Chocolate •Hyunin• ⚜️

20• "Öpücük"

Oy ve yorum🍫
•••

Dudakları dudağıma değiyor. Kalın, yumuşak, dolgun dudakları benim ince dudaklarımla temas halinde. Üsteyim. Benim yüzümden oldu. Ben bir rezilim. Keşke de ölsem.

Kafamdaki panik cümlelerine rağmen sakince küvetten destek aldım ve duruşumu düzelttim. Hyunjin ilk defa gözlerini bu kadar açmış bir şekilde bana bakıyordu. Haklıydı. Her gün dudağının üstüne düşmüyordum sonuçta. Bedenim tümden kızarmaya başlarken yutkundum. Küvetten çıkmalıydım. Çıkmalı ve kafamı deve kuşu gibi gömmeliydim. Ancak bu yol beni bu durumdan kurtarabilirdi. Kafamı parkeye gömmeye gidi-emiyorum üstünde durduğum çocuk çünkü beni kendine çekip bedenlerimizi tekrar birbirine yapıştırıyor. Evet muhteşem. Keşke çekerken kafamı küvete vursaydı da hafızamı kaybedip bu anları unutsaydım.

"Sıcak suda kal ki ısın. Hasta olursun yoksa."

"İnan bana şu an bıraksan alev alırım."

Bir şey demedi. Başım çenesinin altınaydı. Saçlarımla oynuyordu. Bense öylece yatmıştım sanki onun üstüne. Bedenlerimiz tamamen temas ediyor suyun ise buna pekte yardımı olmuyordu. Hani suyun kaldırma kuvveti vardı? Göremiyorum ben şu an.

"Şok oldun diye şu an panikleyemiyorsun bile. Jeongin." Seslice uzunca nefesini verdi. Başımı biraz kaldırdığımda gözlerinin kapalı olduğunu görmüştüm. "Çok tatlısın."

"İlk defa birinin dudağının üstüne düştüm. Bence normal."

"Benimkisi olmasına sevindim."

Aldığım karşılık beni yutkundururken gözü kapalı onu izlemeyi bırakmadım. Çok güzel görünüyordu. Sıcaktan mayışmış gibiydi ama uyuduğunu sanmıyordum. Beni saran kolu sertti çünkü. Muhtemelen yumruk yapıyordu ve uyumamak içindi bu. Uyumasını istiyordum. O benimle uyumak istemese bile bunu istiyordum. Gördüğü kabuslar verdiği tepkiler benim için önemli değildi. Sadece biraz o mor gözaltıları kendine gelsin istiyordum.

"Hyunjin."

Uzun kipriklerin altındaki koyu renk gözleri görünce gözlerimi kıprıştırdım. Gözünün altındaki ben... Çikolata yapması alakası felan... Bana kalırsa o fotoğraftaki Hyunjin'di. Neden öyle geride neden o zamandan beri böyle bilmiyordum ama içimden bir ses o olduğunu söylüyordu. Sekiz yıl önce. Hwa çikolata markası... kesinlikle araştırma yapmam gerekiyordu.

"Uzun süre yüzüne bakamıyorum. Hala o kadar iyi değilim."

"Sorun değil ben bakabiliyorum."

Gülümsedi. Bende gülümsedim. Çok garipti. Hani küvetteydik şu an. Suyun içinde felan ama hiç rahatsız hissetmiyordum. Baya baya burada kalabilirdim uzun bir süre. Zaten seviyordum küvet keyfini.

Gözüme gelen saçı suyla geriye doğru verdi. İyice düzeltti. Bana değil de sadece saçıma odaklanmış gibiydi. Sanırım bir şey olunca odaklanıp başka bir şeye bakmayan bir tipti Hyunjin.

"Senin hakkında daha çok şey bilmek istiyorum." Saçımla oynayan eli durmuştu. Hm. Demek sorun burada başlıyordu. Kabul etmek istemesem de ailesinde bir sıkıntı vardı muhtemelen. Evde kimse yoktu. Tek kişilikti resmen. Sadece Hyunjin'in eşyaları vardı. Lise üçüncü sınıftaki bir çocuk tek başına eve çıkamazdı normal şartlarda. Destek alarak yapmış olmalıydı bunu. İyi de kimden?

"Neden istiyorsun bunu?"

Olayı çevirebilirdim. Seni geliştirmek için diyebilirdim ama demek istemedim. Sadece dürüst olmak istedim.

"Sen beni neden tanımak istemiştin Hyunjin?"

Gözleri hafifçe açıldı sonraysa nezaketle kısıldı. Mutlu olmuştu sevinmişti ama içinde yaşıyor gibi bir hali vardı. Buna gülümsedim. Tatlı.