ရင်ဘတ်ထဲကခေါင်းလောင်းသံ
စနေနေ့ရုံးပိတ်ရက်တွင် ကားတစ်စီးမှာရေကြည်တို့အိမ်ရှေ့တွင်လာရပ်ပေသည်။အထဲမှမိန်းမပျိုနှစ်ယောက်ဆင်းလာပြီး လက်ထဲတွင်လည်းအထုပ်ကိုယ်စီသယ်လာကာ အိမ်ထဲသို့၀င်လာသည်။
"ရေကြည်ရေ ရေကြည်"
"ငါတို့လာတယ်"
မနက်ခင်းဈေးမသွားခင်ချက်ပြုတ်နေသောဒေါ်နန်းရွှေရည်မှာ အိမ်ရှေ့ကခေါ်သံကြား၍ -
"လာပြီ လာပြီ ဘယ်သူလဲ"
နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်မှကမန်းကတန်းထွက်လာကာ အိမ်ရှေ့ကိုပြေးထွက်ကြည့်မှ ဇင်ဇင်နှင့်မိုးနှင်းမှာ အိမ်တံခါး၀တွင်မတ်တပ်ရပ်လျက်။ထိုအခါမှ -
"ဟယ်တော် ဘယ်သူတွေများလဲလို့ ငါ့သမီးလေးတွေကိုး"
"သူငယ်ချင်းဆီလာကြတာလား"
"ဟုတ်တယ်အန်တီ သမီးတို့လည်းမနေ့ကမှသူ့သတင်းကို တီချယ့်ဆီကကြားတာ"
"ဇင်ဇင်ကအိမ်ချင်းကပ်နေတော့ မနေ့ကသူတို့အိမ်က မုန့်တီသုပ်လုပ်စားတာတီချယ်တို့အိမ်သွားပို့ရင်းမှသိခဲ့ရတာ"
"ခုသူဆေးရုံဆင်းပြီဆို"
"ဟုတ်တယ်သမီးရေ ကြီးကြီးမားမားမဖြစ်တာပဲအန်တီတို့ဖြေသိမ့်ရတာပေါ့ကွယ်"
"သမီးသူငယ်ချင်းသူ့အခန်းမှာပဲရှိတယ်"
"တက်သွားလိုက်ကြနော် အန်တီမီးဖိုချောင်ထဲသွားဦးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့အန်တီ"
မိုးနှင်းနှင့်ဇင်ဇင်တို့မှာအခန်းဆီတက်သွားပြီး တံခါးခေါက်လိုက်ရာ အထဲမှလာဖွင့်ပေးလေသည်။ထို့ကြောင့် တံခါးဖွင့်လိုက်စဉ်တွင် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကိုရုတ်တရတ်မြင်လိုက်ရ၍ -
"နင်တို့ ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
"အမယ်လေး အကြောင်းမကြားချင်တဲ့လူကမကြားဘဲနေပေမယ့် ရောက်ချင်တဲ့လူတွေကတော့ရောက်လာရတာပေါ့ မယ်မင်းကြီးမရဲ့"
(ဇင်ဇင်)
"နေလည်းနေနိုင်တယ်"
(မိုးနှင်း)
"အပြစ်တင်ချင်ကြရင် ထိုင်ပြီးမှတင် မတ်တပ်တွေလုပ်မနေနဲ့"
