အတိတ္ဒဏ္ရာ
ေက်ာင္းမွအျပန္ ဟင္းခ်က္စရာ၀ယ္ရန္ေဈးသို႔မသြားေတာ့ဘဲ အိမ္တြင္ရွိသည့္ခရမ္းခ်ဥ္သီးႏွင့္ဆိတ္သားေျခာက္ကေလးတုံးတစ္ခ်က္မည္ဟု စိတ္ကူးထားသျဖင့္ ေဇယ်ာလမ္းထဲသို႔ ကားကိုခ်ိဳး၀င္လာခဲ့သည္။၀ယ္ေနက်ေဖာက္သည္ဆိုင္ရွိၿပီး ေဈးမွန္ပစၥည္းမွန္၍ အၿမဲ၀ယ္ျဖစ္ေလသည္။အေကာင္းႀကိဳက္သူမ်ားသြားၾကသျဖင့္ ထိုဆိုင္ေလးမွာနာမည္ရေလသည္။
ဆိုင္ခန္းေရွ႕တြင္ကားရပ္လိုက္ၿပီး ဆိုင္ထဲသို႔၀င္ကာ ဆိတ္သားေျခာက္ျခင္းထဲမွ ဆိတ္သားေျခာက္တို႔ကိုေ႐ြးခ်ယ္လိုက္သည္။ေ႐ြးခ်ယ္ထားသည့္ဆိတ္သားေျခာက္တို႔ကို ေနာက္ထပ္ျခင္းတစ္ျခင္းႏွင့္သက္သက္ထည့္လိုက္ကာ ေဈးသည္အမ်ိဳးသမီးအား ကမ္းေပးလိုက္ၿပီး -
"အစ္မေရ အဲ့တာသာခ်ိန္ေပးေတာ့"
"ဘယ္ေလာက္က်လဲ"
"၂၀၀၀၀ပါညီမ"
"ဟုတ္ကဲ့"
Wallet အနက္ကေလးထဲမွေငြစကၠဴအခ်ိဳ႕ကိုထုတ္လိုက္ၿပီးေငြရွင္းေနရာ -
"ညီမေလး ၾကက္အူေခ်ာင္းေလးေတြရွိေသးလား"
"ရွိတယ္အစ္မေရ"
"အစ္မမလာတာေတာင္အေတာ္ၾကာၿပီေနာ"
အသံကိုၾကားဖူးေနသေယာင္ရွိ၍ အာ႐ုံထားလိုက္မိသည္။ေသခ်ာၾကည့္မိမွ -
"မမေ႐ႊ"
ေဒၚႏွင္းရည္သန႔္ေခၚလိုက္၍ ေဒၚနန္းေ႐ႊရည္က ၿပဳံးျပလိုက္ကာ ၀မ္းသာအားရရွိပုံျဖင့္ -
"သန႔္သန႔္ ငါ့ညီမေလး"
"ေဈးလာ၀ယ္တာေပါ့"
"ဟုတ္တယ္မမေ႐ႊ"
"အခ်ိန္ရရင္ မမနဲ႔ေကာလိပ္နားကအေအးဆိုင္ခဏနဲ႔လိုက္ခဲ့ကြယ္"
"ေျပာစရာထက္ တိုင္ပင္စရာေပါ့သန႔္သန႔္ရယ္"
"မတစ္ေထာင္ဘြားေတြကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနရတဲ့ငါ့ညီမေလးဆီကအႀကံဉာဏ္ေလးေတာင္းရင္း ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္"
"ရပါတယ္မမေ႐ႊ"
"ေက်ာင္းကအျပန္ဆိုေတာ့ သန႔္သန႔္အလုပ္မရွိေတာ့ပါဘူး"
