1987

Haber

Leyla

Öğle yemeği hazırlayan Hayat ile sinirlerim kat be kat artmaya başladı. Hiçbir şey olmamış gibi davranması canımı sıkıyordu. Bende umursamadan salona geçip oturdum. Ben Leyla isem bu evi Hayat'a cehenneme çevirecektim. Hayat, hiçbir şey olmamış gibi umursamadan salona gelip yemeğe çağırınca bende şanteller attı.

"Sen nasıl hiçbir şey olmamış gibi davranırsın Hayat de hele? Kardeş dedim arkadaş dedim sana bu yaptığın nedir? Yüzsüz gibi davranmak nedir Hayat?" dememle gülümsedi.

"Böyle olsun istemezdim Leyla. Ama oldu demi? Böyle kavgayla nereye kadar devam edebiliriz ki? Hadi gel de yemek yiyelim" demesiyle sinirden kahkaha attım. Yüzsüzdü. Hem de baya baya yüzsüz.

"Gözümün önünden git Hayat. Yoksa olacaklardan ben sorumlu olmam." diyince gülümsemesi soldu ve hemen salondan çıktı.

Geçen birkaç dakikanın ardından mutfağa girdiğimde tırşık yaptığını görünce burun kıvırıp buzdolabına yöneldim. Dün yaptığım haşlamayı çıkarıp ocağına üstüne koydum. Bu ev ikimize fazlaydı ya gidecekti ya da bu ev ona dar gelecekti. Yemek ısınınca haşlamayı tabağa aktarıp siniye yerleştirmeye başladım. Sofrayı ve siniyi alıp salona götürdüm. Onunla aynı sofrada mı oturmak? Tövbe. Yemeğe başlayamadan yumruklanan kapı ile irkildim. Umarım Hayat'ın ailesidir de bir güzel dayak yer diye düşünürken Hayat kapıyı açmıştı bile. Seslerle kapıya yönelip gelen Sultan ablanın oğlu Hasan ile ona yöneldim.

"Ne oldu Hasan? nedir bu telaşın."
Hasan nefes nefese bir şeyler demeye çalışıyordu, ama hiçbir şey anlamıyordum. Hayat'ta arkamda belirdi.

"Cihan abi-" Hayat bir anda Hasan'ın sözünü kesti bağırarak "ne oldu Cihanıma!" Ne diyordu bu kadın. Bıraksaydı da çocuk sözünü bitirseydi. Ne kadar çabuk kabullenmiş ti Cihan'ı. Ne kadar acıdı canım.

"Cihan abi, tutuklanmış!"

Yazar'ın anlatımıyla

İki kadın da bir anda donup kaldı. Ne demişti bu çocuk? Neyin tutuklanmasından bahsediyordu. Cihan kime, ne yapmıştı da tutuklanmıştı. Leyla, girdiği şoktan hızlıca çıktı. Böylece ne yapabilirdi ki? Kime ne faydası olurdu böyle durmanın.

"Nasıl olmuş Hasan? Kime ne yapmışta tutuklanmış?" Leyla'nın yönelttiği soruyla Hasan bir an durdu. Tereddüte düştü. Söylese miydi? Sonuçta kuması yüzünden düşmüştü. Bunu bilse Leyla kim bilir Hayat'a neler yapardı.
Leyla Hasan'ı dürttü sabırsıca "Ne için düştü Hasan!" Diye çemkirdi.
Hasan, eninde sonunda öğreneceğini düşünerek söylemeye karar verdi.
"Hayat abla yüzünden tutuklanmış. Babası polise şikayet etmiş. Reşit olmayan bir kızı kaçırdığı için tutuklanmış. "

O an iki kadın için de hayat durdu. İki kadınında aklında aynı cümle dolanıyordu " Tutuklanmış ." Ancak, Leyla'nın aklında bir cümle daha dolanıyordu. Ve bu cümle Hayat'ı öldürmesi için yeterli bir
sebepti. Leyla bir anda arkasında ki kadına döndü. Hayat, Leyla'nın kırmızılaşmış gözlerine korkuyla baktı.
"Kocamı aldın benden! Yetmedi bir de ailen çıktı başımıza! Sen hayatımızı mahvettin!" Hayat hiçbir suç kendinde değilmiş gibi " Ben, hiçbir şey yapmadım tek suçum Cihan'ı sevmekti!"
Leyla, içinden defalarca düşündü. Bu nasıl yüzsüz bir kadındı. Nasıl bir kadın, daha doğrusu hangi kadın, bir kadının canını bu denli yakardı. Hem de umursamadan.

Hasan, ikiliye bakıyordu. Keşke soylemeseydim diye düşünüyordu.
O anda merdivenlerden Halime'nin sesi duyuldu. "Leyla! haydi hazırlan in aşağı. Karakola gidecek Ahmet. Bizde gidelim." Leyla geliyorum diye seslenip hemen giysi dolabına yöneldi. Üstüne beyaz, üstünde sarı işlemeli bir elbise geçirdi. Başına da yazmasını bağlayıp hemen kapıya doğru koştu.
O an Hayat, Leyla'nın önünü kesti. "Bende geleyim." Diyip, yanında getirdiği daha yerleştirmediği bohçasına yöneldi. Leyla sinirle güldü. Ve onu beklemeden direkt aşağı indi.

Hayat, onu beklememesine sinirlenip, ayağını yere vurup olduğu yerde tepinmeye başladı. Ona göre hiçbir şey onun suçu değildi. Hatta her şey Leyla'nın suçuydu ona göre.

Cihan

Nezaretteydim şu an. Kafamı, demir parmaklıklara yaslamış düşünüyordum. nerde hata yapmıştım? Hayat'ı getirdiğime pişman değildim. Ancak, ailesinin böyle bir şey yapabileceğini hiç düşünmemiştim. Bu kadar ileri gidebileceklerini düşünmemiştim. Başlık parası isterler ve olur biter diye düşünmüştüm.

Acaba şu an Leyla ve Hayat ne yapıyordur? Büyük ihtimalle haberi almışlardır. Umarım Leyla, Hayat'a bir şey yapmıyordur. Çünkü zaten Hayat'a bir şey yapmak için fırsat kovalıyordur. Bir de onunla ugraşamazdım. Gelen seslerle kafamı kaldırdım. Leyla, Halime ve Ahmet kapıda gözükünce yanıma yaklaşmalarını bekledim. Gözüm Hayat'ı arasa da bunun aptalca bir bekleyiş olduğunun farkındaydım.

"Değdi mi Cihan ha değdi mi?" dememle Halime koluma dokundu.
"Sırası değil Leyla bacı. Karakoldayız atılmaya lüzum yoktur." diyen Ahmet abiyle kafamı aşağı yukarı salladım. Ahmet abi parmaklıklar arasından omzumu sıktı.

"Mahkeme ne zaman?" sorusuyla yutkundum.
"Yarın abi. Leyla ve Hayat size emanet" diyince Leyla öfkeyle nefes aldı.
"Senin geçen tarlada kurtardığım adamın eli kolu uzun. Sana da can borcu var. Seni çıkarır." diyen Ahmet abi ile düşünmeye başladım. Ben bunu karşılık bekleyerek yapmamıştım. Yaptığımın cezasını çekecektim.
"Olmaz abi. Neyse cezam razıyım." dememle kafasını salladı. Gelen polis memuru ile yanımdan ayrılırken Leyla'ya çok bakmamaya çalıştım. Yoksa vicdanım rahatsız olacaktı.
Yarın olsun hayrolsun.

BUGÜN BİR BÖLÜM DAHA YAZACAĞIM İNŞALLAH
Bölümleri uzun yazmaya çalışacağım. Anlayışınız için teşekkür ederim ❤️