Chocolate •Hyunin• ⚜️

30• "Gözlerinde korku var"

Oy ve yorum lütfen 🍫
•••

Changbin hyung pirinci ağzına atarken söylemişti bunu. Gözüm seğirmeye başlarken dişlerimi sıktım. Hyung. Hyung...

"Neyi biliyormuşum ben?"

Babamın 'anladım ama tamda anlamadım açıklama bekliyorum' ses tonunu duyunca yutkundum ve ona bakmadan önüme döndüm. Şu an masadan çıt çıkmıyordu ama yalnız kaldıklarında Felix'in hyungu döveceğinden emindim. Avuç içlerim terlerken derin bir nefes aldım. Bunu yapabilirsin Jeongin. Sakin kal. Annene söyledin. Babanda bilsin. Sorun yok. Evet. Korkacak bir durum zaten yoktu sadece tedirgin ediciydi.

"Efendim ben... Jeongin'in arkadaşı olarak burada oturmuyorum." Hyunjin'in sesiyle hemen ona döndüm. Woa. Herkesin içinde babama o mu söyleyecekti? Woa. "Sevgilisi olarak... Birbirimizi sevenler olarak."

Son cümleyi tam toplayamadı ama olsun. No problem. Çok iyiydi çok. Gerçekten gururlu bir tavuk gibi hissediyordum şu an. Kendini geliştiriyordu hatta bu ilerleme müthiş bir şeydi. İçimdeki mutluluğu kelimelere bile dökemezdim şu an. Gerçi şu an sevinmenin sırası değildi sanırım. Malum babam...

"Sevgili? Sevgilisiniz. Detay."

Komutla derin bir nefes aldım, ellerimi dizlerimin üstüne konup karşıya bakarak ezberlediğim şeyleri tekrarladım. "Dün sevgili olduk. Ben iki haftadır onu tanıyorum o ise iki yıldır beni seviyor. Derslerinde başarılı sözel dersleri müthiş. Hobileri evde çikolata yapmak, çizim yapmak ve kitap okumak. Daha önce sevgilisi olmadı. Ki bana da yeni açıldı önceden hiç belli etmedi kendini. Saygılı yani. Sevgi dolu. Düşünceli. Ha bir de bensiz habersiz yaptığı tek şey ben hasta olduğumda gizlice çantama peçete koymak." Şirince gülümseyerek babama döndüm. Yüzünde kusur arar gibi bir ifade vardı. Baba. Bulamazsın. Uğraşma bence.

"İki yıldır mı seviyorsun oğlumu? Çok uzun bir süre değil mi neden açılmadın daha önce?"

Tek açık noktayı yakalayınca Hyunjin'e döndüm. Yapıcı gerçekçi ve babamı memnun eden bir cevap vermeliydi yoksa babam izin verse bile diken üstünde olurduk. Sevgilimin koyu gözlerine baktım. O da bana bakıyordu. Yutkunduğunda gözlerini kaçırdı. "Çünkü oğlunuz... Çok güzel. Yani öyle şey anlamında değil. Her yönden güzel. Hiçbir kusuru yok. İnsan istemsizce korkuyor yani en azından ben korktum. Kendimi anlamayıp sadece hayranlığım yüzünden her şeyi berbat etmek istemedim çünkü bence hoşlanmakla hayranlık karıştırılabilir şeyler veya ben daha önce kimseyi sevmediğimden öyle sandım. Bilemiyorum."

Merak ettiğim şeylerden biri gerçek anlamda açıklığa kavuştuğunda huzurla gülümsedim. Demek böyle düşünmüştü. Çok tatlıydı bu. Korkaklık değildi ayrıca. Günümüzde hayranlıkla aşkı karıştıran ve pat diye sevgili olup hatta evlenenler vardı. Sonu kötü süreci yıpratıcı olan bu durumda da insanlar Hyunjin'in yaptığı gibi kendini bir süre dinlemeli ve öyle karar vermeliydi ne yapacağına.

Aaah annemle babam olmasa şu an onu öperdim

"Demek öyle. Şey açıkçası bu çok şaşırttı beni. Evet yani bekliyorduk çünkü öhom dediğin gibi Jeongin'imiz muhteşemdir ama... Bilemedim babayım ben. Herkes yemeğine dönsün."

Babam ağzına büyük bir lokma aldığında kendimi tutamayıp oturduğum yerde zıpladım. Çok çok yeniydi ama olsun. Ailemden öyle gizli şeyler yapabilen bir tip değildim. Yakalanmayı geç içimde tutamayıp yumurtluyordum her şeyi. Bu yüzden iyi olmuştu bu zaten öğreneceklerdi hmhm.