Fenix / Boku no hero academia x fanfic

7. bölüm

Yurika'nın anlatımıyla

Öğle arası zili çaldığında sıramdan uyuşuk bir şeklide başımı kaldırdım  . Sosyal pilim bittiği için kimseyle konuşmadan kafeteryaya gitmek için ayaklandığımda birinin elini omzuma koymasıyla durdum . Elin sahibine dönüp baktığlmda onun Shoto olduğunu fark etmemle birlikte gülümsedim .

Yurika : Beraber gidelim mi ? Öğle yemeğini birlikte yiyelim .

Dedim ona bakarak . Başını salladı ve sanarım dudağı bir iki nano santim yukarı kıvrıldı . Eh gülümseye biliyor enazından . 

Kafeteryaya vardığımızda kendimize yemek aldık ve boş bir yere geçip oturduk . İkimiz sessizce yemeğimizi  yiyor ve arada kısa sohbetler ediyorduk . Bu huzurlu an pofidik üçlünün yanımıza oturmasıyla bozuldu . İida ve Midoriya bir şeyler konuşuyor , Uraraka ise onları onaylayan mırıltılar çıkarıyordu .

Onlara pek dikkat etmedim . Kendi aralarında konuşan küçük çocuklardan farksızlar benim gözümde . Yemeğimi yerken kendi kendime düşünmeye başladım .

Öldüğümde on dokuz yaşıma yeni girmiştim . Ailem üniverste masraflarını karşılayamıyıcağı için liseden mezun olur olmaz bir iş bulmaya çalışmıştım .

Ama yaşadığım ülke şartları yüzünden o da çok zordu . Neyse...burda da on yedi yıl geçirdim . Yani mantıken ben şimdi zihinsel olarak otuz altı yaşındayım .

Belki de bu yüzden sınıftakilerden daha olgun ve daha soğukkanlıydım . Sakura-sama da çoğu zaman böyle söylerdi .

Bana hep '' Büyümüşte küçülmüş gibisin rika-chan . Seninle konuşurken sanki yetişkin bir kadınla konuşuyormuşum gibi hissediyorum . '' derdi . Sahi o ne yapıyordur şimdi acaba ?

İlk defa ondan bu kadar uzak kalıyorum . Özledim . Belki de onu aramalıyımdır .
Cebimden telefonumu çıkardım . Yemeğimi bitirdiğim için ayağa kalktım .

Yurika : Shoto ben bahçedeyim . Sen beni beklemeden sınıfa geçersin .

Dedim Shoto'ya bakarak . Kafasıyla beni onayladıktan sonra bahçeye doğru gitmek için ordan ayrıldım .

Çok geçmeden bahçeye vardığımda rastgele bir bankın üzerine oturdum ve telefonumu açarak Sakura-sama'nın isminin üzerine bastım . Ceketimin cebinden kulaklığımı çıkartarak telefona bağladım ve karşı tarafın açmasını beklemeye başladım .
Çok sürmeden Sakura-sama telefonu açtı .

Sakura : Moshi moshi ?

Yurika : anne- yani Sakura-sama .

Ne dedim ben öyle ? Umarım duymamıştır . Bir de az önce zihinsel olgunluktan bahsediyordun . Utan kendinden Yurika !

Sakura : Rika ? Bebeğim benim seni çok özledim .

Yurika : Ben de seni çok özledim Sakura-sama , ne zaman geliceksin ?

Sakura : Ah, sen beni mi özledin ? ( burnunu çeker ) Yarın sabah en erken saatte evde olucam . Sana yemin ederim .

Söylediği şeyle beraber kalbimde bir sıcaklık oluştu . Ben ne ara bu kadını bu kadar önemser oldum ?
Hafifce kıkırdadım ve gözlerimin dolmasını umursamadan sanki o beni görebilicekmiş gibi kafa salladım .

Yurika : Tamam . Dikkatli gel . Bekliyor olucağım seni .

Dedim . Onun da kıkırdadığını duyabiliyordum . Bir kaç sabiye sessiz kaldı ve daha sonra gülerek konuşmaya başladı .

Sakura : Tamam , tamam dikkatli geliceğim . Gelidiğimde pizza sipariş ederiz ve birlikte kızlar gecesi yaparız . Tamam mı ?

Yurika : Tamam .