SENSEDİM (bxb)

38. Bölüm

Alphan
Arın
Özür dilerim ben sana karşı böyle davranmak istememiştim
Biraz geç bir özür oldu ama anca hareketlerimin farkına vardım
Özür dilerim

Ekranda yazılı olan cümleleri okuduktan sonra kaşlarım hafifçe çatıldı.

Birden niye özür diliyordu ki?

Parmaklarımı klavyenin üstüne getirip hızlıca cevap yazdım.

Arın
Özrün kabul edildi

Alphan
Evde yalnızmışsın galiba bugün
Geleyim mi?
İstersen tabi

Arın
Evde değilim

Alphan
Anladım
Nerdesin peki?

Arın
Yakın bir erkek arkadaşımdayım
Senin aksine o beni görmezden gelmiyor bende hazır boşken yanına gideyim dedim

Alphan
Seni görmezden gelmek istemedim Arın
Bilerek yapmam öyle
Bilmiyor musun beni?

Arın
İyi
Yalan söyledim evdeyim zaten
Gel bekliyorum 😘

Alphan
Bebeğim
Yalan söyleme bir daha
Geliyorum 10 dakikaya

Arın
Pasta al gelirken
Özür olarak sayalım

Alphan
Alırım güzelim
Sen ne istersen alırım

°
°
°
10 dakikadır koltuğa ters şekilde uzanmış şekilde Alphanı bekliyordum. Bugün annemler ve abim teyzemlere gitmişti, o sebeple evde tektim.

Ben boş bakışlarla kafa üstü uzandığım koltuktan ters şekilde televizyon izlerken çalan kapı zili ile ayağa kalktım.

Ani kalkmam ile başım dönerken hızlıca kapıya ilerleyip Alphan'ın geldiğini bilerek kapıyı açtım.

Elinde pasta kutusuyla karşımda duran adamın her zaman şekilli olan saçları dağılmıştı.

Böyle de fazlasıyla yakışıklıydı.

Zaten her türlü yakışıklıydı.

Ayakkabılarını çıkarttı ve içeriye girip kapıyı arkasından kapattı.

"Güzelim." Dedi elindeki pasta kutusunu ayakkabılığın üstüne bırakırken.

Kutuyu bırakıp bana doğru döndü ve büyük ellerini ince belime doladı.

Sarılmasına anında karşılık verip sağ bacağımı beline doğru kaldırdım.

Alphan isteğimi anında anlamış kalçamdan tutup beni kucağına almıştı. Beni tek eliyle kucağında taşırken boştaki eliyle de biraz önce ayakkabılığın üstüne bıraktığı pasta kutusunu almıştı.

Benle birlikte mutfağa doğru ilerlemiş, pastayı tezgaha bırakmış ve benide tezgaha oturtmuştu.

Bacaklarımı elleriylen aralamış ve arasına girmişti.

"Affedildim dimi?" Diye sordu ellerini kumral saçlarıma uzatıp düzeltirken.

Dudaklarımı büzdüm "Affedeyim mi?" Dedim ellerimi boynuna dolayıp.

"Bence affetmelisin çünkü bu adam çok pişman." Ellerini saçlarımdan çekti ve bacaklarıma yerleştirdi.

"Ama bu adam beni çok üzdü biliyor değil mi?"

"Evet biliyor, tam da o yüzden pişman. Bebeğini üzdüğü için."

'hıım' gibi bir ses çıkarttım ve Alphanın boynundaki kollarımı sıkılaştırdım.

Aramızdaki çekim bariz bir şekilde belli oluyordu ve biz öylece birbirimizin gözlerine bakıyorduk.

Alphanın gözleri saniyelik olarak dudaklarıma kaydı ama hemen geri gözlerime çıktı.

Saniyeler sonra "Seni öpebilir miyim?" Diye sordu kısık bir ses tonuyla.

Hiçbir sorgulama belirtisi göstermeden hafifçe kafamı aşağı-yukarı salladım.

Alphan ise benden onay aldığı gibi dudaklarıma yapıştı. Kısa süren öpücüğüne karşılık vermiştim, saniyeler sonrada ayrılmıştık.

Öpüşmek için öpmek değildi bu. Tamamiyle bir aşk öpücüğüydü ve bunu sonuna kadar da hissedebiliyordum.

"Bir daha beni görmezden gelme!" Dedim kafamı Alphanın boynuna gömüp.

"Hay hay."