerledim.

Kapıyı açtığımda karşımda sinirden kıpkırmızı olmuş babam ve hemen arkasında duran annemi gördüm.

"Yarım saattir kapıyı çalıyoruz neredesin sen? Karı gibi giyinmiş birde!" diye bağırdı babam beni gördüğü gibi.

"Uyuyordum, duymamışım." dedim yüzüne bakmadan.

"İyi bok yiyordun, çekil!" diye bağırdı ve omuzumdan ittirip içeriye girdi babam.

"İnsan gibi geçemiyor musun?" diye bağırdım arkasından.

"Sana fazlaca insanlık gösterdim. Sen hakkını bilemedin! İbne olarak dolanıyorsun etrafta, rezil ettin bizi!"

"Bana insanlık mı gösterdin? Ne zaman gelip sarıldın veya bir başarımda gelip tebrik ettin? Ne zaman bunları yaptın? Hiçbir zaman! Bu fazlaca insanlık göstermiş halin mi?"

"Neyini tebrik edeceğim senin? İbne olmanı mı? Karı gibi ortalıkta dolanmanı mı? Tebrik edilecek bir yanın varmış gibi konuşma, yüzsüz şey! Evden atmadığıma şükret sen."

"Yakında onu da yaparsın! Hatta sen uğraşma, ben gidiyorum."

Koltuğun üzerindeki telefonumu aldım ve şortumun cebine koydum. Dış kapıya koşar adımlarla ilerledim ve ayakkabılarımı giymeye başladım.

Belki bir ihtimal annem gelir diye yavaşça giymiştim ayakkabılarımı ama gelmemişti.

Ayakkabılarımı giyince kapıyı kapama zahmetine bile girmeden apartman merdivenlerini inip dışarıya çıktım.

Evet çok güzel, akşam altı da kapı sesini duymadığım için babamla uzun zaman sonra iletişim kurmayı başarmıştık.

Cebimden telefonumu çıkardım ve bu durumda arayabileceğim kişiler arasından aklıma ilk gelen kişiyi aradım.

(18.37)

"Yani bir süre benimle kalacaksın?

Aklıma ilk gelen kişi Mücahit'ti. Evet aynen öyle, aklıma ilk gelen kişi mükemmel(!) bir geçmişimiz olan eski sevgilimdi.

"Bir süre dediğim bir-iki gün. Babam gene umursamaz bir tavıra büründüğünde geri dönerim."

"Okul?"

"Gitmem, bir şey olmaz."

"Tamam. Kıyafet getireyim mi, ister misin?"

"Böyle iyiyim, sağ ol."

"Pekala..." dedi ve ayağa kalkıp yanıma oturdu Mücahit, "Neden kavga etmiştiniz?" diye ekledi.

"Uyuyordum, zil sesini duymamışım. Kapıyı açtığım an başladı babam giydiğim kıyafetlerden saydırmaya." dedim kısaca. İkimizde kapalı olan televizyona dikmiştik bakışlarımızı.

"Bence bu tarz kıyafetler sana yakışıyor. Tabi kıyafetsiz tercih ederim ama bunada razıyız." dedi Mücahit gevşekçe.

"Sen abimi çıplak görsen ona da razı olursun." dedim gülerek.

Mücahit'in olayı buydu işte, iki salakça şey söyleyip ortamı ya bozuyordu, ya düzenliyordu. Yani genelde bozuyordu ama düzelttiği zamanlarda oluyordu.

Telefonumun çalması ile telefonumu cebimden çıkarttım.

Abim arıyordu.

Ne güzel, ne güzel.

Telefonu açtığım gibi "Nerdesin sen!?" diye bağırmasıyla yüzümü buruşturmuştum.

"Mücahit'in evindeyim. Ayrıca evden kaçmış genç kızmışım gibi davranma."

"Beş dakika içerisinde kahveye gelmezsen sürükleyerek alırım seni oradan!" dedi ve telefonu suratıma kapattı.

Oturduğum koltuktan kalktım yavaşça. Mücahit'te benimle birlikte kalkmıştı.

"Gidiyor musun?" diye sordu kapıya doğru beni takip ederken.

"Abim kahveye çağırdı, geri gelir miyim bilmiyorum." dedim ve ayakkabılarımı giyip apartmandan çıktım.

Abimin bana hak vereceğine adım kadar emindim ve şu an sinirlendiği konu yüksek ihtimal ona haber bile vermeden Mücahit'in evine gelmemdi.

Kendisini Mücahit'ten ölesiye nefret ettiğini söylememe gerek yok sanırım.

Birkaç dakika yürüdükten sonra kahveye gelmiştim. Geniş camdan içeri göz gezdirdiğimde abimin oturduğu masada Alphan abinin de olduğunu gördüm.

Onlar dışında sadece birkaç kişi vardı.

Büyük adımlarla kahveye girdim ve abimlerin olduğu masaya ilerleyip boş bir sandalyeye oturdum.

"Mücahit'in evine gitmek ne iş?" diye sordu abim masaya oturduğum saniye.

"Aklıma ilk orası geldi."

"Beni aramak aklına gelmiyor mu?"

"Seni arasam ne değişecekti? Aynı evde yaşıyoruz farkındaysan."

"Yine de ilk beni araman gerekiyordu. Abinim ben senin."

"Arasam da bir şey değişmeyecekti diyorum ben de."

"Ben de diyorum ki ilk eski sevgili'nin yanına değil, benim yanıma gelmeliydin."

"Off yeter abi, Mücahit'te kalıcam bir-iki gün ben. Eve gelmem hiç zorlama.

"Ne Mücahit sevdası bu? Anneme ne diyeceksin?"

"Ya sanki orospuluk yapıyorum, 'ne diyeceksin' ne abi ya?"

"Düzgün konuş lan." diye araya girdi Alphan abi.

"Düzgün konuşuyorum." dedim Alphan abiye dönüp.

"Neyse anneme söylersin sen abi, ben zaten gelirim eve." dedim ve sandalyeden kalktım.

Kahveden çıkıp yürürken arkamdan gelen adım sesleri ile durdum ve arkamı döndüm.

Alphan abi gelmişti.

"Abine söyledim, bizim evde kal. Mücahit'te kalmana gerek yok." dedi ve benimle birlikte yürümeye başladı.

"Mücahit'te kalırım ben." dedim düz yolda yürümeye devam ederken.

"Bizde kal. Hem Umay da var."  dedi ve benden bir cevap beklemeden elimden tutup onların evinin olduğu sokağa yürümeye başladı.

°
°
°
Hiç içime sinmedi bu bölüm.