UNUTAMADIĞIM

Kaynaşma

************************

Kapısı tıklandığında buyrun diyip dizüstü bilgisayarının ekranını kapattı. Kapıda dikilen kişi Gül'dü.

+Girebilir miyim diye sorarken dışardaki asi konuşan kızdan epeyce farklıydı ses tonu .

-Tabi dedi Arya da düz ses tonuyla , şirin gözükmeye çalışmak falan istemiyordu. Bu kendisiydi kendi yaşamı ,hayatı, hissettikleri kendisiydi , başkası için başkası gibi davranmasına gerek yoktu. Dağda tepede yürüyemiyorsa yürüyemezdi , yemek yiyemiyorsa yiyemiyordu bunlar tüm hayatını kendini , benliğini oluşturuyordu.
Tüm yaşadıklarıyla bu kişi olmuştu ve şimdi olduğu kadar onunla gurur duyuyordu. Ve tüm bunları başkaları için çekinerek yapmayacaktı.

Oturacak bir yer yoktu yatağa da oturmadı o yüzden kapıdan bir iki adım atıp içeri girdi.
Çok beklemeden söze girdi.

- Özür dilemek istedim tüm kızlar için dediğinde Arya her ne kadar sebebi bilse de yine de sormak istedi çünkü onlar için ortada yanlış bir şey yok gibi görünüyordu.

+Ne için?

-Düştüğünde güldük, biraz kaba bir davranıştı onun için .

Arya bir şey söylemedi.

+Önemli değil diye geçiştirdi.

-Burda olmak sana nasıl hissettiriyor bilemem sadece bizim için farklı bir şey ve hemen kabullenemiyoruz çünkü sen farklısın yani bizden epeyce dediğinde Arya bir şey söylemedi.
Napması gerekiyordu farklıysa. Kendinden istenen şey neydi yani.

Kız da bir şey söylemesini bekledi ama Arya yine sessiz kaldı. Sonra da Arya ;

+Teşekkürler dedi sadece . Hayatını hissettiklerini herkese anlatmak istemiyordu . Hayatında neler yaşadığını burda nasıl hissettiğini anlatmak istemiyordu. Kendinden taviz verip durmak da istemiyordu burada 2 hafta kalması gerekiyorsa kalacak ve sonra da gidecekti.

-Aşağıda yemek saati geliyor gelmek istersen diyip çıktı . Gül de hayal kırıklığına uğramıştı ama Arya'nın duvar örmeye başladığını fark etti. Hassas biriydi , o yüzden ona dikkatli davranmaları gerektiğini anladı. Kuzeni haklıydı. Kolay biri değildi ama yine de buraya gelmişti sırf onları tanımak için.

Arya bir sürede odada öylece durdu . Hava kararıyordu. Üstünü başını düzeltip aşağıya indi. Salonda oturan bir sürü insan vardı yine. Amcalarından biri;

-Buyur gel kızım otur buraya dedi.

Arya gidip yanına oturdu.

-Nasılsın sevdin mi buraları ?

+Alışmaya çalışıyorum diyip gülümsedi.

-Sen bizimkilerden farklı büyümüşsün her halinden belli onlar bir şey der ya da yaparlarsa aldırış etme ama niyetleri kötü değildir bunu bil dediğinde gülümsedi sadece.Sonra durdu durdu konuştu.

-Baban nasıl dedi hatırlayamıyorum bile nasıl biri olduğunu ?

+Siz küçük müydünüz babamdan ?

-Büyüğüm ben abisiyim. Çok yaş farkı yoktu ama aramızda. Geçen televizyonda gördüm babanı , çok daha genç duruyor iyi bakmış kendine . Diyip acı bir tebessüm etti.

+Sizde genç duruyorsunuz buralar insanı daha dinç tutuyordur eminim.

-Herkese farklı gelir burası. Kimine cennet kimine de diyip durdu devam etmedi. Sen kaç yaşındasın kızım ?

+28 yaşındayım ben .

-Benim ikinci çocuğumla aynısınız hemen hemen .

+Öyle mi ?