Kapak: sırmanur
Tam arabama ilerlerken durdum bir anda. Kapıyı açmaya çalışan elim havada kaldığında kırgınlığı üzerime geçirmiştim bir hırka gibi. Dik duruşlu Ahu bir köşeye çekilirken geride sadece çıplak bir ben kalmıştım.
'' Asla affetmeyeceğim...
Kısa ve hızlı bir bölüm oldu.Bu bölümde gördüklerinizi ilerleyen bölümlerde detaylandıracağımı söylüyor ve sizi bölümle baş başa bırakıyorum.
İnstagram: caylakmatmazel
Twitter: caylakmatmazel
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şeyin bir başlangıcı vardır.
Deliliğinde.Ve insan delirmenin eşiğine gelirken çevresindekiler genellikle hiçbir şeyin farkında olmaz.Ancak korkmaya başladıklarında haberdar olurlar geçilmek üzere olan o eşikten.Eşik geçildikten sonra haberi olanlar ise en şanssızlarıdır.Çünkü korkunun da miadı vardır ve er ya da geç dolar.Yerini bıraktığı dehşet ise süreklidir.
Hastane koridorunda olanlar kafamın içindeki sirkte dönenleri asla bilemedi.İlk kez fark edemeyişleri değildi beni. İlk kez terk edişleri değildi.
''Meraklanma.''dedi omzumu sıkan Oğuz. Sesinde taziye evinin kederi yüklüydü sanki.''Doktor birazdan gelir ve bize güzel haberi verir. İnan bana, Ahu sapasağlam çıkacak bu hastaneden.''
''Umarım.''demekle yetindim.Kabanımı çıkarttım ve duvarın yanında duran oturma alanına fırlattım hızla.Duvarlar üstüme üstüme geliyor,bana nefes alacak alan tanımıyordu.
Hastaneye geleli bir saate yakın olmak üzereydi.Gömleğimdeki kanların varlığına delil olan kokusu ise midemi bulandırıyordu.Bulanıktı tüm bu olanlar. Benim bir adamın peşine takılışım yüzünden gözden kaçırdığım Ahu,merdivenlerden düşmüş ve hepimizi bir kaosun pençesine atıvermişti.
Kalabalık bir grup bize doğru gelmeye başladığında gelenlerin abimler olduğunu fark etmem uzun sürmedi. Yüzünde endişeden başka her şeye benzeyen bir ifadeyle yanıma yaklaştı annem.Sahtekarlığa tahammülüm yoktu bu gece. Sırtımı tek bir kelime bile etmeden onlara dönüp uzaktaki duvarın önüne tünediğimde olduğum yere çöktüm.
Dizlerimde derman kalmamıştı.Nefesim ciğerlerime dar geliyordu.Gözlerimi kapattım huzur bulmak isteyerek.Ama bu defa da zihnime güzel anılarımız değil Ahu'yu merdivenlerin başında gördüğüm an üşüştü.Dizlerinin titreyişi çok tazeydi zihnimde.Merdivenlerin korkuluğundan destek alışı ve düşmemek için verdiği çaba çok netti.Benim ise ona geç kalışım.Ellerim saçlarıma asıldığında canım acımıyordu.Tek hissedebildiğim pişmanlıktı.Keşke o hasta yatağında,onun yerine ben yatıyor olsaydım.
Telefonum ardarda düşen bildirimlerden dolayı iç cebimde titremeye başladı.Lakin ona bile aldırış edecek takatim kalmamıştı.Ahu'nun bacaklarında kan vardı bu gece.İnsanlar kapıldıkları panikle hamile olup olmadığını tartışmaya başlarken kalbim duracaktı.Korkuyu hiç bu kadar derinlerde hissetmemiştim.
