Futbol Aşkım -Texting-

39.

"İnsan eski sevgilisini özlemez mi Sahra?" Barış bana bakıyordu ama ben transa girmiş gibi telefona bakıyordum.

"Hemen de unutup sevgili yapmışsın."

"Her şeyi unutsan alnındaki izi unutmamalıydın" dedikten sonra güldü.

"Ne diyorsun oğlum sen" dedi Barış.

"Aaa sevgilin sana anlatmadı mo dur o zaman ben anlatayım" demesiyle telefonu Barış'ın elinden aldım.

"Şimdi şöyle" cümlesini bitirmesine izin vermeden telefonu kapattım. Koltuğa oturup gözlerimi kapattım.

"Sahra ne diyor bu şerefsiz?" diye yanıma oturdu Barış. Sadece kafamı iki yana sallamakla yetindim. Şu an tek isteğim yatağıma gidip uyumaktı.

"Sahra'm korkutuyorsun ama beni" dedikten sonra elimi tuttu.

"Barış gerçekten şuan konuşacak halde değilim" deyip ayağa kalktım.

"Ne yani kaçıyor musun" dedi inanamamış gibi.

"Barış merak ediyor olabilirsin hak veriyorum ama cidden şuan konuşmak istemiyorum" dedim.

Ayağa kalkıp karşıma geçti. "Seni biri arıyor ki oda eski sevgilin buna bir şey demiyorum ama saçma saçma konuşuyor beni özlemedin mi  falan" Nefes almak için durmuştu.

"Daha sonra alnındaki izden bahsediyor benim sana bu sabah sorduğum ama  duyduğun anda gerildiğin soru. Eyvallah ona da bir şey demiyorum senin kararın ister anlatır ister anlatmazsın ama o şerefsiz anlatıcağında bir anda telefonu kapatıyorsun ki zaten ondan duymak yerine senden duymayı tercih ederim" dedi beni göstererek. Durduğum yerden sessizce Barış'ı dinliyordum. Tam konuşmak için ağzımı açmıştım ki konuşmasıyla susmak zorunda kaldım.

"Sana soruyorum ki bence bu en  doğal hakkım bende böyle bir şey olsa sende merak ederdin ama benim sevgilim bir anda yıkılmış gibi kalıyor o şerefsiz yüzünden." Şuan gösterdiğim tek yaşam belirtisi nefes almaktı. Barış'a ne diyeceğimi bilmediğim için sadece susuyordum.

"Bak Sahra cidden artık beni korkutuyorsun ne oldu geçmişinde bilmiyorum ama bana anlatabilirsin" diyerek gelip önümde durdu. Yüzümü avuçlarının arasına alıp alnını alnına yasladı.

"Gözünü seveyim anlat be Sahra'm. Beni böyle merakta ikilemde bırakma." Sesi sonlara doğru kısılmıştı. Hala konuşmadığımı görünce geri çekildi.

"Öyle olsun Sahra" dedi tebessüm ederek. Ama bu mutlu bir tebessüm değildi. Öyle olmasın be Barış diyemedim. Eşyalarını aldıktan sonra son kez bana bakıp" Eğer anlatmak istersen bir telefon uzağındayım" dedi ve gitti. O gittikten sonra daha fazla dayanamayıp göz yaşlarımı serbest bıraktım. Barış'a anlatmak istemiştim ama tekrar o anıları hatırlamak istememiştim. Barış'ın böyle bir tepki vericeği hiç aklıma gelmemişti. Ama bir yandan da haklıydı.

Elimle ağzımı kapatıp çığlık attım. Şuan her yeri dağıtmak istiyordum ama daha sonra toplama işi bana kalıcağı için duruyordum. Ayağa kalktıktan sonra yürümek bile istemediğimi fark edince yere oturdum.

"Ben ona güvenmiştim."

"Ben hem arkadaşıma hem sevgilime güvenmiştim."

"Güvenmemem lazımmış" dedikten sonra yere vurdum. Sinirimi sadece böyle geçirebilirdim ya da onu arayıp içimdeki her şeyi söyleyerek.

^^^^^^^^
~Çok olaysız gidiyor gibiydi

~Sizce kim haklıydı?

~⭐'a basar mısınız...