UNUTAMADIĞIM

Atak

************

Acı paylaşılan bir şey olsaydı hepimiz mutlu olabilirdik.

Banka yan yana oturduk ve ben konuşmaya devam eden Arden'i dinliyorum sessizce . Ne hissettiğini anlamak istiyorum. Ne istiyor benden anlamak istiyorum. O nasıl biri tanımak istiyorum. Eski Arden ile aynı mi bilmek istiyorum

-Annenin acısını bile paylaşmadın bizle onca olan şeye rağmen yanındayız, Ozanlar düğünü ertelediler senin için artık aç bize kendini sana güvenelim Arya .

Kafa sallayabiliyorum sadece elini çekmiyor arkaya yaslanıyorum, bacaklarımı kendime çekip kafamı dizime yaslıyorum  denize bakıyorum öylece. Gözlerine bakmak yüzüne tepkisine bakmak istemiyorum bunları anlatırken sadece karşımdaki denize bakıyorum bir süre.

-Annem yani artık bu kelimeyi bile kullanamayacağım biliyorum.Babam aradığında ne olduğunu anlayamadım ama annem iyi değildi hep yorgundu , konuşurken bile zorlanıyordu hep sordum noldu diye hiç söylemedi ki bana.Beyninde tümör varmış önceden de olmuştu biliyorum ,sen de biliyorsun, lisedeydim o zaman ,zorlu bir süreçti hepimiz mahvolmuştuk  , annem başa çıkamam demiş ameliyat olmak istememiş zor olacakmış ameliyatı istememiş yavaş yavaş beynindeki bitirmiş onu.

Gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

-Ben her şeyden habersizdim haberi alır almaz hızla eve gittim ama kapıda ambulans , her yerde gazeteciler evin içi kargaşa o kadar karmaşıktı ki sanki ben değildim gibi tam hatırlayamıyorum ama göğsüme bıçak saplanmış gibi canım yanıyordu hastaneye ulaştık, babam tuttu hep beni yoğun bakıma aldıklarında camdan izliyorduk ayakta durmaya halim yoktu gögsümdeki o eşsiz acı geçmek bilmemişti kendimi ikna bile edemiyordum ona birşey olmayacak diye o his tekrar yaşamak istemeyeceğim bir şey .Camdan bakarken o makina düz çizgi oldu annemi gözlerimin önünde kaybetmiştim acıya dayanamadım bunu hatırlıyorum. Morga girişim cenaze hatta sonraki haftalarda o göğsümdeki acı geçmedi hiç uyku uyuyamıyordum aklımda hep annemi kaybettiğim anlar vardı odamdan çıkamıyor hatta kapıyı kilitleyip saatlerce boş boş oturuyordum onu kaybetmek aklıma bile gelmemişti.O acının asla geçmeyeceği gerçeği yüzüme öyle bir vuruyordu ki nasıl ayakta kalabileceğimi bilmiyordum.Bununla nasıl baş edebileceğimi de bilmiyordum. Ben hep dik durmaya  çalıştım ama o zaman neyi nasıl davranacağımı bilemiyordum. Her şey  o kadar zordu ki.Sonra babam söyledi tümörden olduğunu gerisini biliyorsun bazen hala o acı geliyor ve geçmek bilmiyor kendimi tutmaya çalışıyorum.Evime geldiğimde ilaç almaya başlamıştım uyumak için başka yapacak birşeyim yoktu ilaçlar iyi geliyordu yemek yemeyi bırak aklıma su bile içmek  gelmiyordu. Sigara ve kahveyle devam ediyordum sonra ışte siz gördünüz hastanelik oldum.Ben bilmiyorum hala anlayamıyorum tam olarak hissettiklerimi. O zaman aklı başında da davranmıyordum. Acılarım yönetiyordu bedenimi. Sağlıklı düşünemiyordum.O yüzden hala kendim bile anlayamamışken size nasıl anlatabilirim bilmiyorum ki . Ne yaşadığımı anımsayamıyorum çoğu zaman. Sadece hiç geçmeyen kocaman bir ağrı var göğsümde bazen çok artıyor ve canımı öylesine yakıyor ki bazen ise sanki hiç olmamış gibi oluyor.Bazen de sızlatıp duruyor. Bir anda çok iyi olurken bir anda her şey uçup gidiyor ve sadece o kalbimdeki ağrı her tarafıma yayılıyor.Başka türlü ne hissediyorum bilmiyorum. Sadece bunlar var hissettiğim.

Arden kendine  çekip sarılıyor .Bacaklarımı indirip başımı göğsüne koyuyorum. Kokusunu çekiyorum içime . Hala hıçkıra hıçkıra ağlayamıyorum yaşlar yavaş yavaş süzülüyor gözyaşlarım aşağıya.

-Ben artık mutlu olmak bile istemiyorum tek istediğim hayatımda kötü şeyler olmasın yeter  Kerem. Artık kimseyi kaybetmek kimseyle kavga etmek, kimseyi üzmek istemiyorum. Sadece dümdüz yaşamak istiyorum kimseye yük olmadan hatta belki kendime bile .