My Tear • YoonMin

15- Neden?

Jimin

"Arkadaşların seni bekliyor galiba. Sen onlarla git ben tek giderim. Yeni işinde de başarılar."

"Teşekkür ederim. O zaman yarın görüşürüz."

"Görüşürüz."

Taemin'e el sallayıp, çıkış kapısında beni bekleyen Hoseok ve Taehyung'un yanına doğru ilerlemiştim. Bugün yeni işimin ilk günüydü ve ben heyecandan ölmek üzereydim. Daha önce hiç barda çalışmamıştım. Hatta bırak çalışmayı kapısının önünden bile geçmemiştim. Bu yüzden içimdeki heyecanın yerini birazcıkta korku kaplıyordu.

Arkadaşlarımın beni sabırsız bir şekilde beklediklerini gördüğümde adımlarımı hızlandırmıştım. Hoseok her zaman yaptığı gibi telefonuyla oynarken Taehyung beni izliyordu. Yanlarına vardığımda Hoseok kafasını telefondan kaldırmış bana bakmıştı. İkiside hemen eve gitmek istiyordu, belliydi. Aslında ben de şuan eve gitmek ve sadece uzanıp tembellik yapmak istiyordum. Ama çalışmaya da mecburdum. Bu yüzden uzunca bir zaman yatmayı unutacaktım.

"Hadi artık gidelim ya burada daha fazla durmak istemiyorum."

"Sahiden sanki çok seviyormuşuz gibi çıkmıyoruz."

İkisinin bu şikayetlenmeleriyle yüzümde tatlı bir tebessüm oluşmuştu. İkisininde koluna girmiş, bahçeden dışarı çıkarmak adına çekmeye başlamıştım. Onlarda bana zorluk çıkarmadan peşimden gelmeye başlamıştılar. Taehyung'un koluna girmiştim ama Hoseok'un kine kırık elim denk düşmüştü. Bu yüzden Hoseok benim elimi tutuyordu.

"Jimin saat kaçta gideceksin?"

Bugün Jin'i aramış ve ne zaman, nereye geleceğimi sorup öğrenmiştim. İş çıkışı çok geçti. Bu yüzden içimde ayrı bir korku vardı. Geceleri hiçbir yer güvenli değildi bana göre. Üstelik bar yakınları hiç değildi.

"Saat 20.00 de açılıyor. Bende 19.00 gibi çıkarım evden."

"Ne? 20.00'mi? O zaman kaçta işten çıkacaksın?"

"Yani 01.00 gibi çıkarım."

"NE?"

İşte bunu sanırım söylemem gerekiyordu. Şimdi ikiside izin vermeyecekti ama yapacak başka birşey yoktu.

"Jimin saçmalama 01.00 ne ya? O saatler çok tehlikeli. Gel vazgeç bu sevdadan."

"Olmaz Hoseok olmaz. Uzun zaman sonra bir iş bulmuşum on-"

"Ne yani şimdi uzun zaman sonra iş buldu diye canını tehlikeye mi atacaksın?"

Taehyung'un bu kadar sert çıkışmasını beklemiyordum. En fazla ne olabilirdi ki?

"Taehyung abartma. İşten çıkacağım ve hemen vakit kaybetmeden eve gideceğim."

"Korkuyorum."

Sesinin sonlara doğru kısılması beni ikileme düşürmüştü. Mecbur olmasam asla böyle bir şeye girişmezdim.

"Korkma, bana hiçbir şey olmayacak. Emin ol ki zorunda olmasam yapmazdım."

Bu söylediklerim onu rahatlatmış gibi durmuyordu. Ama o da zamanla benimle birlikte alışacaktı. Uzun ve sessiz geçen bir yürüyüşten sonra evimin sokağına varmıştık. Taehyung ve Hoseok'un yüzünden bin parçaydı. İkisinin de tek isteği hep beraber olmamızdı. Sadece üçümüz olalım istiyorlardı.

"Hadi ama koca bebekler. Hep sizinle olamam."

"Yoo istesen olursun."

"Taehyung istesemde olmuyor işte. Neyse benim artık gitmem gerek. Kendinize iyi bakın. Ve küsmeyin!!"