Futbol Aşkım -Texting-

18.

Ama anonimlik zor iş değil  mi Sahra?"

Yapabildiğim tek şey Barış'ın yüzüne aval aval bakmaktı. Sonunda şaşkınlığım biraz gidince boğazımı temizleyerek " Anonimlik derken benim işim o değildi ama" dedim. O kadar da kötü bir savunma değildi be Sahra.

"Doğru nasıl aklıma gelmedi" diyerek telefonunu eline aldı. Bu kadar mıydı? Kurtulmuştum galiba. Telefonum çalınca almak için ayağa kalkmıştım ama Barış benden daha hızlı davranmıştı.

"Futbolcu aşkım diye biri arıyor Sahra"

 Kafamdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi kalakalmıştım. Siktir beni aramıştı. Yapabildiğim tek şey Barış'ın yüzüne bakmaktı.

"Aa ben arıyormuşum" diyerek telefonu kapatmıştı. Sonunda hareket edip elinden telefonumu almıştım. Çantamı aldığım gibi kapıya gitmiştim. Açtığım gibi kapıyı kapatmıştı. Arkamı dönüp kapıyı açmasını söyleyecektim ama eliyle ağzımı kapatarak konuşmamı engellemişti.

"Şimdi sakince geri dönüyorsun konuşacağız" dedi. Ama ben konuşmak istemiyordum. Şuan çok utanıyordum. Ama konuşmadan hiçbir şey halledemeyeceğimiz için  mecburi kabul etmiştim. Kafamı sallayıp elini çektim. Beraber içeri geçip oturmuştuk.

"Bu olanlarla Esra'nın bir ilgisi yok ilk önce onu söyleyeyim" Kurt bakışlım bana açıklama da yaparmış. Sadece kafamı sallamakla yetindim.

"Bir anda böyle olunca ne konuşacağımı bilemedim." Bu haline gülümsedim.

"Sen mi konuşsan önce" diyerek bana kedi yavrusu bakışları atmıştı. Ama yerim ben bunu. Bu haline gülmüştüm.

"Gördüm gülüşünü de be" Lan noluyo.

"Benim tanıdığım Barcelona bu Barcelona değil" diyerek şaşkınlıkla Barış'a baktım.

"Biri gelip değiştirmiş demek ki." 

"Kim ki o?" diyerek merakla Barış'a baktım.

"Kızım kim olabilir ya"

"Bilmiyorum Barış bilsem söylerim herhalde"

"Sensin be kızım sensin"

"Nee"

"Valla bende anlamadım"

^^^^^^^^^^^^
~Valla bende anlamadım bir anda textingten normale geçince

~Ama bunlar çok tatlı olmadı mı?💚

~⭐'a basar mısınız...