" Meleklerin Sevdası"

2.Bölüm

Evet yeni bölüm geldiii

Keyifli okumalar<3

Çaresizlik o kadar zor şey ki ne yapacağımı nasıl hareket edeceğimi bilmiyorum. Babamın ısrarları ile çeyizim için eşya bakmaya gittik. Halam beğendiklerini gösterip beğendirmeye çalışıyor olsa da benim zerre kadar umrumda değildi, Esma teyze anne edasıyla ilgileniyordu benimle fakat benim yüzüm hep asıktı. O da  üzülüyordu fakat elimde değil ki hiç bilmediğim , tanımadığım bir adamla evleniyorum mutlu olmamı bekleyemezlerdi gözlerim ağlamaktan bir harap olmuştu yarın evleniyordum inanılır gibi değildi. Koskoca Doktor Aden Yağızoğlu evleniyordu daima başarısı ile ünlenen ben şimdide evlendiğim için Urfa'da ağızlarında düşmüyordum.

" Aden yapma biliyorum üzgünsün  keşke böyle olmasaydı fakat bunun için kendini harap etme hadi kalk hastalar yine  seni istiyor Doktorum nerde diyip kafamı ütülüyorlar" Başağın sözleri ile az da olsa gülümsedim Başak ile liseden beri arkadaştık ayrılmaz ikiliydik  şuanda hemşire olmuş aynı hastanede çalışıyorduk. Her şeye rağmen yanımdaydı , göz yaşımı silip önlüğümü düzelttim Başak benden onay ister gibi baktı.

" Çağır bakalım hastalarımı Başak hemşire" gülümseyip öpücük attı bu haline güldüm el sallayıp odamdan çıktı o sırada derin bir nefes aldım hayat yorucuydu. O sırada kapı çalınca gelen teyzeye baktım elli yaşlarında bastonuyla içeri geçti yanına gitim.

" Hoş geldin teyzecim şikayetin ne bakalım" Teyze gözlerime bakıp kızgın bir bakış attı.

" Hele ne oldu söyle bakim kim üzdü Doktor kızımı" teyze sedye eliyle vurup yanına oturmamı istedi yavaş adımlarla yanına gittim gözlerim istemsizce doldu.

" Biliyor musun kızım senin yaşlarında iken beni zorla evlendirdiler babama ne kadar istemem desemde dinlemedi" söyledikleri dikkatimi çekerken ona doğru döndüm derin oh çekip devam etti.

" Evlendik işte bi görsen kızım nasıl kedi köpek gibi kavga ediyoruz yıllar aylar geçti baktım adama deliler gibi aşığım asla demem asla birgün gerçekleşir sevemem dedim sevdim şimdide ahiret bizi ayırdı be kızım olsun onun beni sevdiğini gördüm ya ölsemde gam yemem demem o ki seni üzen şey ne ise elbet bir çaresi bulunur o güzel gözlerinden yaşlar akmasın akacak olan tek şey zaman olsun " 

" Zaten benim bir şeyim yoktu sadece seni görmek istedim üzme kendini tamam mı güzel kızım?" Söyledikleri karşısında göz yaşım arttı başımı sallayıp tebessüm ettim kadın yavaş yavaş odadan çıktı bende söylediği sözler ile baş başa kaldım.

Son hastama da baktıktan sonra toparlandım önlüğümü çıkartıp dolaba koydum çantamı ve telefonumu alıp odamdan çıktım hızlı adımlarla dışardaki arabama yöneldim bindiğim gibi konağa sürdüm kafam allak bullaktı sessiz sakin süren yolculukta önümde duran arabaya çarptım içimden kendime küfür ederek kapıyı açtım.

" Allah'ım sen sabır ver , hanımefendi  önünüzü görmenize rağmen neden bu kadar dikkatsizsiniz" karşımda duran dev adama baktım esmer tenli, kaslı, ve bi o kadar yakışıklıydı ne yaptığımın farkına varıp çarptığım arabaya baktım.Ufak bir sıyrıktı neden bu kadar çok kızmıştı ki gözlerim istemsizce doldu insanların bana bağırmasına gelemiyordum.Özellikle bu durumda iken oldukça hassastım elimle yüzümüzü kapatıp ağlamaya başladım adam şaşırmış bir şekilde baktı.

" İyi misin bağırmak istemedim sadece yetişmem gereken bir yemek var o yüzden bu kadar gerginim " ben hala ağlamaya devam ederken yanıma gelip ellerimi yüzümden çekti kahverengi gözleri okyanusu andıracak kadar güzeldi biçimli burnu dolgun dudakları ve yeni çıkmış sakalları ile heykelden bi farkı yoktu.