အစိုင္အခဲ
မုန္တိုင္းဆဲသည့္အခါ အပ်က္အစီးအယိုအယြင္းအႂကြင္းအက်န္တို႔ေနရာအႏွံ႔ျပန႔္က်ဲေနသကဲ့သို႔ နန္းေရၾကည္အတြက္အခ်စ္မုန္တိုင္းတိုက္ခတ္ၿပီး၍ အပ်က္အစီးတို႔ႏွင့္တကြ စိတ္ေရာကိုယ္ပါအလူးအလဲက်ဆုံးခ်ိန္။တစ္ဖက္အိမ္တြင္ လင္ကိုယ္မယား၏ရယ္ေမာသံ၊ခ်စ္ခြန္းေႁခြသံတို႔ကေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ပ်ံ႕လြင့္ေနေပလိမ့္မည္။တစ္ဖက္အိမ္အခန္းငယ္အတြင္းမွ ေဆြးေျမ့ငိုရႈိက္သံတို႔ကို မည္သူမွၾကားႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။
အခ်စ္တစ္ခုအတြက္စေတးခဲ့ေသာႏွလုံးသားတစ္စုံသည္ ဤအခ်ိန္တြင္ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ဆႏၵအတိုင္းျဖစ္မလာခဲ့သည့္အခ်စ္ကို ယူႀကဳံးမရအျပစ္တင္ေန႐ုံကလြဲၿပီး အျခားမရွိ။ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္သဖြယ္ လုပ္ေဆာင္ေနပါေသာ္လည္း ႏွလုံးသားမွာအသက္မဲ့ေနေသာ နန္းေရၾကည္အတြက္ ေလာကႀကီး၏သနားၾကင္နာမႈမွာ အဘယ္သို႔ရွိမည္နည္း။
ထို႔အတူ နန္းေရၾကည္အေပၚေမတၱာထားခ်င္သည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္လည္း ယေန႔ နန္းေရၾကည္၏အနားကိုဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ေတာ့သည္။ပိတ္ရက္ျဖစ္၍ အိမ္တြင္ရွိမည္ကိုအတပ္သိသည့္အတြက္ ေဒၚႏွင္းရည္သန႔္ေရၾကည္တို႔အိမ္ဘက္လွည့္လာခဲ့ေလသည္။အၿမဲလိုလို ကေလးမ်ားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွအားတတ္ေသာ္လည္း ယခုေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ျဖစ္၍ အခ်ိန္မွာယခင္ကထက္လစ္လပ္လာသျဖင့္ မနက္ေစာေစာထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
အိမ္ေရွ႕တြင္ကားရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ကားတံခါးဖြင့္၍ အိမ္ထဲတြင္လူရွိမရွိခဏရပ္ၾကည့္ေနရာ ဦးေနာင္႐ိုးမွာပြဲ႐ုံသြားရန္ အိမ္ျပင္အထြက္ႏွင့္ႀကဳံသျဖင့္ -
"ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔လဲ"
"ကြၽန္မႏွင္းရည္သန႔္ပါ မမေ႐ႊဆီလာတာပါ"
"မမေ႐ႊတစ္ေယာက္ေရာ ရွိရဲ႕လား"
"ေ႐ႊဧည့္သည္လား"
"ေ႐ႊရွိပါတယ္ မီးဖိုခန္းထဲမွာ"
"ေ႐ႊေျပာျပထားတဲ့ သန႔္သန႔္ဆိုတာမ်ားလား"
