Tu sei il mio Destino | Lestappen | b×b | +18

_5_Charles ile birlikte yaşıyoruz_

Wattpad beni deli etti
Taslaktaki bölümleri siliyor
O yüzden baştan yazmam gerekti
Buyrun canlar

☆
🎶People You Know🎶
☆

Charles

Tam karşımda duruyor hiçbir şey söylemiyordu. Başını öne eğip bu sessizliğini korudu. Dayanamayıp birkaç adım yaklaştım. Elinin tersiyle gözyaşlarını silip başını kaldırdı.
Zar zor duyulan bir sesle "Charles, sana sarılabilir miyim?" dedi. Gergince onayladığımda kollarını sırtıma koyup sıkıca sarıldı. Elleriyle yaramı yokladığını hissedebiliyordum.

Sarılışına karşılık verince uzun zamandır buna ihtiyacım olduğunu fark etmiştim. Omzumdaki ıslaklıkla benim de gözlerim dolmuştu. Yavaşça onu kendimden ayırıp içeriye geçmesini işaret ettim. Kapıdan evin içine biraz bakındıktan sonra geri çekildi.

"Ben girmesem daha iyi. Aslında gelip gelmemekte bile tereddüt etmiştim."

"Charlotte böyle davranma lütfen. En azından bahçede oturalım."

"Tamam olur, ama çok kalamayacağım."

Arka bahçeye doğru ilerlerken elim ayağıma dolaşmıştı. Ayrıldıktan sonra çok yüzyüze gelmemiştik. Gelsek bile konuşmamıştık. Aradan uzun süre geçse de garip hissediyordum. Çardağa geçip yanyana oturduk. Charlotte çekingen bir tavırla konuşmayı başlattı.

" Sosyal medyada ilk gördüğüm an o kadar endişelendim ki. Biliyorum daha önce gelmem gerekirdi. Ancak ne vasıfla karşına çıkacağımı bilemedim. Üstelik, bunu söylemek biraz tuhaf geliyor ama, kısa bir süre önce nişanlandım. Bu durumu daha da garipleştiriyordu."

Oldukça şaşırsam da sözünü kesmemek adına ağzımı açmadım.

"Korktum Charles. Karşına şu vaziyette geçmekten öyle bir korktum ki. Başından korkunç bir hadise geçmişken sana böyle gelmekten çekindim. Ama şimdi sana bakınca anlıyorum, hepsi benim kuruntummuş."

"Şimdi bana bakınca ne görüyorsun ki?"

"İyileşme sürecinde olan bir adam... Fiziksel olarak değil, manevi olarak. Hem de seni birisi iyileştirmiş. Görünen o ki o kişiyle birlikte yaşıyorsunuz."

"Oh, sen yanlış anladın benc-"

"Bana açıklama yapma lütfen. Gerek yok. Hem ben kadınım, anlayabiliyorum. Tüm içtenliğimle mutlu olmanı diliyorum Charles."

Hızlı hızlı konuşarak beni susturmasına kıkırdadım. Arkadaş gibi konuşabilmemiz beni sevindirmişti.

"Ben de biraz şaşırsam da nişanlınla sana mutluluk diliyorum. Sen bunu hakediyorsun. İçeri geçmek istemedin ama evim sana her zaman açık bunu unutma."

"Teşekkür ederim. Şimdi iznin olursa yarana bakabilir miyim? İçim rahat etmeyecek yoksa."

Onaylayıp arkamı döndüm. Tişörtümü yavaşça sıyırıp sırtımı açığa çıkardım. Charlotte sargının kenarını biraz kaldırıp yaramı incelemeye başladı. Arada bir "Off, çok kötü olmuş. Acıyor mu ya?" gibi şeyler söylüyordu. Arkadaşlığını özlediğim kesindi.

Derken bahçe kapısına yaslanmış bizi izlemekte olan mavi harelere denk geldim. Bir süre benim yeşillerimde takılı kaldıktan sonra yavaşça doğrulup yanımıza geldi. O sırada Charlotte da yaramı kapatmıştı.