AŞK ÇIKMAZI : Barış Alper Yılmaz, ff.

5.Bölüm

Maçtan önce motive olsun diye bir bölüm.

Bol bol yorum lütfen. Birkaç gün yokum.

Ben yazarken çok eylendim, umarim sizde eylenirsiniz.. ❤️

°°°°

Takım yavaştan toplanmaya başlamıştı. Çok erken gelmiştim bir saatir kazık gibi dikiliyordum. Bu heyecan niyeydi acaba veya kime.
Ben derin düşüncelere dalmışken Ali Yiğit yanıma geldi.

Ona sarıldım.
"Açelya abla çok erken gelmişsin."
Dedi benden ayrılarak.
"Biraz erken gelmişim sanım canım trafik olur diye erken çıktımda."
"Şimdi başladılar gelmeye zaten birazdan otobüse bineriz. Heyecanlımısın?"

"Evet çok heyecanlıyım ilk defa Galatasaray formasınla onları izleyeceğim."Dedim formamı göstererek üzerimde.
" Çok yakışmış forma. İmzalat sonra, imza vermezlerse bana söyle ben onlara kızarım." Güldüm.
" Tamam söylerim."
" Ben babamın yanına gidiyorum otobüste görüşürüz."
"Görüşüz." Dedim ona el sallayarak.

Berkan otobüsün içinden bana doğru seslendi.
"Açelya kalıyorsun..gelsene buraya."
Otobüse doğru adımladım.
"Ne ara bindiniz? Sizi bekliyorum kaç saatir dışarıda." Otobüse binerken onu azarladım.

Berkan güldü.
"Derin düşüncelerdeydin artık ne düşünüyorsan. Bizi farketmedin bile."
Boş koltuk arıyordu gözlerim.
"Neden çağırmıyorsun?" Dedim sistemle. Berkan Sacha'nın yanına oturmuştu arkaya yakın yerde. Onların arkasında Kerem ve Yunus vardı. Onların arkası boştu. Boş olan yerin arkasında teras gibi uzun yerde ise cam kenarında kulaklıkların takmış ve bizi izleyen bir Barış vardı.

Kaşlarımı çatmamak için kendimi zor tuttum. Ben dışarıda onu bekliyordum o otobüsteydi. Akşamki mesajlaşmamızdan sonda bugün garipti, belkide stresliydi. Gözlerini dikmiş beni izliyordu. Gözlerimi ondan çekip Kerem ve Yunus'a selam verip onların arkasına boş yere cam kenarına oturdum. Sırt çantamı boş koltuğa koydum.

Kerem arkasını dönerek koltuktan bana doğru konuştu.
"Kanka forma çok yakışmış."
"Teşekkür ederim." Dedim. "Bol şans maç için kanka." Dedim bende. 'kanka' Kankamıydık bilmiyordum ama çok samimilerdi ve benide arkadaşları gibi görüyorlardı bu içimi ısıttı. "Teşekkür ederiz." Dedi önüne dönerek.

Bacağımı diğer bacağımın üzerine attım ve camdan dışarısını izledim.
Arkadakinden ses çıkmıyordu. Okan hoca otobüse binip moral konuşması yapmıştı ve otobüs haraketlendi. Büyük ihtimal bir saat sonra Rams Park'taydık. Otobüsün içinde ışıklar söndü ve havada karardı için goz gözü görmedi.

Sırt çantamdan telefonumu çıkardım.
Galerime girdim. Dışarıda beklerken bir kaç fotoğraf çekilmiştim. Galatasaray şarkıları söylemeye başladı takım.
Beğendim fotoğrafı post olarak instagramımda paylaştım. Altınada söyle yazdım "Ilk maç, çok heyecan. Size güveniyorum aslanlar. Adım adım zirveye 💛❤️"

Postu atar atmaz bir bildirim geldi.
Barış Alper Yılmaz sizi takip etmeye başladı.

Sonra bir bildirim daha.

Barış Alper Yılmaz son postunuzu beğendi.

Gülümsedim.
Kulağımın yanında bir sıcaklık hissettim. Yana doğru döndüğümde başını koltukların arasından sokup bana doğru eğilmişti.
Burnum yanağına değdi. Elektrik çarpmış gibi kendimi geri çektim.

"Ne yapıyorsun?" Dedim.
"Bana selam vermeden oturuyorsun, alındım."Dedi şaka ile karışık.
" Sen verseydin bana selam. Öküzün trene baktığı gibi bakıyorsun sadece."Dedim.
Güldüm.
"Sonradan gelseydim ben verirdim ama sen son geldin senin vermen gerekti." Sabır çektim.
"Öbur sefer veririm."
"Alınıyorum ama beni diğerlerinden ayrı tutuyorsun. O gece-" Avucumu hızla dudaklarına bastırdım.
"Sus."Diye uyardım onu. Avucumun altında kalın sıcak dudakları kıvrıldı. Bir dakika için kanımın çekildiğini hissettim. Yutkundum.