1987

İlk gün

Leyla

Gözlerimi kapattığımda, yeni yeni doğuyordu güneş. Sabaha kadar uyuyamamıştım zaten. İnsan, hiç ruhu can cekişirken uyuyabilir miydi? Sabaha kadar düşündüm, cidden ben mi eksiktim? Çok yıpranmıştım daha doğrusu çok yıpratmıştım kendimi, Cihan için. Çok seviyordum onu içimdeki sevginin haddi hesabı yoktu, ama nerden bilebilirdim ki bir gün sevgime böyle karşılık vereceğini.

Hayat. Hayat'ı tanırdım. Sohbet etmişliğimiz bile var, ama kim bilebilirdi ki birgün kumam olacağını.
Sahi, benim artık kumam vardı değil mi? sevdiğim adamı mı paylaşacaktım. Nasıl bir ızdıraptı bu? Nasıl bir savaştı bu ? Kaybedeni belli olan bir savaştı bir tek bunu biliyordum ve kaybeden taraf bendim.

Hayat'ın sesini duydum Cihan'ı uğurluyordu. Hemen ayağı kalktım, ama bir anda durdum düşündüm. Başkasının koynuna girmiş bir adamı ne diye böyle umursuyordum ki? Geri oturdum yatağıma. Aklıma annemin dedikleri gelmişti. Annem ne çok yalvarmıştı, 'kızım iyi düşün' diye ama seviyordum bir tek bunu dedim. Hâlâ sevmiyormuydum?

Odamın kapısı çalındı. Daha bir şey demeden Hayat içeri girdi. Bedenini süzdüğümde ,aklımdan tek bir şey geçiyordu; bir insan bu kadar gurursuz olabilir miydi? Hiç sohbet ettiğin kadının kocasına göz dikebilir miydi bir insan. Hiç mi midesi bulanmazdı bir insanın?

"Leyla abla, nasılsın?" Şaka yapıyordu değil mi?
"Kocamı elimden aldın Hayat. Nasıl olayım? Ne bekliyorsun?!" Hayat kafasını eğdi, "Leyla abla, inan bende bu durumda olmak istemezdim ama zorla-"
"HAYAT!" korkuyla bir adım geri gitti.
Ne sanıyordu beni aptal filan mı? Hiç zorla kuma olarak getirilen bir insan gülerek gelir miydi? gözlerinin içi güler miydi? ya o beni fazla aptal sanıyordu ya da beni çok yanlış tanımıştı.

"Sen beni aptal filan mı sanıyorsun Hayat, ha? Hiç mi gurur yok sende?  hiç mi düşünmedin?!hiç mi yüzün kızarmadı?! evli bir adamın koynuna girmeyi nasıl- hayır hayır evli bir adamla olmayı nasıl kendine layık gördün?" Cümleyi toparlayamıyordum bile. Bir kadın, neden bile isteye böyle bir şeyi kabul ederdi? aklım almıyordu.

"Kusura bakma ama Leyla abla, Cihan erkek adam, çocuğu olsun ister. Sen ona çocuk veremedin. O da beni istedi." Ne diyordu bu kadın?

Tam üstüne yürüdüğüm an kapı çaldı. Hayat ,kapıyı açmaya giderken arkasından bakıyordum. Hâlâ dediği şeylerin etkisindeydim ama canımı yakan tek şey 'Cihan, beni istedi' demesiydi...

Halime'nin sesini duydum. Kapıya doğru gittiğimde, Halime'nin gözleri bana döndü. Bir şeyler anlamaya çalışıyor gibiydi. Üzgün olup olmadığımı anlamaya çalışıyordu. üzgün değildim. Ben, kırgındım, bitiktim.

Halime, içeri girdiğinde Hayat'a bakmadan oturma odasına girdi. Bende arkasından gittiğimde, Hayat, arkamızdan geliyordu. Halime'nin karşısına oturdum. Hayat benim yanıma oturmuştu. Ne kadar ondan iğrensemde bir şey demedim. "Ee nasılsın Leyla?" Dedi Halime. Aynı zamanda da Hayat'ı süzüyordu.

"İyiyim hamdolsun. Sen nasılsın, Halime"
Halime, kısa cevaplar veriyordu. Hayat'ın, yanında rahat edemiyordu. bunu anlıyordum. en sonunda Halime dayanamadı, "Hadi dışarı çıkalım ,Leyla"dedi. Ve ismimi bastırarak söylemişti. Kafamı salladım. Nefes almam gerekiyordu. Bu evin dışında bir yerde nefes almam gerekiyordu. Önceden olsa mutlaka Cihan'dan izin almam gerekiyordu ama beni önemsemeyen bir adamdan neyin izini alacaktım ki?

Halime ile birlikte dışarı çıkmıştık. Hayat ,bizi pencereden izliyordu. Bu kızın derdi neydi anlayamıyordum.
Halime de bunu fark etmişti. Bunun için evden uzaklaşmaya başladık. Halime ,evden uzaklaştığımız an bana döndü.
" Bu kız nasıl kabul etmiş kuma olmayı, Leyla?ben anlayamıyorum."dedi. "İnan bende hiç anlamıyorum, Halime. Bir kadın, bile isteye bunu nasıl kabul eder? Benim de aklim almıyor. Hiçbir şey olmamış gibi geçmiş karşıma, 'Cihan beni istedi' diyor. Halime, zorla geldiğini düşünmemi istiyor. Ben Cihan'ı tanımazmıyım ,Halime? Bir kadına zorla bir yaptırmayacağını bilmez miyim... Gerçi ben Cihan'ı tam tanıyamamışım. Onu da şimdi anlıyorum." Halime üzgün gözlerle baktı bana bir şey demek istiyordu bunu anlıyordum.

"Söyle, Halime " dedim. Halime yerdeki bakışlarını bana çevirdi.
"Leyla, Ahmet dün anlattı. Bende Hayat'ın, geldiğini ondan duydum. Cihan, anlatmış. Hayat ,bilerek isteyerek gelmiş Cihan'ı sevdiğini söylemiş. Zaten diğer olayları biliyorsun." Gözlerim doluyordu ama ağlayamazdım. Umudum vardı hâlâ.

"Leyla, biliyorsun değil mi, bu saatten sonra Cihan istese bile,  ki isteyeceğini zannetmiyorum ama Hayat geri dönemez. Bir kere geldi o eve bir daha baba evine dönerse onu sağ bırakmazlar." Bunu elbette biliyordum.

"Biliyorum, Halime"  yavaş yavaş bizim eve yaklaşmıştık. Kader'in ip atladığını gören Halime hemen Kader'in saçına yapıştı ben ne kadar araya girmeye çalışsamda Halime Kaderi tuttuğu gibi bodruma götürdü Halime'ye ne kadar seslensemde duymuyordu.
"SEN BAŞIMA HAYAT KADINI MI OLACAKSIN EVLENDE KURTULALIM!" Kader'in, çığlıkları kulağıma işliyordu. Daha altı yedi yaşlarındaydı. Ne istiyordu bu kadın kızlarından anlamıyordum.

Halime'ye, ne kadar bağırsamda duymadı ya da duymamazlıktan geldi.  Eğer bir şey dersem, biliyordum ne diyeceğini 'O benim kızım, istediğimi yaparım.' diyecekti bunu çok iyi biliyordum.

Yavaş adımlarla eve doğru yöneldim.

Selammmm ben geldimmm. Vote ve yorumlari unutmayınnnn 🤍🤍🤍🤍🤍