_3_Koltuk davası_

485 42 47
                                    

2. Antrenmanlarda Charles 1. Max 2. olmuş
Bebeklerim benim 🥺
Bunun şerefine kısacık bir yeni bölümm
Buyrun efenimm


🎶Until I Found You🎶

Charles

Mutfak adasına yaslanmış dik dik bana bakan Max'e aldırmadan dolapta yiyecek bir şeyler aramaya başladım. Ne var ki annem sağlıksız olduğu gerekçesiyle her şeyi atmıştı. Mecburen bir iki meyve çıkarıp yıkadığım sırada Max sessizliği bozdu.

"Eee içmeyecek misin şimdi?"

"Sana sus demedim mi demin?" Sinirliydim.

"Niye böyle kaba davranıyorsun Charlie. 'Tamam olur' diyebilirsin mesela. Ya da 'sen iste yeter canımın içi, elinden zehir olsa içerim' diyebilirsin."

Elimdeki meyve bıçağını tehditkar bir şekilde sallayıp üzerine yürüdüm.

"Bak Max seni gerçekten gebertirim! Duydun mu beni? Çık lan evimden! Siktir git lan!"

İki saat önce

"Hoş geldin ve neden geldin Max?"

"Annen söylemedi mi? Yeni bakıcın benim."

"Anlayamadım ne dedin?"

Şaşkın şaşkın cevap vermesini beklerken Max hınzırca gülümseyip içeri girdi. Rahat rahat oturma odasına doğru ilerlemeye başladı. Kapıyı kapatıp peşine takıldım. Omzundan tutmamla bana döndü.

"Bakıcı derken Max?"

"Bakıcı derken bakıcı yani. Ben bakacağım artık sana. Annenle anlaştık."

İnanamayarak sabır dilercesine başımı salladım. Max ise evi gezmeye başlamıştı.

"Aa bak bu yarışı hatırlıyorum. Pole almıştın ama ben kazanmıştım. Hidrolik sistemde bir sıkıntın vardı sanırım."

"Vay, şu fotoğraftaki Sebastian mı? Zaman ne çabuk geçiyor."

"Bak bak şurada da Alfa Romeo'dasın. Çaylak seni. Ben o zamanlar Redbull sürüyordum."

"Max'ciğim affedersin ama gider misin evimden? Bakılmaya ihtiyacım olsa bilirdim."

"Gerçekten gideyim mi?"

Umutla 'evet' anlamında başımı salladım. Uzun uzun düşündü ve ağzından cık sesi çıkarıp yüzünü buruşturdu.

"Hiç de gidesim gelmedi. Hem daha anlatacaklarım var."

Arkasını dönüp tekrar evi gezmeye döndü. Konuşmayı bırakmış sadece bakıyordu. Bense kuyruk gibi peşinde dolaşıyordum. Herhangi özel bir şey görmesini istemiyordum. Merdivenlere yöneldiğinde durdurmaya çalıştım ama ne haddime. Beyefendi beni duymazdan geliyordu.

Müzik ve spor odama biraz göz attıktan sonra yatak odamın kapısında durdu. İzin istercesine yüzüme baktı. Sanki evime dan diye girmemiş gibi... Bıkkınca onayladım. Kolu yavaşça indirip içeri girdi. Biraz gezindikten sonra yatağıma oturdu.

Tu sei il mio Destino | Lestappen | b×b | +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin