UNUTAMADIĞIM

Kanayan Yaralar

**************

Ruhunun yaralarını en çok sen sarabilirsin en çok sen kapatabilirsin o yaraları en çok senin açtığın gibi.

Evden usulca çıkan Kerem kendini deniz kenarında buldu. Arya gittikten sonra her gün geldiği bu deniz kenarında tam aynı noktada. Kalbi sıkışıyor nefes alamıyordu telefonunu alıp annesini aradı.

-Kuzum diye açtı telefonu , zaten ağlamak üzere olan Kerem bu lafı duyunca dayanamadı daha fazla , sesi güçlü kalamadı , öyle çaresiz hissediyordu ki kendini.

-Annem dedi ağlak ve pürüzlü sesiyle

-Kerem'im noluyor canım niye böyle sesin anlat bana noldu canım ?

Annesi sakin ama telaşlı bir tonla konuştu.
-Anne ben çok kötü biriyim ?

-Saçmalama canım sen temiz yüreklisin nasıl kötü olabilirsin.

-Anne ben Arya'ya...

-Evet bebeğim noldu Arya'ya naptın anlat canım.

-Anne ben hep onu suçladım anne hep suçladım ama beni düşünmüş hep bizi düşünmüş o yüzden gitmiş anne bize acı vermek istemezken her şey daha da kötü olmuş.

-Bir tanem ne diyorsun nasıl sizi düşünüp gitmiş anlatır mısın bebeğim düzgünce lütfen sakin ol.

-Anne hastaymış hem de çok hastaymış. Beni isteyerek terk etmemiş .

Karşı taraftan uzun süre hiçbir ses gelmedi bu sefer annesinin sesi de pürüzlü geldi.

-Ne diyorsun Kerem saçmalama lütfen ne hastası ne diyorsun!?

İnanmak istemiyordu bunu duyan kimse, kimse kabullenemiyordu gerçekten gerçek olduğunu.

-Tümörü varmış anne beyin tümörü varmış hemde neredeyse son evre .

-Oğlum ne diyorsun lütfen gerçek değil de.

Derken annesinin sesi titremeye başlamıştı bile.

-Arya Anne ölmek üzereymiş o yüzden gitmiş, terk etmiş bizi. Biz daha da üzülmeyelim diye kendini yalnız bırakmış .

-Kerem ne diyorsun oğlum gerçek mi bu ?

-Anne aç haberlere bak , inan bana anne, benim hiçbir şey anlamayışım, aptallığım anne ,onu ölüme giderken nelerle suçladım ben ,neler düşündüm arkasından.

-Hayır bebeğim öyle deme biz onu hep sevdik ama bak bir sey olmamış dimi , iyi dimi Kerem bir şeyi yok.

-Şu an iyi anne 5 sene sonra çok iyi ama çok yaralı anne çok herşeyini kaybetti anne . Annesini bile kaybetti.

-Kerem sen kapat ben ben (kelimeleri zorla söylüyor kekeliyordu.) seni arayacağım ben diyip kapattı annesi telefonu.

Annesi o kadar çok seviyordu ki Arya'yı evlenmeden gelini olarak benimsemiş kızı gibi davranmış ve onu hiç ayırmamıştı.

Oğlunu terk edip gittiğinde asla inanmak istememiş inandığında ise ne kadar inanamasa da o da suçlamıştı Arya'yı.

Çünkü oğlu çok kötüydü , çok üzgündü , sonra Arya sessizdi, hayatı boyunca kafasında bir sürü şey düşünen biriydi, bazen ne yapacağı gerçekten de belli olmazdı. Suçlu olan o diye hep öyle düşünmüşlerdi kimse olayın aslını bilmiyordu .

Olayın aslını da bilseler yine de suçlu sayılırdı tüm yükü kendi yüklendiği için ama kimse bunu düşünmüyordu artık duydukları şeyden sonra tek umursadıkları nasıl böylesine baş edip yenebildiği nasıl iyi olduğuydu.