My Tear • YoonMin

16- Gözler Yalan Söylemez

Jimin

"Ya Taemin on defa dedim, şu ellerini saçlarımdan çek diye."

"Ya napayım? Çok yumuşaklar ve pembe pembe tatlı gözüküyorlar."

Taemin'le bahçede oturmuş öylesine konuşuyorduk. Konuşmamı ikide bir bölmese daha iyi olurdu tabii.

"Ee işin nasıl geçti? Yakışıklı erkekler, güzel kızlar var mıydı?"

Dediğine göz devirmiş, yavaşça koluna vurmuştum. Vurmamla birlikte kolunu hızla tutmuş ve sanki çok sert vurmuşum gibi sesler çıkarmaya başlamıştı.

"İzdivaç programına gitmiyorum Taemin. İşim bitsin diye bir taraflarımı yırtıyorum sen gelmişsin güzel kız soruyorsun."

"İnsanın bi gözü kayar ya. Ama sende nerde. Çok sıkıcı be."

"Bugün gidince senin için bakarım. Ama sadece sana."

Taemin yüzü gülmüştü resmen. Bu kadar yoklukta mıydı yani?

"Valla mı? Jimin sen varya adamın dibisin."

"Lan kaç gündür beraberiz böyle güldüğünü görmedim. Kız diyince nasıl piyango çıkmış gibi sevindin."

"Aşk olsun ama Jimin. Ben hep gülerim. Hem elimi sallasam ellisi. Sadece doğru kişiyi bulamadım ben. Ama sen bulursun demi?"

Bıkkınlıkla yüzüne bakmış ve kafa sallamıştım. Birden bana sarılmış yüzümü öpmeye başlamıştı. Bu ani hareketlerinden korkmuyor değildim açıkçası.

"Iyy tamam tamam öpme beni."

Gülerek geri çekilmiş yüzüme bakmıştı. Bir süre bakmış sonra yeniden öpmüştü. Öpmek için bahane üretiyor gibi geliyordu ama.

"Bak vazgeçeceğim şimdi. Bırak artık ya."

"Öff iyi be yemedik. Gel sana bir çikolata ısmarlayayım. Ağzın şenlensin."

Hem kolumdan tutup çekiyor hem de cebinden para çıkarmaya çalışıyordu. İnsan bir tost falan ısmarlar yani çikolata ne?

"Ya Jimin birşey diyeceğim."

Yolun yarısında durdurmuş karşıma geçmişti. Ne diyeceğini az çok tahmin ediyordum aslında. Umarım o olmazdı.

"Ben cüzdanı evde unutmuşum ya. Bugün sen al yarın da ben. Olur mu?"

"Yine mi? Bak bu son tamam mı?"

"Tamam bu son. Söz."

Yolun yarısını gitmeye devam ederken yine durdurmuştu. Bıkkınlıkla suratına bakmıştım. Kim bilir yine ne diyecekti.

"Yine ne var Taemin? Bu sefer neyini unuttun?"

"Yok bu sefer birşeyimi unutmadım. Şey diyecektim. Hazır almışken,bu kadar yolu gelmişken tost mu alsan. Açım."

♡♡♡♡♡♡

Yazar

Yoongi etrafta ölü gibi dolaşıyordu. Kimse onun neden bu halde olduğunu bilmiyordu. Zaten istese de soramazdılar. Yoongi kendisine hal hatır sorulmasından nefret ederdi. Bunu bütün okul çok iyi biliyordu ve başlarının derde girmemesi kendilerini riske atmıyorlardı.

Kendisini okulun koridoruna atmış Jungkook'u arıyordu. Kim bilir yine neredeydi. Okul çok büyüktü Jungkook ise çok yaramaz. Yani onun nerede olduğunu bir tek Jungkook biliyordu.

Kendisini yeni bir koridora atmış bu sefer de buraya bakınmaya başlamıştı. Etrafı süzerken bir takım kişinin fısıldıklarını görmüştü. Aslında bugün herkes kendi arasında birşeyler konuşuyordu. Ve Yoongi bunu oldukça merak etmişti. Yanlarına doğru ilerlemiş ne konuştuklarını dinlemeye çalışmıştı. Ama çocuklar Yoongi'yi görmüş hemen ayrılmışlardı.