SENSEDİM (bxb)

25. Bölüm

Alphan ile sinemaya gelmiştik. Film biraz önce bitmiş, sinema salonundan çıkmıştık.

Akşam yemeğinden önce geldiğimiz ve yaklaşık üç saattir film izlediğiniz için haliyle acıkmış, yemek katına çıkmıştık.

Ama Alphan'ın eski üniversite arkadaşı ile karşılaştığımız için bir türlü sohbet edemiyorduk.

Kadın taramalı tüfek gibi konuştuğu içinde sessiz kalmıştık Alphan ile.

Hayır yani ablacım, senin saçını boyattığın kuaförün sahibinin oğlunun yakışıklılığından bize ne ki?

Haksız mıyım?

Bence sonuna kadar haklıyım!

"Neyse, ben gidelim artık. Kendinize iyi bakın." dedi ve ayağa kalktı kızıl uzun saçlı kadın.

Kadın bizi duyamayacak kadar uzaklaştığında Alphan ile birbirimize baktık.

"Sonunda!"

"Sonunda!"

İkimiz de aynı anda, aynı heyecanla konuştuğumuzda kısaca gülmüştüm.

Önümüzdeki soğumuş yemekleri yemeye başlayıp sonunda sohbet etmeye başlayabilmiştik.

"Film'i beğendin mi?" diye sordu Alphan.

"Güzel gibiydi. Yanımızda ekran parlaklığı sondayken mesajlaşan kişiyi saymazsak tabi." dedim dudaklarım iki yana kıvrık haldeyken.

Alphan ise bir şey dememiş birkaç saniye yukarıya doğru kıvrılmış dudaklarıma bakmış ve önüne dönüp yemeğini yemeye devam etmişti.

---

Yemekleri arada sohbet ederek bitirmiş, masadan kalmıştık.

Şimdi ise ben kitap bakacağım için alışveriş merkezinin içindeki kitapçıya girmiştik.

Ben kitaplara bakıyor, Alphan ise arkamdan ben nereye gidersem oraya geliyordu.

Seçtiğim altıncı kitabıda sepete koymuş Alphan'a dönmüştüm.

"Sen de bir şeyler seçsene. Okumayı seviyorsundur herhalde, o kadar kitabın var sonuçta." dedim bakışlarımı Alphandan çekip raflara bakmaya devam ederken.

Son bir klasik kitap daha seçip iki tane aldım.

Birisini bana, birisini Alphan'a almıştım.

"Bundan sana da alıyorum, birlikte okuruz." dedim elimdeki kitabı Alphan'a gösterdikten sonra saniyelik olarak gülüp kasa'ya ilerlerken.

Zorlada olsa Alphan'ı ikna edip kitapların ücretini ben ödemiştim. Sonuçta yemekleri o ödemişti, her şey'i o öderse olmazdı. Ayrıca kitapları ben kendime seçmiştim.

Alışveriş merkezinde yapacak bir işimiz kalmayınca dışarıya çıkmış, Alphan'ın ara sokaklardan birisine park ettiği arabasının yanına gidip binmiştik.

"Bugün için teşekkür ederim, eğlenceliydi." dedim tanıdık sokaklara girince.

Alphan ise kısaca bana yandan bir bakış atıp gülümsemiş ve kafasını sallamıştı hafifçe.

Sonunda bizim evin önüne gelince elimi arabanın kapı koluna atmış ama saniyesinde geri çekip Alphan'a dönmüş ve iki kolumu hafifçe boynuna dolamıştım.

"Teşekkürler yine, görüşürüz." dedim kollarımı hızlıca geri çekip arabadan inerken.

Kalbimin sesini duymamıştır değil mi?