Morana.
Morana 'ölüm' demekti. Arsen Morana gözlerinde ölümü taşıyordu, damarlarında kurbanlarının kanı akıyordu. Düşmanları toprak oluyor Morana tarih yazıyordu. Tara'nın yaşadığı şehir olan Savana'da herkes kimden uzak durması gerektiğini biliyord...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük bir oyundu belki,
Senin bana bakışın,
Senin bana dokunuşun.
Bu oyunda ipler elinde, kaderim ise düğümlü.
Morana, cesaretin varsa,
Dokun kalbime.
Boşluğu sarmala.
Benim buna ihtiyacım var.
En önemlisi ise,
Senin buna ihtiyacın var.
Lana Del Rey- Carmen
Son kalp atışı, son bir nefes. Yaşam ne kadar kutsalsa ölüm de öyleydi.
Kimi ölüme yolladığına dikkat et demişti dayım. Küçükken birini öldürebileceğimi düşünmezdim, dayımdan özel dersler alıyordum çünkü atış yapmayı seviyordum. Dikkatimi hedefime verirken tüm olumsuz duygular kayboluyordu. Beni boğmak isteyen her şey benden fersah fersah uzak kalıyordu. Hayata tutunuyordum, ölmeyi dilediğim her an hayatta kalmak için sebep arıyordum.
Benim de kaçış yolum buydu, kabuslarıma savaş açıyordum. Silahı onlara doğrultuyordum, başka seçeneğim yoktu. Tara Baver için başka bir seçenek yoktu.
Ne kadar dibe çekilirsem o kadar çok çırpınıyordum. Hareketsiz kaldığımda o dalga beni yutacaktı, kader çarklarını çevirirken ben ise pes edecektim.
Bu dünyadan gidecektim, sevgisiz kalbim toprağın altında sonsuza kadar dinlenecekti. Hayatımdaki her şeyi değiştirebilecek güce sahip miydim? Buna inandığım her an annemim yüzü zihnimde beliriyor bana küçümseyici bir şekilde bakıyordu. Başka biri yapsa belki umursamazdım. Ama o farklıydı, bazen onunla savaşamıyordum. Benim de kabusum annemdi işte.
19 yaşım bitmek üzereydi, ben hayatımda ilk defa ipleri elime almıştım. Kangren kolu kesip atmıştım ancak zehri hala damarımdaydı.
Zehir damarımda, o zehir ruhumdaydı. Beni yavaş yavaş öldürüyordu.
Ölüme adım adım yürüyordum, ölümün kendisini izliyordum. Ölümün gümüş grisi gözleri, gece siyahı saçları vardı. Ölüm tam karşımda bana elini uzatıyordu ve ben her şeyi tepetaklak yapacak o anlaşmayı kabul edecek gibiydim.
Morana gri gözlerini bana çok benzeyen cesetten kaldırıp yüzüme çevirdi, onu izlediğimi hissetmişti. Yerde vahşice öldürülmüş kızdan gözlerimi çekip ona kilitlemiştim. Düşüncelerimin arasında savrulurken onu izlemeyi bir an bile bırakmıyordum.
