Morana.
Morana 'ölüm' demekti. Arsen Morana gözlerinde ölümü taşıyordu, damarlarında kurbanlarının kanı akıyordu. Düşmanları toprak oluyor Morana tarih yazıyordu. Tara'nın yaşadığı şehir olan Savana'da herkes kimden uzak durması gerektiğini biliyord...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben korkuların bir huzmesiyim,
Kalbinin bilinmeyen gölgesiyim.
Kelimeler öldüğünde,
Duyguların katledildiğinde
Aynada gördüğün o kişiyim.
♪ Selin- Lovers Hurricane
Kaçacak yerin yok demişti biri bana, çok uzun süre önce. Kaçacak yerin yok Tara ve her şeyin sorumlusu sensin. Sevilmeyişinin, yalnızlığının, hepsinin.
Kalbinde hissettiğin tüm duyguların ve hissetmekten korktuklarının.
İsyan etme evresini geçmiştim sırada kabullenme vardı. Ancak öfkem kabullenmeme engel oluyordu. En büyük korkum yalnız kalmak ise bu zamana kadar nasıl devam etmiştim? Oysa ben biliyordum en büyük korkumu.
Kendimi tanıyamadan ölmek istemiyordum.
İnsanlar bana bu zamana kadar kılıf biçmişlerdi, rolümü oynamıştım. İstedikleri o soğukkanlı katili uyurken başuçlarında bulmuşlardı. Kader tersine dönmüştü, namlunun metalik soğuğunu şakaklarında hissetmişlerdi.
Beni tanıyan herkes beni gerçekten tanıdığını düşünüyordu, ben bile yabancıydım kendime oysa ki.
Kendini tanımadan ölme Tara.
Eğer ölürsen,
Bana bak.
Eğer ölürsen,
Ruhun boynuna urgan olur,
Cehennem bile kabul etmez seni.
Hiçbir yere uyum sağlayamazken, yaşadığın dünyaya gittikçe yabancılaşırken, nefes almaya çabalıyordum. Ciğerlerime dolan oksijen, ölüme bir adım daha yaklaştırıyordu beni. Tam tersinin olması gerekmez miydi?
Çığlık atamazsın, var olamazsın bile ölüm o çirkin çamurlu parmaklarını sana sarmışken.
Ölüm tam önümdeydi, uzun boyu ve ateş gibi parlayan gümüş gözleriyle bana bakıyordu.
Bir pervane ateşe uçuyor, ölecek sanıyorsunuz, yanacak can verecek.
Yanmayacak, can veremez. O pervane ölü, kanat çırpışlarında hayat yok, huzursuz ruhlar yönetiyor bedenini. Bir hayalet acı çekemez, ateş yutsa da ufak bedenini her gece aynı saatte var olacak huzursuz ruhların çığlıklarıyla.
O pervane ne olursa olsun o ateşe yürüyecek. Sonu hep aynı olsa da. Bazı döngüler kırılamaz, bazı gerçekler hiç değişmez.
Gözlerim yere kapanmış hıçkıra hıçkıra ağlayan Serhan'a çevrildi, uzun ince bedeni zangır zangır titriyordu. Morana ona doğru döndü, yerdeki bedeni süzerken kıpırdamadı.
