Yasak Acı

16

Günler sonra sahaya inmiştim ilk antrenman olduğu için acısını çıkartarak fazla zorlaşmıştı puşt 

Antrenman bitince kanayan burnumu sildim ve sertçe elimdeki bandajları söktüm ağzıma metalik tat gelince dudağımın patladığını anladım "Neyin var senin kaç gündür soğuksun" dediğinde güldüm "Sadece işimi yapıyorum ötesi yok Alaca" dediğimde günler önce duyduğum telefon konuşmasına ima yapmıştım kaşlarını çattı "Bana Alaca diyerek hitap etme"

"Neden ki sen bana Rus kızı diyorsun ben sesimi çıkarmıyorum" dedim tersleyerek söktüğüm bandajları karnına doğru fırlattım günlerdir tek ağladığım yer duştu ve acilen duşa girmem gerekiyordu yüzünü görmek acı veriyordu bana nasıl baktı bilmiyordum ama ben ona farklı bakmıştım arkamdan seslendi "Rus kızı" arkamı dönmeden dinledim "Neden böyle davranıyorsun son haftalarda tesise döndüğümüzden beri çok duygusuz ve tuhafsın"

"Öyle olması gerektiğinin farkına vardım" dedim ve devam edecekken kolumu tuttu sikerim böyle işi yeter artık bileğini çevirdim ve göğsünü sertçe duvara yasladım "Beni rahat bırak Emir Alaca aramızda hiç bir şey yaşanmadı ne öpüştük ne birlikte uyuduk hepsi saçma bi hataydı sadece eğitmen ve çaylağız" dediğimde kolayca benden kurtuldu ve bu sefer sırtımı duvara yasladı ellerimi yukarıda birleştirdi "Neyin var bilmiyorum ama bu şey hiç iyi değil onu biliyorum" dedikten sonra beklemediği bir anda dizimi karnına geçirdim iki büklüm olurken kolayca artık güven vermeyen kolları arasından çıktım ve boğazım düğümlenerek odama girdim  kendimi duşa attığımda her zaman olduğu gibi göz yaşlarımı serbest bıraktım nefret ediyordum bende ajan olma potansiyeli gördüğü için nefret ediyordum bir kaç ay önce babamın şirketinde çizim yaparken çok mutluydum ben neden herkes bu kızdan olmaz derken beni seçmişti ki piç herif

Birkaç dakika sonra duştan çıktım ve giyindim ardından bahçeye indim biraz kuşlarla konuştuktan sonra tekrar duvarları üstüme üstüme gelen odama döndüm ama keşke dönmeseydim Emir içerde oturmuş beni bekliyordu tam geri çıkacaktım ki ayağa kalkıp beni içeri çekip kapıyı kapattı ve sertçe duvara yasladı kollarını iki yanıma bariyer olarak yasladı sırtım acırken yüzümü buruşturdum hiçbir zaman karşısındakinin ne yaşadığını önemsememişti "Son kez soruyorum ve bir cevap arıyorum senin neyin var ?" dediğinde cevap vermedim ardından duvara vurdu ve bağırdı "Bana cevap ver !" öyle bir bağırmıştı ki ilk defa hissettim

Öfke

İlk defa ondaki gerçek öfkeyi hissettim bana öfke duygusunu kontrol etmeyi öğretmesi gerekiyordu ama kendisi kontrol edemiyordu "Ne var biliyor musun aslında hiç bir şey yok sana karşı içimde hiç bir şey yok ne öfke ne hüzün ne sevgi nede hiç olmayan aşk içimde sana dair hiç bir şey yok sevdim sandım seni gerçekten sevdim sandım ama benim için yoldan geçen bir adamdan farkın yokmuş Alaca" dediğimde küfür yemiş gibi geri çekildi kolları iki yanına düştü gözleri bomboş bakmaya başladı dediklerimi sindirmeye çalıştı içimdeki asla ortaya çıkmayan ama hep benimle olan karanlık tarafım konuştu

Sana rol yapıyor Adel kameraya oynuyor işi onun her şeyi

Onu dinledim titreyen eliyle kapıyı açtı ve çıktı gülümsedim sadece gülümsedim ama bu gülümseme Adelin gülümsemesi değildi bu gülümseme içimde zindana kapattığım karanlık kızın gülümsemesiydi benden daha çok çekeceği vardı

***

Selam canlar sizce güçlü Adel mi aşık Adel mi