Muhtemelen evlenirken bir hata yaptım

Bölüm 1

Bölüm 1. O neden burada?

 Herkes bana bakıyor…

 Her yönden kendisine yağan sayısız bakış karşısında kalbi çılgınca çarpıyordu.  İlk defa bu kadar ilgi görüyordu, bu devam ederse aklını kaybedeceğini düşündü, ama her zamanki gibi saklanmak ya da konumunu terk etmek için birinin arkasından gizlice giremezdi.

 Çünkü bugün bir düğündü, herhangi bir düğün değil, onundu ve etkinliğin yıldızı olan gelin oydu.

 Bana törenin otuz dakika içinde biteceği söylendi…

 Düğüne hazırlanmak için, konukların yanında yaptığı bir hatadan dolayı küçük düşürülmek istemediği için her türlü görgü kitaplarını araştırıp okudu.

 Belki de bu nedenle kayda değer hatalar yapmadı ama öngörülemeyen değişkenlerin olacağının farkında değildi.

 Damat bir saatten fazladır ortalarda görünmüyor.

 Koridorun sonunda durup tüm bakışlarla tek başına ilgilendiğinden, soğuk teri vücudunun her yerinde hissedebiliyordu.  Neyse ki, damadın astı olan beyefendi onun yerine vekil olduğunu iddia etmiş ve bu sayede daha fazla utanç verici durumdan kaçınabilmiştir.

 Nikah memuru ellerini kavuşturarak kısa bir dua okudu ve ardından nikah salonundaki herkesin duyabilmesi için evlilik yeminlerini okumaya başladı.  Hayatlarının geri kalanını bir çift olarak birlikte geçirecek iki kişi için bir nimetti.

 "Gelin ve damadın temsilcisi.  Evlilik yeminine sadık kalacağına yemin eder misin?”  (Eva :eee o zaman kız temsilciyle evlenmiş olmuyor mu…?) 

 "Evet."

 "Evet."

 Başrahip daha sonra öne çıktı ve damadın yerine geçen kişinin önünde evlilik yeminini sundu.

 “Aşağıda boş bir alan göreceksiniz.  Siz ikiniz oraya imza atarsanız, bir evlilik hayata geçirilir.”

 Papazın dediği gibi mektuplarla dolu olan rehnin en sonunda gelin ve damadın imzasının konulacağı bir boşluk bırakılmıştır.

 "Önce rahip, Tanrı'nın şahidi olarak imzalayacak."

 Papa'ın sözleri üzerine yanında sessizce bekleyen genç bir rahip ona bir kalem uzattı.  Bu imza işlemi ile tören sona erecek ve sonunda halkın gözünden kurtulabilecekti.

 Ama daha sonra insanlar, düğünde damatsız bir gelin olan benimle alay eder ve gülerlerdi.

 Endişeyle girişe baktı, kapının aniden açılıp açılmayacağını ve damadın tam burada, şimdi görünüp görünmeyeceğini merak etti, ama kapı hala sıkıca kapalıydı.  Verilen boş alana kasvetli bir kalple adını yazdırdı.

 Nadia Vine.

 Bugünden itibaren kocasının soyadını kullanacaktı, dolayısıyla bu, bu isimle imzaladığı son imza olacaktı.

 Elleri gerginlikten titrediği için mektupların dalgalı olmasından endişeleniyordu ama başrahip ve damadın astı onu pek azarlıyor gibi görünmüyordu.  Gerçekten nazik insanlardı.

 "Şimdi damadın temsilcisi imzalayacak."

 Genç rahip, kadının kullandığı kalemi aldıktan sonra damadın yardımcısı Jorre'ye yaklaştı.

 İmzalayan, gelinin düğün gününde damat tarafından terk edildiğinin teyidi olacaktır.

 Ama damadın yardımcısı kalemi almak için elini uzattığı an…