30. Bölüm

222 26 2
                                    

"Batu."

"Batuhan."

"Batuhan, kalk!"

Yerde uzanmış bedenin kafasını dizlerimin üzerine koydum ve yanaklarına pekte sert olmayacak şekilde tokat attım.

Kafamı kaldırıp başımda dikilmiş garip bir şey yapıyormuşum gibi bana bakan Alphan'a baktım sinirlice.

"Ambulans çağırsana Alphan. Ne duruyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak.

"On farklı yerinden bıçaklanmadı çocuk, bayıldı sadece. Abartıyorsun." dedi Alphan yandaki kaldırıma doğru ilerleyip yere otururken.

"Senin yüzünden bayıldı ama, endişelen en azından." dedim sinirimden asla arınmayarak.

"Ben birazcık ittirdim beş metre öteye attı kendini, benim suçum ne?" dedi cebinden bir sigara çıkartırken. "Sanki ne olmuş, en fazla ölür işte."

"Alphan sus iki dakika ya. Çocuk bayıldı, bayıldı!" dedim bakışlarımı Batuhan'a çevirip.

"Su falan döksem uyanır mı acaba?" dedim sakince.

"Aynen bence de. Biraz önce kuş sanıyordu kendini, kanadını ben kırdım. Su dök şimdi de balık sansın kendini." dedi Alphan. Ben ise sadece bu uyuz hallerine göz devirmiştim

"Kaç hafta, ay geçti salmıyor bu çocuk seni. Sinirimi bozuyor, haberin olsun yani." Alphan'ın birkaç saniye sonra dediği şeyle bakışlarımı üzerine dikmiştim.

Haklıydı aslında.

Alphan benim sevgilimdi ve Batuhan'ın benden hoşlandığını bildiği için etrafımızda dolanması onu rahatsız ediyordu.

Beni pek rahatsız etmesede -çünkü var ya da yok pek umurumda olmuyor- Alphan'ı haliyle rahatsız ediyordu.

Bunu garip karşılamıyordum kim olsa rahatsız olurdu bu durumdan ama çocuğa -Batuhan'a- bu kadar kötü, kaba davranmasına gerek yoktu.

"Batuhan sana bir kötülük yapmadı, sen ona kötü davrandıkça o da karşılık veriyor." dedim sakince.

Açıkçası şu an kavga etmek istemiyordum.

"Bana bir kötülük yapmasına gerek yok, senden hoşlanıyor farkındaysan. Fazla samimiye kaçıyor piç."

"Biliyorum, haksız da değilsin zaten. Ben bu kadar kötü davranmaman gerektiğini söylüyorum sadece." dedim bakışlarımı Alphan'dan çekip Batuhan'a çevirirken.

Batuhan birkaç saniye sonra gözlerini kırpıştırarak yavaşça açmıştı.

"Sonunda uyandın." dedim hala yerde uzanan bedenden biraz uzaklaşarak.

Batuhan hafifçe doğrulmuş etrafına bakınarak ne olduğunu anlamaya çalışmıştı.

Karşısında çatık kaşlarla ona bakan Alphan'ı görünce garip bir şekilde gülümsemiş, yavaşça yerden kalkıp arkasına bakmadan kafe'nin biraz ilerisindeki motoruna doğru ilerlemeye başlamıştı.

---

Batuhan
Bayılınca başımda beklemişsin
Anlamadık sanki (02.46)

SENSEDİM (bxb)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin