The Prophecies Revert

Chapter 18

The heart never forgets even when the mind can't recall. It holds onto the love, the pain, and ever precious memory, forever etched in its depths. Memories are also a piece of your past, maybe forgotten but the ties that bind are truly unforgettable.

Ilang sandali pa simula nang makapasok sila sa lagusan at gaya nang sinabi ko ay nagpaiwan lang ako rito. Akala ko ang paghihintay rito ang solusyon para maiwasan ang nakaraang maaari kong balikan pero may parte sa akin na nagsasabing dapat ay hinaharap ko ang mga bagay na kinatatakutan ko. In that way, I won't regret anything at least I've tried.

An hour passed that feels like a second. Hindi ko inaakalang isang oras na akong tulala sa ilalim ng puno, iniisip kung susunod ba ako o maghihintay na lang. I have a strong feeling that someone's watching me from afar and it alerts me again. Sa tuwing mag-isa ako, palaging may gustong magtangka sa buhay ko.

What the fucking life of mine!

Kahit naman anong gawin kong lingon ay wala pa rin akong makita. I was walking backwards so I can catch that vampire or whatever creature watching over me. Pero sa hindi ko inaasahan, hinigop ako ng lagusan nang walang kamalay malay. Masyado yata akong kinakabahan sa pag-atras kaya nakalimutan ko ang lagusan sa likuran ko.

"Damn, Niane. What stupidity did you do?!" I blamed myself.

Nilibot ko ang buong paningin at tanging kulay lila lang ang nakikita ko sa bawat sulok. I'm stuck inside this rectangular prism. Is this the illusion they were telling me? But this isn't somewhere in my past. Muntik na akong matumba nang biglang mag-iba ang lugar na kinatatayuan ko.

The scenario where I came back wasn't that familiar to me. Marami akong hindi maalala sa nakaraan ko kahit na anong pilit kong gawin. And this place where I'm standing right now is an old hallway based on its structure. Maraming alikabok sa sahig na parang inabandona na dahil sa dumi. Even the wall bricks were cracked as if something hit it on spot. And the only thing that gives light to the passageway is the torch in ever corner of the place. Pasikot sikot ang daanan kaya hindi ko alam kung saan ito tutungo.

"What about Niane? Alam kong hinahanap niya na tayo ngayon. Mabilis siyang umiyak kapag hindi niya ako nakikita."

That voice sounded like my mother that's why I followed her voices, walang pakealam kung saan man ako dalhin ng daan na 'to.

"I know, Lemery. I'm trying to break those walls so we can get out of here but it's no use. Mukhang wala talagang plano ang Hari na palabasin tayo rito."

Napahinto ako nang makapasok ako sa isang maliit na silid. Nakaupo sa maalikabok na kama si Mama at katabi niya si Papa na pilit pinapagaan ang loob niya. When I turned myself around, this place is no different for a prison. Kinulong nila ang mga magulang ko. B-But why? What did they do?

Nabaling ang tingin ko kay Mama na umiiyak na."Kahit anong gawin natin, Aries. Hinding hindi tayo matatanggap ng Hari, lalong lalo na ang mga bampirang nasasakupan niya. It's against the law. We can't change the fact that we disobeyed the laws of different worlds."