AREF (Asker Kurgusu)

2.3

KURGU TAMAMİYLE HAYAL ÜRÜNÜ OLUP GERÇEK KİŞİLER, OLAYLAR VE BİLGİLER İÇERMEMEKTEDİR.

Öncelikle bir süredir bölüm atamıyorum bunun sebebi psikolojik olarak çöküntüde olmam. Aynı zamanda randevum vardı. Ciddi anlamda demir eksikliği ve D vitamini eksikliğim varmış. Doktorum kırmızı et yememi söyledi :) Kırmızı eti nereden bulayım bu ekonomide bu parasızlıkta diyemedim...

Neysee devamm :

ARAL ALİ SUNGUR...

Keskin nişancı nedenini bilmediğimiz halde ortadan kaybolmuştu. Çatışma kısa sürmüştü ve birden bitmişti. Hiç bir şeyi anlamıyordum. Etrafta ses yoktu. Kulaklığıma dokundum. "Aref! Ses ver!"

"Komutanım biz Beratlayız." Dedi İbrahim Kamber.

"Biz de Dilaverleyiz." Bu da Mahirdi.

"Ben yanınızdayım komutanım." Bu da Güraydı.

Kaşlarımı çattım. "Azize, Alper?"

Ses yoktu. Bu sefer mikrafona değil daha taşa bağırdım. "Azize! Alper!"

"Komutanım yoklar." Yanıma gelmişti Dilaver ile Mahir.

"Nasıl yoklar? Nasıl yok olabilirler? Nasıl ya nasıl!" Etrafta deli danalar gibi dönmeye başladım.

"Azize komutanım ile Alper komutanım yan yanaydı. Sanırım Alper komutan vurulunca Azize komutanım yanına gitti. Ama şu an saklandıkları yerde yoklar komutanım." Kamber koşarak geliyordu aynı zamanda da cümlelerini kuruyordu.

Ellerimi saçlarıma geçirdim. Ve telsizi açtım. Dinleniyorduk ama şu an umrumda değildi. "Komutanım, Azize Tansu ve Alper Öztürk yok. Kaçırılmış olabilirler. Zaten Alper yaralıymış."

Bir kaç saniye sonra ses geldi. "Dik- ka- edin. Buraya gel- in-. Az ki- kişisiniz. Aref-." Başta kesik kesik gelen ses sonrasında birden kesildi. Orospu çocukları bizim Türkiye'den birileriyle iletişime geçmemizi istemiyorlardı.

"Geri çekilemeyiz komutanım. Azize ve Alper komutanımı bu soysuzların eline bırakamayız." Dedi Dilaver.

"Bırakmayacağız zaten aslanım. Yürüyün!"

"Emredersiniz Komutanım!"

🇹🇷

AZİZE TANSU...

Her yerim ağrıyordu. Dudaklarımdan sıvı akıyordu bunu tenimde hissediyordum. Kanın soğuk vücuduma yayılan sıcaklığı beni ürpertiyordu. Yüzüme bir şey vuruluyordu. Canım o yüzden yanıyordu. Yüzümde maske yoktu. Üstümdeki kamuflajı çıkarmışlardı yalnızca uzun kollu ince asker kamuflajı vardı üstümde. Her gün özenle sildiğim siyah botlarım kirlenmişti.

"Bana bak lan karı." Ağızı kayık olan adama baktım. "Karı senin banbandır lan köpek!" Dedim tükürürcesine. "Lan!" Deyip yüzüme yumruğu vurdu. Gülümsedim. Etrafa baktım. İleride kenarda yerde gözleri kapalı kafası sağa yatılı olan Alper duruyordu. "Naptınız lan ona pis herifler!"

Kapı açıldı ve bir adam konuştu. "Bir şey yapmadık yav. Yarasını iyileştirdik. Malum bize lazımdır. Tabii sen de lazımsın komutan."