පැහැරගැනීම [ Black Tiger 1 ]

Chapter 23

" ශිවායි... පුතේ ඇහෙනව ද අපි ව... "

" බය වෙන්න එපා... එයාට ප්‍රශ්නයක් නැහැ... "

" අනේ පුතේ කතාකරන්න... "

මා හට හුරු පුරුදු හඬක් ඇසෙන්නට වූ අතර මොළය මඟින් තත්පර ගණනක් යනතුරු එය හඳුනා ගත්තේ නැත. මද වේලාවකට පසු ව මම එය හඳුනා ගතිමි.

" අම්මා... "

මගේ උගුරින් කිසිදු හඬක් පිටවූයේ නැත. මගේ දෑස් පියන් මල්ටිබොන්ඩ් ගම් ගා අලවා ඇති සෙයක් දැණිනි. ඒවා විවර කිරීම කළ නො හැකි විය. නමුත් ඒ මොහොතේ දී මාගේ මනස නම් ඉතාමත් හොඳ ක්‍රියාකාරීත්වයේ පැවතුණි. එම නිසා ම ඔවුන්ගේ සංවාදය මාගේ සවන් වැකිණි.

" එන්න අම්මේ අපි යමු... එයාට ටිකක් රෙස්ට් කරන්න දෙමු... "

" ඒත් එයාට සිහිය එනකොට අපි එයා ළඟ හිටියේ නැතොත්... "

" එතකොට නර්ස් අපිට කතා කරයි... කොහොමත් දැන් අපිට යන්න වෙලාව හරි... "

මාගේ වැඩිමහල් සොයුරා බිඳුණු හඬින් පැවසුවේ ය. ඔවුන් හට යන්නට එපා යැයි පැවසීමට මා හට ඇවැසි විය. මා හොඳින් වග පැවසීමට ඇවැසි විය. ඔවුන් ව සැනසීමට ඇවැසි විය. නමුත් මාගේ ආත්මය ශරීරය හැරදා ගොස් ඇති ලෙසකින් මම වැතිරී උන්නෙමි.

මම කෙමෙන් කෙමෙන් දෑස් විවර කිරීමට උත්සහ ගතිමි. ප්‍රථමයෙන් මා හට කිසිවක් දර්ශනය නො වීය. මම ඇසිපිය ගසමින් දෑස් ආලෝකයට හුරුකර ගැනීමට උත්සහ කළෙමි. ඉන්පසු කෙමෙන් කෙමෙන් මා හට අවට දර්ශනය විය. මා සිටියේ පිරිසිදු රෝහල් කාමරයක් තුළයි. ඒ තුළ පසෙකින් මාගේ සොහොයුරා හා මව කතාබහ කරමින් උන්හ. මම වැතිර උන්නේ සුවපහසු රෝහල් ඇඳක් මතයි. 

" එන්න අම්මේ... " 

" පොඩ්ඩක් ඉන්න... ලොකු පුතා... එයා ඇහැරෙනවා... "