1987

• Ahsen kalp•

Leyla

Evde oturmuş boş boş duvara bakıyordum. Ne yapabilirdim ki başka? Nasıl bir çaresizliktir bu? Seccadenin üzerinde ağlıyordum.  Bu benim için inanılmaz bir acıydı. Ruhumun derinlerde sarsıldığını hissediyordum. Ne yapmalıyım, bilmiyordum. Elimden gelen tek şey dua etmekti.

Kapının çalınmasıyla ayağı fırladım kapıyı kim olduğunu sormadan açtığımda karşımda Halime vardı.

"Hoş geldin Halime" diyip köşeye çekildim. Halime içeri geçip mindere oturdu. Morali bozuk gibiydi.

"Hoş buldum hoş buldum da sen benim dediklerimi hoş bulacak mısın emin değilim Leyla. Hele gel otur." diyince içime korku düştü. Cihan'a bir şey mi oldu acaba. İçime kuşku düştü.

"De hele Halime bacı ne oldu? Cihan'a bir şey mi oldu? Susma konuş Allah için" diyip yere oturdum.

"Keşke Cihan'a olsaydı  bir şey." diyince hiddetle bağırdım.

"Allah korusun Halime. Sevdiğim adama nasıl öyle dersin? Kendine gel." diyip sabır çektim.

"Sen seversin de o sever mi Leyla? Ahmet eve geldi ve sıkıntılıydı. Ağzını yokladım zar zor laf alabildim. Bugün Cihan, Hayat'ı babasından istemiş. De hele Leyla beddua etmiyim de ne diyim?"

"Hayır Halime. Cihan bana bunu yapmaz. Biz ailesine karşı durduk bana bunu yapmaz." diyip ağlamaya başladım.

"Ben üstüme düşeni yapıp geldim Leyla. Gerisini sen biliyorsun. Erkek milletidir güven olmaz Leyla. Severim der aldatır. Severim der döver. Ağlamayı bırak ve ne yapacağını düşün Leyla."  dedi

"Allah aşkına Halime ne yapabilirim?
Elimden ne gelir?" diyip gözyaşlarımı sildim.

"Eğer öyle bir şey yaparsa salak kadınlar gibi razı gelme Leyla. Burnundan getir. Bir başkasına kuma gelmek nedir göster. Hadi ben gidiyorum geç oldu. Selametle."diyip gitti.

Ben ne yapardım, nereye giderdim. Yıllarımı verdim. Aileme karşı durdum. Aileme karşı durduğum adam sevdiğim adam bu muydu? Peki ben neden sevmeye devam ediyordum. Neden üzülüyordum? Kin besleyip sevgimin azalması gerekmez miydi? Allah'ım sen bana yardım et.

°°°°°°°°

Cihan

Saat daha akşam 9du. Geceye çok vardı. Kapıyı çalıp Leyla'nın kapıyı açmasını bekledim. Kapı açılınca Leyla'yı yüzü gözü ağlamaktan şişmiş bir halde bulmayı beklemiyordum.

"Ne oldu Leyla? Neyin var? " diyip sarılmak istedim. Ama izin vermedi.

"Doğru mu Cihan? Hayat meselesi doğru mu?" diyip ağlamaya başladı. Leyla ilk göz ağrım. Ne çok seviyorum Allah şahit ama baba da olmak istiyorum.

"Kurban olduğum yapma böyle. Ben baba olmıyım mı?" diyip adım atınca geri adım attı.

"Ol Cihan sen de baba ol. Ama ahım yakanıza yapışacak Cihan. Bu ev ikinize de cehennem olacak." diyip odaya geçti.

Sigaramı yakıp mindere oturup saatin geçmesini bekledim. Yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Hayat'ı kaçırıp kendime eş, çocuklarıma ana yapacaktım. Hem tek suç benim mi? Hayat aklımı çelmişti. Ben kadar en az Hayat da suçluydu.

°°°°°°°

Yazar

Hayat bohçasını hazırlamış sabırsızlıkla bekliyordu. Bir yuvayı yıkacağını düşünmeden çocuk aklıyla hareket ediyordu. Bir bilse reşit olmadığı için başlarına geleceğini, bir bilse gelecekte yaşayacaklarını yine kaçar mıydı? Yine çocuk aklıyla hareket eder miydi? Hayat, hayatın ne getireceğinden habersiz heyecanla bekliyordu. Ama Leyla odasında ağlayıp yas tutuyordu. Aynı evde kocası bir başkası ile gerdeğe girecekti. Bu ne kadar doğruydu? Kimin umrunda ki. O kadındı. Kusurlu olan hep kadın olmaz mıydı? Leyla da anne olamıyordu. Peki neden kadın kuma getiremiyordu?
Sana ruh üflendiğinde bir kadının karnındasın, ağladığında bir kadının kucağındasın, aşık olduğunda kadının kalbindesin. Ama her zaman bunlar arka plana itilip olan kadına oluyordu. Cihan ne çok sevmişti Leyla'yı. Hepsi evlenene kadar mıydı? Söz vermemiş miydi bir tek Leyla'yı seveceğine? Peki bu yaptığı neydi? Hazırlanmış evden çıkıyordu. Saat gelmişti. Sabırsızlıkla Hayat'ın evine adımlarken, Leyla odasında olacakları bilerek ağlıyordu. Bilseydi Leyla'nın ahı tutacak yapar mıydı yine de Cihan? Burada tek masum Leyla. Hayat çocukluğun verdi akılla hareket etti. Cihan dolduruşun verdiği öfkeyle hareket etti. Peki Leyla ne yaptı, ne hak verildi Leyla'ya? Hiçbir hak verilmedi. (Leyla ablam benim, güzeller güzeli tombol yanaklı mahallenin tonton teyzesi seni seviyorum)

°°°°°°°

CİHAN

"Hadi Hayat hızlan." diyip bohçayı elime aldım. Hızlı hızlı yürüyor bir yandan da etrafı kontrol ediyordum.

"Cihan, Leyla'nın haberi var mı?" diyen Hayat ile sıkıntıyla nefes aldım.
Hissetmişti Leyla biliyorum. Ama dilim varmamıştı söylemeye. Cevap vermeden eve doğru hızla yürümeye başladım. Eve yaklaşıp anahtarla kapıyı açınca karşımda Leyla duruyordu.

"Allah'tan bulursunuz inşallah" diyip odaya geçen Leyla ile omuzlarım çöktü.

°°°°°°°°

YAZAR

Leyla odasına ağlayarak girdikten sonra ağzına gelen tüm bedduaları sıraladı. Çok canı yanıyordu. Kocası şu an başka bir kadınla kendi evlerinde gerdeğe girecekti. Neydi bu kalbindeki acı? Ölüyor gibi hissediyordu. Ölüm belki de bu kadar canını yakmazdı. Diğer taraftan Cihan ve Hayat gerdeğe girmek için odaya geçmişti. Dini nikahı sonra kıyacaklardı. Eğer gerdeğe girmeselerdi ailesi yine götürürdü (nikah kısmından emin değilim burası azcık kurgu azcık gerçek emin olmadığım için) . En iyisi bu diye düşünüyordu. Diğer yandan Hayat'ın ailesi habersiz uyuyordu. Yarının ne getireceğinden herkes habersizdi.

Maalesef gerçek ve bunu dinlerken çoğu zaman küfür ederek dinledik. Leyla ablamı görseniz tonton bembeyaz tenli şirin bir teyze. İnsanın yanaklarını yiyesi geliyor.

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum 💚