အပိုင္း - ၂၈

743 17 0
                                    

သူတို႔ တုရင္ေတာင္စြယ္ေတာ္မွထြက္လာခ်ိန္၌ ေလာကတစ္ခြင္လုံး အလင္းေရာင္မ်ားက အေတာ္ေလးလႊမ္းၿခဳံေနေလၿပီ။

" ဗိုက္ဆာၿပီလား သား "

တုရင္ေတာင္ေအာက္ေျခအေရာက္ ဦးကံေကာင္းက သူ႔တူကို ဂ႐ုတစိုက္ လွမ္းေမးလာ၏။

လူးကပ္စ္က သူ႔ဘာသာျပန္မေျဖဘဲ ထက္ေနာင္ဆီလွည့္ၾကည့္လာရင္း...

" အစ္ကို ေရာ ‌တစ္ခု ခု စားခ်င္ ေသးလား "

" အစ္ကိုကေတာ့ သိပ္မဆာေသးပါဘူး လူးကပ္စ္သေဘာေလ "

အမွန္တကယ္ကို ထက္ေနာင္မဆာေသးပါ။
ဟိုတယ္မွမထြက္ခင္ အဆာေျပအျဖစ္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္စီ ေသာက္ခဲ့ၾကေသးသည္မဟုတ္လား။

လူးကပ္စ္က ထက္ေနာင္ဆီကအေျဖရၿပီးမွ ဦးကံေကာင္းဆီ ျပန္ေမးလိုက္ျပန္သည္။

" ဦးေလး ေရာ "

" ဦးေလးက မဆာေသးပါဘူး မင္းတို႔လူငယ္ေတြကသာ ဗိုက္ဆာတတ္လြန္းလို႔ေမးရတာ "

" ဟုတ္ ဒါဆို ေနာက္ တစ္ဆူ ဖူး ၿပီးမွ စားၾက တာေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ လဲ သိပ္ မဆာ ေသးဘူး "

သေဘာတူညီစြာ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကၿပီးေနာက္ ေနာက္ထပ္စြယ္‌ေတာ္တစ္ဆူဆီ ခရီးဆက္လိုက္ၾက၏။

အစီအစဥ္အတိုင္း ဦးကံေကာင္းေမာင္းသည့္ကားေလးဦးတည္ရာက ေလာကနႏၵာစြယ္ေတာ္ရွင္ထံ။

ေလာကနႏၵာစြယ္ေတာ္ဆီေရာက္ခ်ိန္၌ မိုးစင္စင္လင္းေနၿပီျဖစ္သည့္အျပင္ ေစတီတည္ေနရာကလည္း အခ်က္အခ်ာက်သည့္ေနရာတြင္ျဖစ္၍ ဟိုစုစုဒီစုစုျဖင့္ ဘုရားဖူးအေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕လာရေလၿပီျဖစ္သည္။

ေစတီေတာ္ႀကီးက ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းေဘးတြင္တည္ရွိေနကာ အုပ္တံတိုင္းကိုေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ပါက တသြင္သြင္စီးဆင္းေနသည့္ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကို အတိုင္းသားျမင္ေနရေပလိမ့္မည္။

ေစတီတံတိုင္းအျပင္၌ ျမစ္ျပင္ႀကီးျဖစ္ေသာ္လည္း
ကေလးအခ်ိဳ႕က မေၾကာက္မ႐ြံ႕ ထိုအုပ္တံတိုင္းေပၚတြင္ တက္ထိုင္ေနၾကေသး၏။

တမင္မ႐ိုမေသျပဳၾကျခင္းကား ဟုတ္ဟန္မတူ။
ကေလးမ်ားသဘာဝ တစ္ဘက္မွ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကို ထိုင္ၾကည့္လိုၾကျခင္းသာျဖစ္ပုံပင္။

ပုပ္ပားမြေမှ စံကားဝါ / ပုပၸား​ေျမမွ စံကားဝါ (Completed) Donde viven las historias. Descúbrelo ahora