Chocolate •Hyunin• ⚜️

13• "Şimdi"

Oy ve yorum🍫
•••

"Jeongin'i gördünüz mü ya? En son Jisung'u kovalıyordu kaçanı bulduk kovalayanı bulamadık lan."

Gelen kişiler geldikleri gibi giderken bacaklarımı iyice birbirine çektim ve küçüldüm klozetin üstünde. Kapağını kapatmış, üstüne oturmuştum şu an. Kafamı da deve kuşu gibi dizlerimin arasına gömdüğümü varsayarsak bu pozisyondan hiç çıkasım gelmiyordu. Acaba derse girmese miydim? Örnek öğrenci olduğumdan devamsızlık hakkım neredeyse hiç yoktu. Sadece bir iki raporum vardı. Bence bugünü burada huzurla geçirebilirdim. Zaten lavabolar yeni yıkanmıştı yani temizde kokuyordu.

Evet evet. Bu mantıklı.

"Jisung var ya hani sincaba benzeyen öğrenci ha işte o şu hastalıklı çocuğa enişte demiş. Pffft o kadar komik ki! Tanrım soğuk, hasta ve hani bir vursam devilecek olan çocuğa enişte demek mi? O arkadaş grubu şu sıra tuhaf. Jeongin gibi birinin yanına asla yakışmıyorlar."

Duyduğum şeyle başımı dizlerimin arasından çıkardım. Hyunjin'e bir sürü laf ettikten sonra arkadaşlarıma da dokundurmuştu lafı. Aptalcaydı bu. Hyunjin soğuk değildi bir kere. O tatlıydı ve sadece nasıl konuşacağını bilmeyen utangaç biriydi. Yaşadığı hastalıklar ona 'Dokunmayın' imajını yapıştırmamalıydı. Başında bu kadar şey varken hala ayakta olduğu için övülmeye layıktı o. Hele arkadaşlarım... Deli olabilirlerdi ama bu dünyada ki en temiz niyetli kişilerdi onlar. Bilip bilmeden dedikodu amaçlı böyle konuşmaların geçmesi ise... Sadece mide bulandırıcıydı.

Kaşlarımı çatıp ayağa kalktım. Öylece duracak biri değildim ben. Ne Hyunjin ne de arkadaşlarım hakkında böyle ko-

"Bizde tam senden bahsediyorduk~ Ay sen görmeyeli ezikleşmişsin. Hyunjin miydi? Agh bu gereksiz isim neden kafamda bilmiyorum ama-"

Kapıyı açtım. İçimdeki sinirle çok hızlı açtığımın farkındaydım ama konuşan o çocuğun tam orada olduğunun farkında değildim. Tahta kapı suratına büyük bir gürültü ile çarparken gözlerim büyüdü ve ağzımı ellerimle kapadım şaşkınlıkla. Woaa. Tamam nefret etmiştim zihniyetinden ama asla böyle bir şey değildi niyetim. Acıyla yere çöktüğünde yanına gidip eğildim. Dokunmuyordum ancak iyi olup olmaması beni ilgilendiriyordu şu an. Yanlış anlaşılmada olsa olay bana ve Hyunjin'e patlayabilir, patlarsa da ikimizin dedikodusu çıkabilirdi. Bu riski alamazdım. Hyunjin çok zorbalanırdı eminim.

"Şey iyi misin? Açıkçası dediğin şeye çok kızdım ancak amacım asla bu değildi. Özür dilerim. Çok acıyor mu?"

Az önce acıdan iki büklüm olan çocuk ve şaşkın arkadaşları benim ilgimle anında doğrulup saçlarını düzelttiler. Şok içinde onlara baktım. Hadi ama cidden mi?

"İyiyim Jeonginnie ah ne güzel vurdun ama. Her zaman ki gibi çok güzelsin."

"Çiçek gibisin. Dün de papatyaydın zaten. Çok zarifsiz Jeongin-ah"

"Çok naziksin Jeongin hyung. Üstün sana çok yakışmış muhteşem görünüyorsun."

He? Üstümde okul forması vardı. Nasıl yakışmış olabilirdi ki? Kaşlarımı çatarak bende doğruldum ve son kez kontrol ettim çocuğu. Herşey bir yana burnu bile kanamıyordu. Kısacası rahatça azar çekebilirdim onlara. Sonuna kadar hak etmiş sinirlerimi iyice bozmuşlardı. "Dediğiniz herşeyi duydum. Sözleriniz çok kırıcı. Tanımadığınız biri hakkında böyle konuşmak hele ki arkadaşlarımın bana yakışmadığını söylemek... Nesiniz siz haydut mu?!"

Ben bir anda yükselince üçlü geri çekildi. Okulun tatlı çocuğu olsam da bu kadarı da fazlaydı artık. Kimse ne Hyunjin'le ne de arkadaşlarımla böyle konuşamazdı!